FanFic.nl

Verbeelding [Afgelopen]

2.

Precies om zes uur ’s morgens was die stem er weer. Het klonk als een noodkreet. Bill schoot wakker en viel uit bed. Zijn hoofd stootte hij aan zijn nachtkastje. Hij vloekte in alle talen en schopte eens hard tegen het houten ding. Iets wat hij beter niet had gedaan want nu had hij ook pijn aan zijn voet. Langzaam strompelde hij naar zijn badkamer. Gelukkig had hij hier in de muziekstudio een eigen badkamer. Vermoeid keek hij in de spiegel. Hij voelde zich doods en gewoon vermoeid. Even sloot hij zijn ogen omdat zijn ogen prikte van te kort aan slaap. Toen hij die weer opende stond er een man achter hem. Bill schrok zich dood. De man had een grijze baard waar etensresten in hingen, gele rotte tanden, een pet met gaten, zwarte vingers, een oude regenjas, een oude spijkerbroek en afgetrapte schoenen. Bill hield zijn hand op zijn hart. Hij wist niet als hij nu moest gillen of niet. Er stond een of andere rare man achter hem. Hij durfde niet omkijken. “Dag Bill,”� zei hij. Het kwam er zo vies uit dat Bill nog meer ging trillen. “G-ga weg!”� bracht Bill na vijf minuten uit. De man ging in rook op. Bill zakte op de grond en hield zijn hoofd in zijn handen. Was hij nu echt gek aan het worden? Hij wist het niet meer. In het begin gaf hij het de schuld aan zijn stress, maar nu werd het steeds erger. “Bi-hill!”� fluisterde een stem in zijn oor. Meteen keek hij langs zich, niemand te zien. Hij trok zichzelf recht aan de wasbak en gooide wat water in zijn gezicht. “Kom op Bill, zo meteen normaal doen alsof er niets is gebeurt, anders gaan ze je weer uitlachen,”� zei Bill tegen zichzelf. De toon van zelfvertrouwen miste in zijn uitspraak. Hij lachte even om zichzelf. Hij vond zichzelf echt zo zielig geworden. Een of andere psychopathische lach vulde de kamer. Toen hij doorhad dat hij niet de enige was die zo aan het lachen was, hield hij abrupt op. Zijn ogen keken de kamer af. Zoals verwacht niemand te zien. Bill besloot nu toch maar zijn ochtendrituelen te doen, anders zou David weer zeuren dat hij te laat was.

Toen hij eenmaal in het keukentje kwam zaten Tom en Georg al te eten. “Zo, de angsthaas is eindelijk wakker!”� lachte Georg. Bill begreep hem niet en hij deed ook geen moeite om het te begrijpen. Het kon hem niet veel schelen. “Man, je humor in bed laten liggen ofzo?”� Georg nam een extra grote hap van zijn boterham met kaas. “Hmm, nee,”� mompelde Bill. “Hij is nog een beetje moe, zijn schoonheidsslaapje is mislukt, dat zie je toch!”� spotte Tom. Bill draaide onzichtbaar met zijn ogen en nam een snee brood en de pot met jam. Toen werd het stil. Tom had een tegenreactie verwacht en daarom had hij het gesprek stil gelegd. “Wat is er met jou gebeurt? Heeft die nachtmerrie van vannacht soms je hersenen aangetast?”� vroeg Tom verbaasd. “Misschien wel ja,”� zei Bill. Tom trok een wenkbrauw op. “Jij bent echt raar,”� mompelde hij. “Eet je boterham met choco nu maar op,”� zei Bill. “Ja Tom, doe wat je moeder zegt!”� zei Georg. Tom grinnikte en at zijn boterham op. Bill haatte zichzelf dat hij het ooit had verteld tegen de jongens dat hij rare dingen zag en hoorde. Het enige wat het hem had opgebracht was dit, zijn beste vrienden die hem de hele tijd zaten te plagen. Gustav kwam nu binnen. Hij werd achtervolgd door een jonge vrouw. Rond de 40, beetje mollig, slordig gekleed, geen schoenen, modder in het haar. Haar ogen stonden rood van het huilen en in haar linkerhand hield ze een groot mes. Ze ging langs Bill staan. “Help!”� huilde ze. Bill keek geschrokken op. Met grote ogen keek hij zijn vrienden rond. Zij waren druk met elkaar bezig. Ze zagen de vrouw vast niet. Bill trilde overal op zijn lijf. De vrouw haar ogen waren nog steeds rood van het huilen, maar nu werd het nog meer rood door het bloed dat uit haar ogen kwam. “Help!”� gilde ze weer, maar nu tien keer zo hard. Haar linkerhand ging omhoog. Het mes kwam Bill zijn richting uit. Bill schrok nu zo fel dat hij van zijn stoel viel. “Bill, kromme zak, wat doe je nu weer!”� riep Georg. Bill keek verward op en zag dat de vrouw weg was. “Ik weet niet,”� mompelde hij. Bill kroop nu recht en ging weer zitten. Tom, Georg en Gustav keken elkaar bedenkelijk aan. “Jij hebt echt te weinig geslapen, dus ga slapen!”� zei Tom wijs. Bill had geen zin om er tegenin te gaan dus ging hij zonder een woord te zeggen naar zijn slaapkamer. Met een plof viel hij op bed. Hij hoopte nu wel zorgeloos te kunnen slapen.

“Bill?”� Nu gilde Bill wel. “Hey rustig, ik ben het maar.”� Bill haalde zijn handen voor zijn gezicht weg. Hij haalde opgelucht adem toen hij Tom zag. “Zat je weer te dromen?”� vroeg hij. “Hmm, nee, eigenlijk niet,”� zei Bill. “Kom je mee film kijken?”� vroeg Tom. “Hoe laat is het dan?”� vroeg Bill. Tom keek op zijn horloge. “Half acht in de avond.”� Bill trok grote ogen. “Heb ik zo lang geslapen?”� Tom knikte. “En je ziet er een stuk beter uit als van morgen.”� Bill rekte zich even uit. “Dus, kom je zo?”� Bill knikte. Tom wilde weggaan. “Wacht!”� riep Bill. Tom draaide zich om. “Wat is er?”� vroeg hij. “Euhm…ik…”� Mompelde Bill. “Tom fronste zijn wenkbrauwen. “Ik wacht wel even hier,”� zei hij. Bill ging snel de badkamer in, gooide wat water in zijn gezicht en kamde in een vlug tempo zijn haren. Hij zag er weer toonbaar uit. Zo snel als zijn benen hem konden dragen liep hij door naar Tom. Hij focuste zich totaal op Tom om de geluiden die hij nu hoorde rondom hem te vergeten. “Ik ben klaar.”� Tom glimlachte. “Je ziet er echt beter uit als vanmorgen,”� zei hij. “Weet ik,”� grinnikte Bill. “Dat is de Bill die we kennen,”� lachte Tom. Samen liepen ze naar de G’s die al klaar zaten. “Welke film wordt het?”� vroeg Bill die tussen de G’s plofte. “Een dikke horror/thriller!”� riep Gustav uit. “Ooh nee! Niet een dat soort! Mag ik niet eens een goede film kiezen?”� vroeg Bill. “Ja, het is officieel, Bill is terug,”� fluisterde Tom in Georg zijn oor. Bill glimlachte, maar ook hij wist dondersgoed waarom hij geen horror/thriller wilde kijken.

Reacties: