FanFic.nl

We've found what we need. 2

chapter 2:

Zoé:
Verdrietig zat ik op de bank in het nieuwe huis van Shannon en mij. Ik miste Sarah zo erg dat het voelde alsof een stuk uit de puzzel ontbrak. Ik was er altijd voor haar geweest, deed alles voor haar omdat ik zo erg van haar hield als vriendin. Maar ik had haar verraden, ik had niets hierover gezegd, ik had haar moeten voorbereiden. Dagen keek ik voor mij uit en speelde niet eens gitaar meer.
Shannon moest steeds werken dus die zag ik niet vaak. Zuchtend stond ik op en keek naar mijn gitaar en maakte het schoon met een doekje. Het was enorm stoffig geworden. Misschien moest ik een liedje maken en zo mijn verdriet uiten. Dat kon misschien helpen.. Ik pakte mijn favo plectrum, wat bladeren om akkoorden op te schrijven en normaal papier op tekst op te schrijven en een pen.Ik begon wat te spelen, eerst was het bagger omdat ik het even verleerd was maar na een halfuur ging het helemaal goed. Nadenkend zat ik op de bank. Wat voor tekst zou ik maken? Hoe zou ik mijn verdriet opschrijven? Eigenlijk verzon ik niet mijn vingers speelden vanzelf en mijn mond zei de woorden die er prachtig bij hoorden. Alles paste in elkaar en het was een van de verdrietigste liedjes die ik
ooit had gehoord. Ik vroeg mij af, zou Sarah mij ook missen? Ik schudde mijn hoofd. Nee zij verafschuwde mij, ze haatte mij. Tranen branden achter mijn ogen. Ik was al twee maanden alleen thuis, Shannon was op tour. Ook hem miste ik vreselijk. Ik was alleen, een bitch, waarom verliep altijd alles precies het tegenovergestelde van wat ik wilde? Waarom..

Shannon:
Ik pakte de trein, ik was niet ver, niet te ver. 4 uur reizen.
Moe en uitgeput deed ik de deur open, ik hoorde een zielig gitaar riedeltje, zo zielig maar ook het tederste wat ik ooit eerder had gehoord. ik merkte dat ik naar haar zat te kijken, Zoé...
Ik liep naar haar toe, "ga naar haar toe, als het een echte vriendin zou zijn, zou ze jou ook missen. " ik keek naar haar, hier deed ik dus de priester na, terwijl ik zelf ook niet meer met Jared sprak. Die avond was de slechtste uit mijn hele leven. Die dag nadat Jared weg was gelopen had ik hem willen troosten. De ene woorden na de andere kwamen eruit, Jared...
Je merkt pas als je het misschien kwijtraakt hoeveel iemand voor je betekent. Deze maanden waren de ergste geweest,'ik was met Zoé, als ik Zoé niet had gehad... ik probeerde mijn verdriet te verstoppen zoals ik het altijd had gedaan,maar dit verdriet was te groot om het goed verborgen te houden.
Ik omhelsde Zoé, mijn Zoé.
Ik voelde hoe een traan over mijn wang gleed, ik kon nu niet goed troosten als ik zelf zo was. Ik nam een besluit, ik kon Zoé zo niet meer aanzien.
"Ik ga naar Jared toe, ga jij naar Sarah, ze zou je binnenlaten... "'ik keek naar haar, Sarah zou het zeker doen..

Reacties:

Renesmee zei op 6 jan 2011 - 13:54:
Zoo mooi!

4passions zei op 24 juni 2010 - 10:34:
oww ben benieuwd snel verder!!
xx