FanFic.nl

Snape Story

Eavesdropping

Nadat de man mijn naam had gezegd keek ik hem aan, het was een oudere versie van Draco Malfidus. Blond haar, maar veel langer. Zijn haar was misschien iets korter dan de mijne. Hij was ook duur gekleed, zo vader zo zoon. Ik keek Draco aan, maar hij wist van niks. "Hope, u bent verbaasd." Zei hij tegen me. "Ja, eigenlijk wel. Hoe wist u mijn naam." Vroeg ik aan hem. "Nou je lijkt precies op je vader, en je hebt je moeders ogen." Zei hij kalm maar strak. "Maar…" Ik wilde wat zeggen, maar ik bedacht me maar. Ik wilde niet dat hij vragen ging stellen. Jammer genoeg had ik nu wel vragen. Want ik leek helemaal niet op mijn vader. Ze zeiden altijd dat ik op mijn moeder leek, en nu komt deze gast zeggen dat ik op mijn vader lijk. Ik snap waarom hij zei dat ik op mijn moeder lijk, maar mijn vader? Mijn moeder was lang had lang bruin haar en blauwe ogen. Maar mijn vader had bruin haar en groene ogen. Dus ik ben benieuwd wat mam hierop heeft te zeggen."… Dank u, meneer Malfidus neem ik aan." Zei ik beleefd. "Ik zie dat je mijn onbeleefde zoon al hebt ontmoet." Zei hij normaal tegen mij, maar met een kwaad gezicht tegen Draco. "Ja, hij was… Behulpzaam." Ik probeerde niet te lachen. "Maar kent u mijn ouders dan?" Vroeg ik aan papa Malfidus. "Ja, je vader is nog steeds een goede vriend van me, en je moeder die heb ik al een jaar niet meer gezien." Antwoordde hij me. "Dan moet u maar eens op bezoek komen, dat vinden mijn ouders vast gezellig." Antwoordde ik. "We zien wel, juffrouw McCarthy." Zei hij met een onzekere toon, het leek erop dat hij niet wou komen. Maar ik had geen zin om het te vragen, ik had eerder zin om mijn boeken te gaan halen. "Nou, meneer Malfidus het was me een genoegen om u te ontmoeten. Ik moet nu heel even nog een paar boeken kopen." Zei ik snel. Ik keek een beetje vuil naar Draco, ik hoopte maar dat Papa Malfidus het niet zag. Maar ik had het mis, hij had het gezien. "Dag juffrouw McCarthy. En doe de groeten aan je ouders." Zei hij tegen me. Ik liep naar beneden een trap af. Door het plafond van hout kon ik vader en zoon nog steeds zien staan. Ze hadden een gesprek en ik hoorde mijn naam. Dus ik besloot om af te luisteren. Ik ging op een kruk staan en begon af te luisteren. "Ik weet niet wat je hebt gedaan, maar verontschuldig je. Je wilt toch niet dat ze gaat denken dat ik jou zo heb opgevoed. En wat gaan haar ouders wel niet denken over mij. Dus zorg ervoor dat je het goed maakt." Hij zuchtte. "Je weet toch dat we op haar moeten letten, dus jij let ook op haar op. Zorg er maar voor dat jullie vrienden worden, want we hebben beloofd aan hem dat we haar een beetje in de gaten zouden houden." Zei hij nu fluisterend. Waarom moesten ze op mij letten en wie is hem? Draco begon te praten. "Maar vader, waarom? Vroeg hij aan zijn pa, dat was precies de vraag die ik ook wou weten. "Dat leg ik je later wel uit. Het is ingewikkeld…" Zei pa Malfidus, ik kon de rest niet meer horen, omdat ik aan mijn arm werd getrokken. Ik viel bijna van het krukje af.

"Waar is dat nou weer goed voor?" Vroeg ik boos tegen een jongen die mijn arm nog steeds vast hield. Ik rukte mijn arm los. "Wat wil je?" Zei ik nog steeds boos. "Het is onbeleefd om te afluisteren." Zei de jongen boos. "Oh, dus iemand bijna zijn enkel laten breken is wel beleefd?" Zei ik spottend. Ik besloot om heel even op het krukje te gaan zitten. Ik keek de jongen vragend aan. Hij was misschien iets ouder dan ik. Hij had kort golvend bruin haar, bruine ogen en was ook netjes aangekleed. "Wie ben jij?" Vroeg ik alvast, want hij wilde niet beginnen met praten. "Ik ben Cassidy Clements. En jij?" Vroeg hij bot. "Waarom wil je dat weten?" Vroeg ik sarcastische met een piepstemmetje en boog mijn hoofd schuin. "Ha-ha. Wat ben jij toch grappig zeg." Zei hij minder bot maar nog steeds bot. Ik wou net weglopen, maar hij pakte weer mijn arm. "Je naam?" Zei hij bevelend. Alweer trok ik mijn arm weg. "Blijf van me af!" Zei ik kwaad. We werden onderbroken door iemand. "Valt hij je lastig?" Vroeg een stem achter me. Ik keek om, het was Draco. Ik keek naar het boze gezicht van Cassidy. "Nee, hij wou net weggaan." Zei ik rustig. Cassidy bleef me boos aankijken, maar liep toen weg naar boven. "Dank je." Zei ik tegen hem, ik liep weer verder. Ik had niet echt veel zin om vriendjes te worden. "Waar ga je naartoe?" Vroeg hij aan me. "Nou als jij mijn boeken niet gaat zoeken, dan moet ik het maar zelf doen." Zei ik glimlachend. "Oh, oké. Maar wat moest Cassidy met jou?" Vroeg hij aan me. "Oh, ik was niet beleefd genoeg of zo iets." Zei ik sarcastische. Ik liep naar een boekenkast, ik had eindelijk het boek met Toverdranken gevonden. Ik pakte het boek en deed het stof ervan af blazen. "Nou die boeken hebben zich vast verveeld hier." Zei ik in mezelf, maar Draco hoorde het, hij moest erom lachen. Maar ik wist zeker dat hij het voor de nep deed, want het was echt een flauwe grap. Ik keek nog een keer naar de boekenkast totdat ik een boek zag, die ik echt nodig zou hebben.

Reacties: