Hoofdcategorieën
Home » Harry Potter » Snape Story » People who can't be trusted
Snape Story
People who can't be trusted
Hope's P.O.V.
De man keek naar mijn moeder en toen weer naar mij. "Nou, juffrouw ik ben Severus Sneep." Zei hij heel kalm en rustig. "Ik ging samen met Severus naar school. Hij zat een jaar hoger dan ik op Zweinstein." mijn moeder was meer enthousiast. "Dus jullie kennen elkaar goed?" Vroeg ik aan ze. "Ja. Ik ken haar heel goed." Zei Severus Sneep, hij keek haar lang aan. "Ja, we waren hele goede vrienden." Zei mijn moeder nog steeds blij. "Hope. Ik heb jou voor het laatst gezien toen je 4 jaar oud was." Zei hij meer enthousiast. "Maar papa en mama hebben het nog nooit over u gehad." Zei ik verward. "Oh, dat kan." Zei hij nog steeds kalm en nu minder enthousiast. Ik voelde me schuldig, omdat ik hem een beetje had gekwetst. "Maar ze hebben het ook nog nooit eerder verteld over Zweinstein, ik ben er gister pas achter gekomen dat ik een heks ben." Zei ik snel om hem wat beter te laten voelen. Maar ik moest nog wel wat spullen hebben, dus ik besloot om ze maar even alleen te laten. "Mam? Ik denk dat ik maar mijn laatste boeken ga kopen. Dan kunnen jullie even bijkletsen." Zei ik maar snel. "Het was heel erg fijn om u te ontmoeten, Meneer Sneep." Zei ik beleefd. "Het was ook heel fijn om jou te ontmoeten Hope. Dan zie ik jou op Zweinstein. En je mag me Professor Sneep noemen." Zei hij tegen me. Zweinstein? Dus hij was een leraar. Dat wordt interessant.
Severus Sneep's P.O.V.
Ik liep langs de versleten winkels, alle mensen waren te blij. Waarom is iedereen toch blij de hele tijd? Ach, wat moet ik met al die mensen. Toen zag ik in een winkel Lucius staan. Ik zag dat hij zijn zoon mee had genomen. Ik knikte naar hem om hem te groeten, hij groette terug en ik liep verder. Ik keek toen in Olivander's waar een vrouw stond die veel op Marcy leek. Ze kocht een toverstok voor waarscheinlijk haar dochter. Ik liep naar het raam toe en het was inderdaad Marcy. Ze was nog steeds zo mooi als vroeger. Bruin haar dat tot haar schouders kwamen, schitterende blauwe ogen en de mooiste rode lippen. Ik heb haar al 7 jaar niet meer gezien. Eigenlijk heb ik haar erg gemist, maar dat kan ik niet maken, ze is gelukkig met Joseph en haar dochter Hope. Ik zag hoe het kleine meisje de toverstok een zweep gaf. Het was heel erg vrolijk. Te vrolijk voor mij, maar ze was vast heel erg gelukkig bij haar ouders. Dus ik was tevreden dat ze gelukkig was. Ze keek me opeens aan met haar fel blauwe ogen, wat is ze toch gegroeid. Haar haren waren zwart en erg lang. Maar haar ogen leken precies op die van Marcy. Ik keek Marcy aan en ze zag me ook. Ze rende de winkel uit en omhelsde me. Ik zag haar eindelijk weer, maar ik vond dat ik niet overhaast moest reageren. Ik keek Marcy aan en keek toen naar Hope die naar ons toe liep. We hadden een gesprek samen, maar toen vertelde Hope dat ze nog nooit over mij iets had gehoord. Waarom niet? Joseph is een goede vriend van me en Marcy… waarom heeft zij nog nooit met haar dochter gepraat. Waarom niet? Hope doorbrak de stilte, en zei dat ze gister er pas achterkwam dat ze een heks was. En vervolgens liet ze mij en Marcy achter. Ik had een gevoel dat ze me niet mocht. Alsof ik iets fout had gedaan. Maar ik liet het rusten. Marcy en ik hadden even tijd om bij te kletsen. Wat heb ik haar toch gemist.
Hope's P.O.V.
Dat was heel raar. Het was een aardige man, stil, maar aardig. Of zit ik nu fout? Had ik maar een idee waarom hij in mijn droom voorkwam. Misschien kan ik aan mam vragen hoe Sneep in elkaar zit. In ieder geval, ik hou hem in de gaten. Een ding weet ik zeker, hij is niet te vertrouwen.
Ik liep een winkel binnen genaamd Klieder en Vlek, het was een boekenwinkel. Hier had ik net al mijn boeken gekocht, maar ik was er een vergeten. Dus ik besloot om het maar aan een jongen te vragen die net voorbij liep. "Weet jij misschien waar het boek van Toverdranken ligt?" Vroeg ik aan de jongen. "Zie ik eruit als een hulpje?" Zei hij bot. Ik keek naar zijn dure kleren en keek recht in zijn grijze ogen. Ik besloot om precies zoals hem, bot te praten. "Eigenlijk wel, dus wijs me even de weg." Zei ik glimlachend. "Jij bent zeker een modderbloedje, hé. Jullie kunnen niks zelf, alleen maar profiteren van magie, hé." Zei hij nu kwader, hij spetterde tijdens het praten met zijn speeksel. "Ik ben geen modderbloedje. En waar slaat dat nou op, ik wed dat er heel veel heksen en tovenaars waarvan de ouders dreuzels zijn, slimmer zijn dan jou." Zei ik glimlachend, het boeide me niet echt veel dat hij steeds bozer werd. Hij mompelde iets kwaad. "Weet je…" Ik wist niet hoe hij heette. "Hoe heet je?" Vroeg ik aan hem. "Draco, Draco Malfidus. En wie ben jij dan wel niet." Zei hij spottend. "Nou Draco Malfidus. Ik ben Hope…" Ik kon mijn zin niet afmaken, want het werd al door iemand anders gezegd. "…McCarthy." Ik keek naar de man die het zei.
Reacties:
Dus ik besloot om hun maar even alleen te laten.
Hun = ZE!!!!
Belangrijke fout niet vergeten.
Hun = bezittelijk voornaamwoord.
Klassieke fout :p
Ik wed dat er heel veel heksen en tovenaars waarvan de ouders dreuzels zijn slimmer zijn dan jou.
Moet zijn dan JIJ !!!
Is ook een klassieke fout waar bij ons op school goed opgelet word. Steeds als je zegt 'Dan jou' roept iemand anders fel: "Dan JIJ!".
Dit zijn de fouten die me het meest opvielen.
Maar volgens mij probeer je de lezer nu een soort te verraden door Sneep normaal over te laten komen.
-----------------------------------------------------------------
Ff een vraagje voor de lol.
Welke denk je dat goed is?
Enigste of Enige