FanFic.nl

It's My Life.

Ein.

Haar witte haar waaide mee in de wind terwijl ze haar boog spande en geconcentreerd naar haar doel staarde. Het was midzomernacht een van de dagen dat ze haar moeder opnieuw tegen zou komen. Alleen een paar dagen in het jaar zouden ze samen zijn en meestal liep dat uit op een knallende ruzie. Het brak haar hart. Het enige wat ze ooit van haar moeder wilde, was liefde. Samen verbonden met een band die nooit zou breken, wat je ook deed. Maar River had dat niet, haar moeder was een koude heks. Iemand die geconcentreerd was op het ombrengen van de mensen, iemand die het niet kon schelen als haar dochter te laat naar bed ging of haar tanden niet poetste. Het enige wat River wou, was een doodnormaal leven en een doodnormale moeder.
Ze bracht haar armen omlaag en er viel een grote eenzame traan op haar bovenarm. Ze staarde naar het spoor die hij achterliet op haar pols voordat hij op het zand viel. River veegde haar zwarte ogen af aan haar donkere gewaad en spande opnieuw haar boog. Haar ogen speurden de omgeving af, opzoek naar iets waar ze op kon schieten en vonden een boom met een groot hart er in gekervd. De initialen van twee geliefden zijn er in geschreven. Meteen ging er een stekende pijn door haar lichaam, alsof iemand een brandende pijl door River's borst naar binnen schoot, recht door haar hart. Ze liep er naar toe en streek over de bast van de boom. 'E.J. + M.V.' Las ze op en streek met haar vingers over de letters. De groeven in de boom waren diep en minstens tien keer opnieuw in het hout gekrast, waardoor ze eruit zagen als diepe littekens. Ze sloot haar ogen en kraste met haar nagels opnieuw in de letters, maar ze begon bij de laatste en kraste terug naar de eerste letter, steeds sneller. De letters verdwenen langzaam en de lotusboom kreeg zijn egale bast terug. Een zucht verliet haar lippen en ze liep zwevend terug naar de open plek tussen de lotusbomen. Dit was haar favoriete plekje, er kwam nooit iemand en zo kon ze gemakkelijk van ongewenste mensen schuilen. Voorzichtig liet ze zich voor een groepje stenen zakken en sloeg haar armen rond haar benen. De zon scheen op haar haar en liet het schijnen, terwijl het overal heen waaide. Plotseling voelde ze een hand op haar schouder, een vreemde hand. Ze sprong op en spande haar boog in een fractie van een seconde. Verschillende mannen in grijze uniformen stonden in een halve cirkel om haar heen en hadden allemaal dezelfde blik in hun ogen, leegte.
River staarde ze allemaal, een voor een, hatelijk aan over het puntje van haar boog en ze liep langzaam achteruit, klaar om te schieten als een van hen zou bewegen. Ze bewogen niet, het was alsof ze, terwijl ze daar stonden, waren bevroren. In ijs veranderd, om over een paar honderd jaar ontdooit te worden en dan pas weer tot leven komen. Het was stil, te stil en die mannen waren hier niet voor niets. Ze was weer terug.
Elizabeth Jones, gevreesde zwarte heks.

Reacties:

sterretjhu zei op 25 juni 2010 - 20:49:
wauw super mooi snel verder (L)
laat je me weten als je verder bent??