Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » Nobody can break us » Hoofdstuk 5
Nobody can break us
Hoofdstuk 5
Volgende morgen:
Moe stapt britt uit bed. Haar mascara zit nog overal van de vorige nacht. STOPPEN denkt ze. IK WIL ER NIET WEER AAN DENKEN!. boos op zichzelf loopt ze naar de badkamer en zet de douche aan. Als ie lekker op temperatuur is en ze haar kleding uit heeft, stapt ze eronder. 'hehe' ze laat de warme stralen over haar lichaam glijden. Hoe zou het eigenlijk met Alain zijn? Straks maar even bellen.
15 minuten later is ze klaar met douchen en kleed ze zich aan. meteen doet ze haar make-up en haren en loopt naar beneden voor wat te eten.
Na het eten pakt ze haar mobiel. Ze toetst het nummer van Alain in en laat hem overgaan. 'Hallo met Michelle, doe moeder van Alain' hoort ze aan de andere kant van de lijn. 'Hallo Michelle! Met Britt. Is Alain daar?' ze hoort een shrok en luistert goed. Ze schraapt haar keel en zegt met schorre stem: 'Hij ligt in het ziekenhuis' dat was het enige wat Britt nog goed kon horen, en toen was het stil. tuuttuuttuut. hoorde ze. Snel greep ze haar jas en rende met haar sleutels naar buiten. Ze zag Bill staan. 'Sorry Bill, Alain ligt in het ziekenhuis!' 'Zal ik mee gaan?' 'Nee let even op Maartje alsjeblieft.' Maartje, dat is haar kleine zusje. Ze heeft nog nooit het verhaal van haar mama gehoord. 'euh, oke!' en ze laat een verbaasde Bill achter.
In het ziekenhuis:
'Kunt u mij vertellen waar Alain Spons ligt?' vroeg Britt zo beleefd mogelijk aan de vrouw achter de balie. 'Eens even kijken, op de spoedeisende hulp in kamer 15' Snel rende ze naar de 1e verdieping en rende naar kamer 15. Toen ze er was durfde ze niet naar binnen. Wat zou er gebeurt zijn? Wat nou als hij er eng uitziet? Wat nou als hij haar niet meer herkend? Toch rende ze naar binnen, en daar zag ze iets, wat ze liever niet wou zien......
Reacties:
Wow voor mijn gevoel is dit oud.