FanFic.nl

What's true love?II (AFGEWERKT!!!)

Dracon Flights

Twee weken na het interview zaten we in de cafeteria na een zware training. “Vandaag kreeg ik echt de vreemdste vraag”� zei Ned. Iedereen keek op en hij ging verder. “Ze vroegen me, je weet wel mij, waarom vragen de kiekens het ook aan mij? Ze vroegen me dsus of Dracon Flights geen spelfout was.”� Hij draaide met zijn ogen en aapte de bewuste reporter na op een hoog stemmetje: “Moet dat niet Dragon Flights zijn?”� Hij zucht diep en beantwoorde dan weer de vraag op zijn normale stem: “Je mist hier een punt vrees ik”�
“Wat zei ze toen?”� vroeg Ginny, Ned haalde zijn schouder op, “toen ben ik weggegaan.”� De anderen lachten, terwijl ze zich de situatie voorstelde. Dit was niet moeilijk Ned had een talent om zon’ dingen te vertellen. Ze lachen nu, dacht ik. Toen ik met het idee kwam, hadden ze het maar vreemd gevonden. Dracon Flights was een de verberging van Draco fights. Een schuilnaam die mensen niet meteen zouden ontmantelen.
Het was alweer school en Ginny of Hermelien hadden nu niet naar de kinderen te kijken. Daarom bleven we lang zitten, op anderhalve maand hab je elkaar wel weer gevonden, maar ben je toch nog niet volledig gewoon aan de situatie, er was plots zo veel te vertellen en te bespreken. Iets later schrokken we echter allemaal op toen Perkamentus en Sneep binnenkwamen. “Hallo”� zei Perkamentus op zijn vrolijke toontje. Iedereen begroette hem terug, maar ik las Sneep al bijna zo goed als hij mij ooit las. Er schol wat. “Wat is er?”� vroeg ik aan Perkamentus.Ik wist dat Hij Sneep meebracht om me op andere gedachten te brengen al sik overreageerde. “Met mij is alles goed, dank je, ook met de kinderen is alles in orde.”� Vervolgde hij tegen Ginny en Hermelien. Ik kom met ander en wat vreemd nieuws.”� Sneep ging nu ook zitten en staarde me aan. Wat had die man eigenlijk al veel betekent in mijn leven. En nu wist ik, gewoon al door zijn aanwezigheid, dat Perkamentus’ nieuwds wat met mij te maken had. En door zijn gestaar in stilte was me ook duidelijk dat ik het misschien niet zo leuk zou vinden. “Ik weet niet hoe ik dit subtiel moet brengen, Joan. Ik denk niet dat het voor wie dan ook mogelijk is, maar je hebt wel het recht om dit te weten..denk ik. Ik heb een theorie”� zei hij, ik haatte zijn theorie nu al, waarom kon die man nu eens niet gewoon alles laten zoals het was? dacht ik in stilte. “En meestal zijn die theorieën wel juist”� Daarom dus, zoemde in mijn hoofd. Deze theorie zit ondertussen al een aantal jaren in mijn hoofd, het is verdraaid en en gekeerd tot ik uiteindelijk een gehel theorie ad, de wel eens best zou kunnen kloppen.Het zal nu ongeveer zeven jaar in ontwikkeling zijn, dat is toch wanner Severus en ik je vonden he?”� ik knikte. “Je toonde ons iets toen, weet je dat nog.”� Ik twijfelde even, maar knikte weer. “Zeker?”�
“Alsof ik jullie ongeloof zou kunnen vergeten.”� Antwoordde ik koud. Niemand geloofde het toen ik zei dat Draco met me praatte. “Jullie dachten dat ik gek geworden was.”�
“Neen, Joan, ik was bang.”� Zei Perkamentus. Zijn helderblauwe ogen keken me van boven zijn brilletje aan. Ik wist nu zeker dat we het over hetzelfde hadden en werd niewschierig maar bang. Buiten Fred en George konden de anderen met volle zekerheid niet volgen. “Ik heb er veel over gedach, Joan. Elk detail, van alles wat ik wist en wat je vertelde.Weet je nog wat ik je toen gevraagd heb.”� Ik knikte. “Wil je daarop nog steeds niet antwoorden?”�
“nee”� Ik wist nog goed hoe hij me gevraagd had om de dood van Draco tot het detail te vertellen, dat kon ik niet. Toen niet, nooit niet. “Niet zo erg, ik ben toch al redelijk zeker.”� Toen hij niet meteen verder ging zei ik:”�Dat weet ik wel, Albus.”� Hij keek me met opgeheven wenkbrauwen aan. Ik staarde hem aan, zoals ik wist dat Sneep ook naar mij keek, zonder enige emotie. De beste manier om geod te observeren. “Ok “ zei Perkamentus. “Wil je mijn theorie graag horen?”�
“ik weet niet.”� Hij glimlachte en besloot ze toch maar te vertellen.

Reacties: