FanFic.nl

Forever and always... Always together?

Hoofdstuk 8

EPOV
Opeens rende Emmett de tuin in en we gingen allemaal nieuwsgierig voor het raam staan kijken. Bella stond in de tuin. Mijn engel. Wat was zij mooi, nog mooier dan ik me herinnerde. Ik had haar leven gered door haar achterna te springen van de klif. Ik was blij dat ik haar achterna was gesprongen want anders had ik nu geen doel meer in mijn leven. Ik kon toch niet zonder haar!
Ik hoorde hoe Bella Rosalie's stem imiteerde en van de gelegenheid gebruik maakte een sneeuwbal terug naar Emmett te gooien die nu beduusd stond toe te kijken en een manier bedacht om haar terug te pakken.
Hij imiteerde mijn stem maar het effect was totaal anders dan hij had verwacht. Bella stond stil als een standbeeld en hapte naar adem. Ze sloeg haar armen om zich heen en ik zag pijn op haar gezicht. Het stak me, ze had pijn. Ik voelde de drang om naar haar toe rennen en om haar te troosten maar dat zou het alleen maar erger maken.
Ik hoorde iemand op de grond vallen en keek opzij. Jasper keek met een gepijnigde blik omhoog. Waarom lag hij op de grond? Door de pijn die Bella voelde? Dan moest het wel erg heftig zijn. Ik zag dat Emmett al naar haar toegerend was en haar probeerde te troosten. Langzaam kalmeerde ze en ik hoorde hoe ze zich verontschuldigde en moest lachen om iets wat Emmett zei. Ik kon mijn ogen niet van mijn engel afhouden en wilde haar troosten in plaats van Emmett, maar ik wist dat ik geduld moest hebben.
Ze liepen langzaam naar binnen en Jasper ging op de bank zitten. Ik was zo druk bezig met naar Bella staren dat ik het gesprek helemaal langs me heen ging. Ik volgde het gesprek door Carlisle's gedachten en hoorde hoe ze zij dat ze geprobeerd had zelfmoord te plegen. Ze had het niet gezegd met die woorden, maar dat was wat er onder haar zin schuilging. Iedereen was geschokt en ik las in Dana's gedachten de tijd dat ze bij de Volturi waren.
Mijn mond viel open, ze had zichzelf om het leven wilde helpen door mij? Ik zag in Dana's gedachten al die keren dat ze het geprobeerd had en het stak me. Ik kon niet zonder haar, maar betekende het niet dat Bella nog van me hield? Na alles wat ik aangedaan had? Ik voelde een klein beetje hoop.
Jasper zat vol vragen en ik zag zijn plan om met haar op jacht te gaan en te kunnen praten. Hij vroeg het aan haar en ze knikte. Ondertussen kwam Alice met het plan om te gaan shoppen. Ze dwingde me om mee te gaan en ze zij in haar gedachten dat mijn tijd nog zou komen. Ik knikte, ik moest Alice vertrouwen. Tanya, Eleazar en Irina zouden op jacht gaan en Alice, Jasper, Carmen, Emmett, Rosalie en ik zouden dus gaan shoppen. Carlisle en Esme zouden hier blijven om te praten met Bella.
Het duurde uren voordat Bella en Jasper terugkwamen. Jasper blokte zijn gedachten voor mij en zei tegen me in zijn gedachten dat ik mijn eigen bonen maar moest doppen. Bella vertraagde haar pas en Jasper maakte vaart om naar binnen te gaan en nog even wat tegen Carlisle te zeggen.
"Ze is zwaar beschadigd. Emotioneel dan. Alsjeblieft doe voorzichtig met haar, ze heeft nog niet helemaal door dat we van haar houden. Ze denkt dat we haar niet willen", zei Jasper met pijn in zijn stem en in een snel tempo zodat we allemaal ons best moesten doen om het te kunnen horen.
Bella kwam binnen en Jasper draaide zich verontschuldigend om en vertelde dat hij mee moest shoppen en dat Carlisle en Esme thuis zouden blijven. Ze knikte en Jasper ging naar de auto waar wij op hem wachtten. Alice greep zijn hand en duwde hem in de auto.
We reden met hoge snelheid naar de dichtstbijzijnde stad. Alice had haast, we wilden allemaal weer zo snel mogelijk terug naar huis om Bella te zien dus het zou niet zo lang worden. Daar was ik blij mee! ik wilde niks liever dan Bella in mijn armen sluiten. Hoewel ik wist dat dat niet zo gemakkelijk zou gaan besloot ik om haar vertrouwen terug te winnen. Ik hield van haar en ik zou niks meer in de weg laten staan! Ze was niet erg verandert en opeens vroeg ik me af wie haar verandert had. Ik moest dat maar eens aan Carlisle vragen.
Zoals verwacht duurde het shoppen niet lang en al gauw gingen we terug naar huis. We besloten om via de tuin te gaan, zodat we niet het gesprek tussen Esme, Carlisle en Bella zouden storen. Toen we de tuin binnenkwamen hoorde ik de mooiste stem die ik ooit gehoord had in mijn hele bestaan. Ik hoorde Bella's stem. Ze zat op het balkon en had haar ogen dicht. Ze zong mee met haar ipod. Het was een liefdesliedje en ik luisterde naar haar stem zonder erg op de tekst te letten. Iedereen was net zo van de kaart als ik. Ze had een prachtige stem.
Opeens merkte ze dat ze aangestaard was en haar ogen schoten open. Ik kon zien aan haar dat ze zich schaamde en het liefst door de vloer wilde zakken. Emmett begon te klappen en daarvoor was ik hem dankbaar want het drukte de spanning een beetje. Bella glimlachte verlegen en maakte een buiging naar haar publiek. Daarna vroeg ze of we niet naar binnen moesten. Ik zag dat ze mijn ogen voelden en hoe ongemakkelijk ze voelde. Een boze blik van Jasper bevestigde mijn gedachten.
Daarna liep ze snel naar binnen en ik was verdrietig. Ik wilde bij haar zijn en ik wilde haar zien. Ik had haar zo gemist. Ik moest me er letterlijk van weerhouden om niet haar kamer binnen te stormen en mijn armen om haar heen te slaan.

Reacties: