FanFic.nl

My 100 little stories

85. Vulkaan

Nadia staat in de stad Pompeii in een museuem voor een vitrine. Er in ligt een stel botten, nog helemaal goed bij elkaar. Ze kijkt op het bordje.
“Deze man is omgekomen bij de uitbarsting van de Vesuvius in het jaar 79.”�
Plotseling krijgt ze een beeld, van hoe de jongen geleefd zou hebben tijdens de uitbarsting.

Hij werd wakker van een grote schok.
“Will, de vuurberg!! Hij barst uit!”� Met een rotvaart sprong hij omhoog en rende weg. Toen viel hij om door nog een schok, en begon nog harder te rennen.
“Mama!”�hoode hij een jongetje van 3 roepen. “Ik wil naar mahahama!”� Will tilde het jongentje op, en rende verder.Toe nag hij de kar van wijnboer Barends.
“Boer Barends! “ riep hij. “Boer Barends!”� De Boer hield in. Will en het jongentje sprongen in de kar. Boer Barends reed meteen weer door. Met z’n drieen kwamen ze aan bij een strandje. Er zaten nog veel meer mensen. Een vrouw kwam huilend op Will af, en snikte:
“Mijn Kamiel! Dank u zeer! De goden zij met u!”� Will knikte haar toe. Toen kwam zijn eigen moeder op hem af.
“Will! We zijn gered jongen!”� Ze wees naar de zee. Er kwamen 3 schepen aan. Ze begonnen met z’n alle te schreeuwen en te zwaaien, maar de schepen voeren verder. Wills moeder barste in snikken uit. Ze zakte door haar knieen, net als de moeder van Kamiel.
Vele uren lang zaten ze angstig op het strandje. Net toen de moeder van Kamiel verzuchte:
“Het is over,”� kwamen er grote brokken steen uit de berg, die Vesuvius werd genoemd. Ineens hoorde Will achter zich een harde gil. Hij draaide zich om, en zag nog net hoe zijn moeder werd verzwolgen door de lava. Hij drukte zich tegen de grond, en druket zijn armen tegen zijn hoofd. Zo bleef hij liggen, tot een verzengende hitte over hem heen kwam.


“Nadia, schiet n’s op! “Nadia’s moede roept.
“Nog heel even wachten mam, even deze bekijken!”�
“Schiet wel op, we gaan nog naar de weg met de stapstenen!”�
“Ja mam!”� Nadia bekijkt het geraamte in de vitrine. Ze ziet dat de botten net zo liggen, als de houding van Will toen de lava over hem heen kwam. Ze bijt op haar lip, en zegt dan: “Dag Will. Het spijt me.”� En heel even lijkt het, alsof de schedel beweegt.

Reacties: