FanFic.nl

There's nothing like Love {Voor onbepaalde tijd gepauzeerd}

56. Murder suspect

Fred P.O.V.

We zaten samen bij het zwarte meer, Lena en ik. Ze leunde tegen mijn borst en sloot genietend haar ogen, terwijl mijn handen door haar haren gleden. Ik had gemerkt dat ze dat heerlijk vond. Toen ik even om me heen keek, zag ik Malfidus met zijn handlangers, Korzel en Kwast, en die verschrikkelijke Patty Park. Ik ving een stuk van hun gesprek op en begon me ernstig zorgen te maken. Het klonk alsof Malfidus zich serieus aan zijn afspraak ging houden.
"Hij heeft me nooit gewild. Alles wat ik doe is verkeerd in zijn ogen." O, oh. Dat klonk niet goed. Ik draaide me om om, net op tijd, de blik in Malfidus' ogen te zien. Hij begon onze kant op te lopen. Nee, niet onze kant. De kant van het zwarte meer. Hij zou toch niet? Nee toch? Het zwarte meer zat vol met gevaarlijke wezens, waaronder een reusachtige, giftige inktvis. De vastberaden blik in zijn ogen zei me genoeg. Hij was wel degelijk van plan om in het meer te springen. Maar in het meer springen was gewoonweg zelfmoord plegen. Zo snel als ik kon stond ik op, rende naar hem toe en greep hem bij zijn armen. Hij probeerde zich los te worstelen, maar ik was niet van plan hem los te laten. Draco Malfidus had het dan wel al jaren op mijn familie voorzien, maar zelfs hij verdiende het niet om op zo'n manier aan zijn einde te komen.
"Ben je gek geworden?!" Zijn bewegingen vielen stil en zijn blik werd glazig. "Wat was je van plan? Je weet dat je daar nooit levend uit komt, toch?" Lena kwam naar ons toe en voerde Malfidus mee naar de plek waar we zojuist nog zo rustig hadden gezeten.
"Ga zitten." Ik keek hoe Malfidus deed wat Lena zei en ging naast hem zitten. Ze begon zacht tegen hem te praten, hem vertellend dat zelfmoord niet de oplossing was en ik keek hoe zijn schouders schokten.
“Ook al lijkt het nu het beste, jezelf van deze aardbodem laten verdwijnen is niet de oplossing. Geloof me, ik kan het weten.”� Ho! Wacht eens even. Ik legde mijn hand op haar wang en keek haar doordringend aan, Vragen om uitleg over haar opmerking. In haar ogen lag de belofte op uitleg.
"Hoe bedoel je?" Klonk de stem van Malfidus.
"Ik ben niet altijd zo gelukkig geweest als ik nu ben." De pijn in haar ogen was duidelijk zichtbaar.

Lena P.O.V.

"Vanaf het begin af aan wisten mensen dat ik niet normaal was. Ik kon beter studeren dan anderen en had problemen met het beheersen van mijn emoties. Medeleerlingen vonden me vreemd, helemaal toen er rare dingen begonnen te gebeuren op de momenten dat ik mijn emoties opkropte. Ik werd gepest en kon mijn verhaal aan niemand kwijt, dus begon ik in mezelf te praten. Ze vonden me steeds vreemder en begonnen steeds meer kwetsende dingen te zeggen. Toen was er Joe. Joe was de grootste pestkop van de school en hij had het altijd op mij voorzien. Op een dag was het gewoon genoeg. Hij ging te ver, ik werd boos, er was een flits.. en toen was er geen Joe meer. Vanaf dat moment sprak niemand meer tegen me. Ik werd gemeden als de pest en beschuldigd van moord. Het was een verschrikkelijke tijd voor me. Gelukkig besloten Jake en Sandra dat het zo niet door kon gaan en verhuisden ze. Het ging weer beter met me. Ik had vriendinnen, kropte mijn gevoelens niet meer op en ontdekte dat ik de vreemde dingen die gebeurden kon beheersen.”� Ik voelde dat Fred mijn hand vast pakte en er zacht in kneep, waarna we beiden onze aandacht op Malfidus richtten.
“Geloof je me, als ik zeg dat zelfmoord geen oplossing is? Je bereikt er niets mee.”� Hij knikte.
“Bedankt.”� Fluisterde hij. Ik glimlachte naar hem.
“Je kunt altijd naar me toe komen als je wilt praten.”� Ik stond op en hielp hem overeind, waarna hij richting het kasteel begon te lopen. Ik draaide me om naar Fred. “Wat dacht je er van als wij professor Anderling eens gaan zoeken? Ik geloof dat ik vanavond alleen met jou wil zijn.”� Hij lachte naar me, stond op en sloeg zijn arm om me heen. Samen gingen we op zoek naar professor Anderling.

Reacties: