FanFic.nl

it all starts in the fifth year

hoofdstuk 20

‘Aller eerst het goede nieuws, alles gaat goed het met kindje.’ Een zucht van opluchting ging door de kamer heen. ‘En het slechte,’ vroeg Aily. ‘Je moet tot de zomervakantie bedrust houden. de placenta ligt erg laag bij je en het bloedverlies duidt erop dat je weeën hebt gehad. Ben je vandaag druk geweest?’
Aily knikte, ‘We zijn eerst naar Zweinsveld geweest en daarna hebben we gedanst. Maar is het mijn fout, komt het daardoor?’ ze was is shock, had ze nou bijna zelf haar kindje vermoord?
‘Rustig Aily, het is niet jouw schuld, dit had op elk moment kunnen gebeuren. Dit is wat ze noemen pech, heb je een leuke dag en dan krijg je dit. Het had iedereen kunnen overkomen.’ De opluchting was van haar gezicht af te lezen. ‘Maar bedrust en verder?’
‘Wel, de verloskunde in de magische wereld verschilt niet erg veel met die van de Dreuzels. Ik geef je strak een injectie met weeënremmers en ik wil graag even voelen of er ook ontsluiting is.’ Aily knikte, daarna keek ze naar Madame Plijster, Anderling en Perkamentus. ‘Ik vind het echt ontzettend lief dat jullie er waren maar bij het onderzoek zou ik wat privacy willen.’
‘Succes lieffie, alles komt goed.’ Madame Plijster gaf haar een kus op het voorhoofd en verdween. ‘Ik kom morgen even bij je kijken, nu zal ik zien hoeveel mensen er in de leerlingenkamer zitten en ze op de hoogte stellen dat alles goed is.’ Anderling gaf haar een van haar zeldzame glimlachtjes en verdween ook.
Perkamentus kwam bij haar bed staan, ‘Ik kom morgen ook langs, dan kunnen we dingen doorspreken. Ik zla alles in het werk stellen om het zo aangenaam mogelijk voor jou en Ron te maken.’ Perkamentus aaide haar door haar haar, vroeg aan Ulkje of die straks nog even langs zijn kantoor wou komen en liep toen weg.
‘Oke Aily, ik geef je eerst de injectie.’ Uit het niets kwam er een spuit te voorschijn. ‘Ik prik hem in je bovenbeen. Daar komt hij.’ Het was lang niet zo pijnlijk als ze haar had voorgesteld. ‘Nu komt het minst fijne deel. Je moet goed naar me luisteren, ik zal alles vertellen wat ik doe.’ Aily knikte, braaf deed ze alles wat Ulkje vroeg, alleen met het onstpannen had ze wat meer moeite. Ze keek Ron aan, die glimlachte bemoedigend. ‘Ik vind jouw vingers toch iets fijner,’ zei Aily zachtjes. Ron moest lachen, ‘Dat wil ik graag geloven.’ Ulkje moest glimlachen maar ze was zo profesioneel om er niks van te zeggen. ‘Sorry Aily, maar dit kan even gevoelig zijn, ik raak straks je baarmoedermond aan.’ Daar was niks over gelogen. Alleen dat het gevoelig zou zijn, het deed gewoon pijn. Gelukkig was het snel voorbij. Ulkje keek haar glimlachend aan, ‘Er is nog geen ontsluiting, dat is erg goed nieuws. Het is nu half vijf, ik stel voor dat je probeert te slapen, ik zal straks naar Professor Perkamentus, ik zal opdracht geven aan Madame Plijster dat ze elke dag even komt kijken. Je mag alleen je bed uit om naar het toilet te gaan en even te douchen. Ik zal vanaf nu elke week komen kijken. Wacht nog een weekje met de seks.’ Aily en Ron werden beiden rood. ‘Dat is niks om je te schamen. Hou je vooral deze week rustig Aily, alles zit goed. Als je weer bloed verliest neem dan zo snel mogelijk contact met me op. Dan ga ik weer. O wacht ik zal eerst even het bloed opruimen.’ Ze zwaaide met haar toverstok en binnen een oogwenk was het alsof er niks was gebeurd. Ze gaf Aily en Ron een hand en liep naar de deur. ‘Ulkje? Zou je mijn ouders willen inlichten over wat er is gebeurd, ik denk dat ze jouw wel serieus nemen.’
Ulkje knikte, ‘Ik zal ze morgen op de hoogte stellen. Tot volgende week Aily.’
‘Ron, ik was zo bang dat ik het kindje kwijt zou raken.’
‘Ik ook liefje, maar gelukkig is dat niet zo.’ Hij nam Aily in zijn handen en sloeg de dekens om haar heen en even later vielen ze uitgeput in slaap.

Aily werd alleen wakker in het bed. Ze wou al opstaan toen een zachte stem zei, ‘Je moet in bed blijven liggen, Aily.’
‘Professor Perkamentus, ik schrok me een hoedje. Maar dank u wel, het zit nog niet in mijn systeem om in bed te blijven liggen.’
‘Hoe voel je je Aily?’
‘Het gaat vrij goed, niet zo’n beste nacht gehad, maar ik heb even om die tijd weer in te halen met slaap.’ Perkamentus glimlachte. ‘Gelukkig kun je nog wel grapjes maken. Ik ben me gister dood geschrokken, dat mag je best weten. Ik heb besloten dat je twee weken vrij hebt van school, en dat je daarna met bed en al naar de lessen wordt gereden. Ulkje kon zich daar wel in vinden, ben je het daar mee eens?’ Aily moest lachen, ‘Ja Professor, daar kan ik me in vinden, en deze twee weken?’
‘Dobby staat tot je beschikking en je vrienden zijn natuurlijk welkom.’
‘Dank u wel Professor, dat u dit allemaal voor me doet.’
‘Als het kon zou ik nog veel meer voor je willen doen, maar momenteel kan ik dat niet. Je ziet nog wel wat bleekjes, ik stel voor dat je nog even gaat slapen en dan zal Ron tijdens lunch wel komen kijken. En als er iets is, waarschuw me dan meteen.’ Hij keek Aily nog een keer aan en nadat die ja had geknikt was hij weg gegaan.
Slapen kon Aily niet, ze was klaarwakker. ‘Dobby,’ zei ze zonder hoop dat hij zou komen, maar na een knalletje stond hij al klaar. ‘Mevrouw Aily, is alles goed met u?’
‘Nu wel Dobby, maar zou je ontbijt voor me kunnen regelen?’
‘Natuurlijk, mevrouw Aily, ik ben zo terug.’ Binnen een minuut was hij terug. Hij had een enorm dienblad bij zich met fruit, toast, corflakes, pompoensap en thee. ‘Wow, Dobby, dat heb je snel gedaan. Ik ben onder de indruk.’
‘Dank u wel, mevrouw Aily. Dobby krijgt niet zo vaak complimentjes.’ Hij zette het dienblad bij haar op schoot. ‘Als u nog wat nodig heeft moet u roepen, ik zal er zo zijn.’ Aily bedankte hem nog een keer en hij was weer weg. Vrolijk hapte Aily een stukje van haar toast en nam een druif. Ze kon wel merken dat er vanacht wat was gebeurd. Moe legte ze het dienblad op de grond en ging weer liggen. Uitgeput deed ze haar ogen dicht en viel weer in slaap.

Reacties: