FanFic.nl

We lost a dream we never had.

paniek

Tom liep naar het meisje, ik keek ze stiekem aan, volgens mij ging ze een paniek aanval krijgen, arm kind, ze lijkt me best aardig. "Gaat het wel meisje?" vroeg Georg me, Bill liep naar Tom en het meisje. Ik keek hem en Gustav aan. Beiden openden ze hun mond om wat te zeggen, maar snel legde ik een vinger op mijn lippen, ze snapten de hint. Bill zucht en loopt terug naar zijn plaats, hij vind het erg. "Alles goed? Mis je iemand?" vroeg ik aan Bill terwijl ik naar de grond keek. Bills mond zakt open. "Hoe weet jy dat?" stotterd hij.

ik gleed weg maar werd gevangen. waarom kon ik mijn ogen niet openen? 'omg wat moet ik doen! ><' hoorde ik georg roepen. hij had me dus gevangen, ik kom hem wel dood knuffelen maar zelfs dat kon ik niet doen, ik bevond me op een plaats waar angst het overnam,waar ik niets anders zag dan zwart. ik haatte deze plek,ik vervloekte het alsmaar. iets kouds liet me wakker schrikken uit mijn boze nachtmerrie en ik keek in het gezicht van het misterieuse meisje. Nu weet ik wie ze is. 'ah, ehh dank...' 'stt rustig maar' tom keek me bezorgd aan. ik fakte een smile

Ik Toms shirt een beetje nat gemaakt en op haar hooft gelegd. Hij kijkt me aan alsof hij wil zeggen; pardon wat doe je? Maar ik kijk hem recht in zijn ogen aan en herkent me. Ik leg snel een vinger op mijn lippen en houdt ook zijn mond. Het meisje komt bij en stotterd dankje. Tom sust haar. Ik loop weg uit de menigte voordat Bill me herkent die tegenover me staat. Na een minuutje is het meisje gekalmeerd en gaat iedereen weer zitten. "Je hebt hetzelfde mutsje als mij." glimlacht Bill. Ik knik alleen, ik zie zijn gezicht betrekken en hij gaat verder met andere meisjes. Hij zucht. Ik heb dorst. Ik loop naar de plaats waar altijd drinken en schenk cassis in voor mezlef. Bill kijkt me met open mond aan ik zie hem denken. Wat een lef. De rest doet moeite zijn lachen in te houden. Ik loop naar Saki en vraag zacht oif dat meisje wat langer mocht blijven aangezien ze nog van haar aanval moet bekomen en de meet en greet al bijna voorbij is. Hij knikt en zegt dat hij het gaat regelen met David. "Dankje!" zeg ik zacht.

ik heb gvd mn eige droom verpest,siste ik kwaad. 'daar moet je je geen zorgen om maken dat heb ik geregeld' ik keek omhoog in het gezicht van de grote kleerkast. 'huh?' 'je krijgt een prive emet en greet ' 'oh mijn god...' piepte ik hoog. de jongens zaten bezorgd om me heen en vroegen door elkaar of ik wat nodig had,en tom nog het ergst. 'wat drinken?,eten miss? heb je het koud?' 'het gaat alweer doe maar rustig!' zei ik lachend. Het meisje dat me écht had geholpen,en wat ik nog steeds ergens van herken kwam aan gelopen en keek me lachend aan. ik verzamelde mijn moed : ' zeg ken ik jouw niet ergens van?'

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.