FanFic.nl

I will be...

Limitless<3

Mijn ademhaling en hart gaan te keer. Uithoudingsvermogen of niet, rennen is vermoeiend. Daarom haat ik het ook. Maar ik moet wel. Ik moet dat meisje redden! Maar hoe?
Ik zou de jongens kunnen filmen met mijn mobiel, maar aangezien mijn mobiel über-slechte-opname-kwaliteit heeft zal ik niet meer dan twee meter van de jongens verwijderd moeten zijn om ze überhaupt in beeld te krijgen. Iedere idioot ziet van twee meter afstand dat je staat te filmen, dus filmen is geen opzie.
Ik zou bij mensen kunnen aanbellen en om hulp vragen, maar de meeste zullen hun deuren niet eens voor mij openen. Wat helpen mensen elkaar toch altijd goed! Yeah right.
De politie bellen lijkt de beste opzie, maar die doet er nog wel even over om hier te komen, en dan is het misschien al te laat.
Al deze manieren om het meisje te helpen zijn niet goed genoeg. De kans dat het fout gaat of dat de hulp te laat arriveert is te groot. Shit! Wat moet ik doen?!
Soubi zijn woorden schieten door mijn hoofd.
‘Bel maar als er iets is…’
Wat bedoeld hij met dat iets? toch niet twee jongens een lesje leren?! Dat is in één woord absurd.
Hoe dan ook, ik moet snel iets verzinnen want ik ben bijna bij het steegje.
Plotseling voelt het alsof ik door de bliksem getroffen ben. Ik kan mij niet meer bewegen.
Wat is dit?
Ik kijk naar mezelf in de weerspiegeling van een raam. Niets raars aan mij te zien, behalve dat ik echt tegen mijn lichaam zeg dat het moet rennen maar dat het in plaats daarvan gewoon stil staat. Ik kijk naar mijn voeten.
Beweeg. Beweeg!
Mijn recht voet zet een hele kleine stap.
Veder! Loop verder!
Mijn linker voet zet een iets grotere stap. Plotseling hoor ik een gil. Het is de gil van het meisje.
Red haar!
Het lijkt net of ik mezelf van ketens heb bevrijd. Ik heb mij bevrijd van het gene dat mij tegenhield en ren verder. Zonder na te denken ren ik het steegje in. Ik zie nog net hoe een van de twee jongens, met blond stijl haar tot zijn schouders en blauwe ogen, het meisje bewusteloos slaat. Als een lappenpop valt ze op de grond en blijft ze daar roerloos liggen.
Ik ben te laat…
Ik versnel mijn pas en ren op de jongen af. Ik bal mijn rechter vuist en wil hem in zijn gezicht slaan, maar de jongen zijn linkerhand houd mijn vuist vlak voor zijn gezicht tegen.
“Wel, wel. Wat hebben we hier?”� zegt hij.
Snel trek ik mijn hand terug en doe ik een paar stappen naar achteren. Ik kijk snel naar het meisje, ze ziet er slecht uit.
“Bezorgd?”� vraagt de jongen.
Ik wend mijn blik weer naar hem en kijk hem strak aan.
“Niet erg spraakzaam zo te horen,”� zegt de jongen.
Ik zeg niets en blijf hem strak aan kijken. De jongen stoot een spottend lachje uit.
“Nooit gedacht zomaar een Fighter tegen het lijf te lopen,”� zegt hij.
Fighter? Vechter? Misschien viel ik hem wel net aan, maar om mij meteen een vechter te noemen…
“Waar is je Sacrifice?”� vraagt hij.
Sacrifice? Sacrificie? Ik ben niet van plan hier een dier aan God te offeren hoor.
“Ik zie aan je gezicht dat je geen idee hebt waar ik het over heb. Maar laat me ons toch aan je voorstellen,”� zegt de jongen.
De andere jongen, met lang zwart haar dat over één van zijn zwarte ogen valt, stop met nonchalant tegen de muur leunen en komt naast de jongen met blond haar staan.
“Dit is Kyoshi, en ik ben Tadeo. Samen zijn we Limitless,”� zegt Tadeo.
Limitless? Grenzeloos? Waar heb je het over?
“En jou naam is?”� vraagt Tadeo.
“Ik zie het nut er niet van in mijn naam te vertellen,”� zeg ik.
“Dus je kan wel praten?”� vraagt Tadeo.
Ik geef geen antwoord. Ik kijk weer even naar het meisje om te zien hoe het met haar gaat. Niet beter, maar zo te zien ook niet slechter.
“Je zou je niet zo’n zorgen moeten maken om haar, maar meer om jezelf. Nu heb jij onze interesse,”� zegt Tadeo.
“Kom, Nonemu,”� zegt Tadeo terwijl hij zijn hand naar mij uitsteekt.
Weer heb ik dat gevoel alsof in door de bliksem getroffen ben, maar deze keer staat mijn lichaam niet stil maar gaat het stap voor stap op Tadeo af. Dus hij was het die mij daarnet stil liet staan. Als ik voor hem sta slaat hij zijn uitgestoken arm om mijn middel en drukt hij zich tegen mij aan. Hij gaat met zijn gezin naar mijn nek.
“Laten we kijken waar jou grens ligt,”� fluistert hij.
Hij geeft een kusje op mijn nek. Ik weet mij weer uit die onzichtbare ketens te breken, duw Tadeo van mij af en ben van plan hem met mijn linker hand in zijn gezicht te slaan maar weer stop hij mij vlak voor zijn gezicht, deze keer alleen met rechts.
“Daar had je mij bijna weer,”� zegt hij met een glimlach op zijn gezicht.
Ik wil mijn hand weer terug trekken maar deze keer houd hij hem steviger vast en lukt mij het niet.
“Niet zo terughoudend zijn hoor. Ik weet best dat je dat best lekker vond,”� zegt hij.
Deze keer schop ik hem, en ook echt midden in de roos. Tadeo laat me los, krimpt in elkaar, en begint met verschillende voortplantingsorganen en voortplanting zelf te schelden. Ik ren naar het meisje, met de gedacht haar mee te nemen en hem te smeren, maar Kyoshi is sneller en versperd mijn weg.
“Je zal hier niet zomaar wegkomen, Nonemu,”� zegt hij.
“Noem mij niet zo. Ik heb een naam. Ik heet Minori Mari”� zeg ik.
Plotseling tackelt hij mij. Ik val op mijn rug op de harde stenen. Voorzichtig komt Kyoshi naast mij zitten. Hij gaat met zijn hand door mijn haar.
“Fijn dat je mij je naam wilde vertellen,”� zegt hij.
Voorzichtig fluistert hij in mijn oor;
“Zullen we nog meer delen?”�

Reacties:

verenaCullen zei op 4 aug 2010 - 22:08:
<3
snel verder

wil jij melden als er een nieuw deeltje is?

xx

AmbyVampy zei op 24 juni 2010 - 15:14:
Omg omg omg cliffhanger! D>
Is idd Fout (Met hoofdletter F XD)
Maar wel leuk
Snel verder anders ik mijn MOF geesten op je afsturen XD

-xXx-

witch zei op 24 juni 2010 - 13:41:

weer zo'n cliffhanger!! wat heb jij toch????
maar is wel leuk, ga jij héél snel verder???
please????