Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » Verbeelding [Afgelopen] » 1. Proloog
Verbeelding [Afgelopen]
1. Proloog
Een zweetdruppel liep over zijn voorhoofd. Langzaam drupte het op zijn hoofdkussen. Onrustig draaide hij zich weer eens om. En na nog geen vijf seconden had hij zich weer naar de andere kant omgedraaid. Zijn mond ging langzaam open. Hij wilde gillen. Echt gillen zo hard hij kon. Tot zijn longen het begaven. Nog steeds stond zijn mond open, maar er kwam geen geluid uit. Het drong niet tot zijn hersenen door om geluid te maken. Het zweet op zijn voorhoofd stapelde langzaam op. Zijn deken had hij nog geen minuut geleden van bed geschopt. Wild begon hij rond zich te slaan. Zijn doel was om iets te raken, iets dat er eigenlijk niet was. Dat had hij wel vaker de laatste tijd, dat hij iets zag of hoorde dat er eigenlijk niet was. En toch was hij er ergens van overtuigd dat die mensen echt waren. Tom geloofde hem natuurlijk niet, waarom zou hij? Hoe gek klinkt het ook wel niet. Hoe gek zou hij ondertussen wel al niet zijn?
o.o
-ikweetnietsomtezeggen,behalvedatjeverdermoet-
xo<3