FanFic.nl

Morgenrood {afgelopen}

10.Vreemdheid

'Ze zei dat zij en Edward hebben besloten om terug te komen. Ze moet weten wat er aan de hand is.' Hmmm... Rosalie was nog nooit zo aardig voor bella geweest om haar een dienst te wezen. Waarom nu opeens wel?
'Dus', vervolgde ze haar verhaal,'moeten we nu naar het vliegveld om ze op te halen.' Ik zag Carlisle peinzen. Hij dacht natuurlijk hetzelfde als ik.
Maar tot mijn verbazing zuchtte hij: 'Dan moet het maar hè.' Iedereen stond op om ook mee te gaan naar het vliegveld. 'Alice, ga je mee', vroeg Jasper op een toon waarvan hij hoopte dat ik nee zou zeggen op zijn verzoek. 'Nee', zei ik maar. Ik weet dat ik mezelf erg ga haten straks, maar ik moest gewoon thuis blijven. 'Dan blijf ik bij jou', zei hij. 'Carlisle! Ik ga niet mee.'
'Waarom niet?' Jasper gaf een veelbetekende blik mijn kant op. Carlisle knikte.

We zaten op Jasper's kamer tv te kijken. We keken naar Ghost Whisprer. Eigenlijk zouden we naar Romeo en Juliet kijken, maar toen ik besefte dat dat Bella's lievelingsroman was, legde ik het toch maar terug. Waarom, weet ik niet.
Ik wist niet eens waar deze film over ging, zo stom was het.
Ik verbaasde me over mijn gedrag. Je kon het niet echt boos noemen, maar ook niet echt verdrietig. Maar het was in ieder geval niet blij, terwijl ik dat wel altijd ben. Ik zou zweren dat als Bella me nu zou zien, ze zou zeggen : ''Waar is Alice? En wat heb je met haar gedaan?'' Ik lachtte in mezelf door die ó zo orginele uitspraak en ik haar gewoon miste met haar grappige uitdrukkingen soms.
'Wat is er zo grappig?'', vroeg Jasper, en aan z'n stem te horen had hij een glimlach op z'n mond. 'Ó, niks hoor.'
'Hmm...', en hij lachte
'Echt niet', zei ik om mijn eerdere zin te bevestigen. Hij wendde zich weer tot de film. Iemand hier vond het dus wel leuk.
Ik keek wat voor me uit en probeerde de stomme film te begrijpen. Het ging over een Melinda die met geesten kan praten. De geesten vragen Melinda om hulp als ze nog problemen hebben met hun familie, door haar boodschappen over te laten brengen naar degene.
Als deze problemen opgelost zijn kunnen de geesten oversteken. Nu ik het goed bekijk, lijkt ze veel op mij. Iedereen verwacht van je dat je iets ziet in de toekomst. En als dat niet het geval is, dan dringen ze altijd nog even aan. 'Heb je echt niets gezien? Kijk nog eens goed, alsjeblieft.''
Zo ziek word je daarvan. Maar soms neem ik het ze niet kwalijk. Soms moet je gewoon weten wat je kan verwachten, en dan ben ik de beste persoon voor, vind ik. Ik keek verder naar de serie en liet me helemaal meeslepen. Pff... eerst vond ik het nog zo stom.

Het is nu al vier uur en ze waren nog niet terug. Ik begon me zorgen te maken. Japser en ik waren ondetussen het huis een beetje op orde aan het maken. Of beter gezegd: ik was het huis in orde aan het maken, Jasper die zat maar wat te niksen.
'Jasper, weet jij wanneer ze terugkomen?'
Japser voelde mijn ongerustheid en zei:
'Ik zou het niet weten. maar Seattle, dat is niet zo ver hiervandaan. Dus ik denk dat ze zo wel komen'. 'Oké', zei ik alleen maar. Maar ik geloofde er niks van, stel nou dat ze iets zou overkomen.
Jasper voelde alweer mijn ongerustheid, kwam achter me staan en sloeg zijn armen om mijn middel heen.
'Wat zei ik nou', zei hij op een kalme toon. 'Rustig.'
Ik voelde dat mijn lichaam plaats maakte voor een rustgevend gevoel. 'Oké', zei ik maar weer. Hij kon zo lief zijn, dat ik soms gewoon helemaal dichtsloeg.
Hij zoende me op m'n mond en liet me helemaal meegaan.

Reacties: