FanFic.nl

Our own Humanoid world

17. Woensdag avond 24/02/2010

Tosca point of view
Ik en Tom liepen naar buiten. “Wel euhm, je ziet er weer goed uit vandaag,”� zei Tom. Hij was zo verlegen. Ik gniffelde. “Ga je me nu versieren?”� vroeg ik. “Ja,”� zei Tom. Ik lachte. “Wat leuk dat ik het op voorhand weet,”� zei ik droog. Tom lachte. “Ik vind je leuk,”� zei hij. “Ik vind jou ook leuk, al heel lang,”� gniffelde ik. Tom krabde op zijn achterhoofd. Hij werd rood. “Ieh TOMaatje,”� gniffelde ik. “Zeg, steek nog eens die middelvinger uit?”� vroeg Tom. Ik deed wat hij vroeg. “Oeh, dat vind ik grappig,”� zei hij. Ik porde hem nu met mijn middelvinger. Tom lachte. “Ik vind je leuk als je je middelvinger naar me opsteekt,”� zei hij. Ik lachte nu ook. Toen kwam Tom dichter en zoende me. Ik liet hem doen, aangezien hij best goed zoent. Hij legde een arm rond mijn middel. Ik zoende terug. “Je bent goed,”� zei ik toen hij losliet. Ik gaf hem nog een zoen op zijn wang. “Nou, hebben we nu iets?”� vroeg hij. Hij krabde op zijn achterhoofd. “Ik zal er over nadenken,”� grijnsde ik. Tom leek dat niet zo leuk te vinden. “Oké,”� mompelde hij. “Wel, ik moet nu gaan,”� zei ik en ik liep weer naar binnen en liet Tom achter. Ik keek nog een keertje achterom. Tom stond er nog steeds te staan. Ik gniffelde. Hij is best schattig.

Het was al midden in de nacht toen Jorinde me wakker maakte. Ze fluisterde me een plan toe. Ik begon meteen te lachen. “Dat vind ik nu eens geniaal,”� zei ik. Ik trok snel een trainingspak aan. Jorinde sprong in haar jeansbroek en shirt en jasje. We liepen naar buiten. Op de gang zaten Bill en Mak te wachten. Bill liep voor ons uit naar buiten. “Wat hebben jullie gedaan?”� vroeg ik. “Bill en ik zaten in de bosjes,”� grijnsde Makbule. Ik keek verbaasd. “Nee, we gingen skateboarden en hij vloog in de struiken,”� gniffelde ze. Ik lachte. We gingen wormen en andere beestjes opgraven. “Sorry maar ik ga echt niet met mijn handen in die vieze modder zitten,”� zei Bill. “Diva!”� zeiden Jorinde, Makbule en ik in koor. Bill mopperde nog wat. “Ik ga hem een worm geven, ssst,”� giechelde Makbule. Ze duwde een worm in Bill zijn handen. Hij liet hem meteen vallen. We lachte en hij veegde zijn handen af. Hij bromde weer wat en vloekte wat in het Duits. We liepen weer naar binnen. “Waar liggen jullie?”� vroeg ik aan Bill. “Kamer 415,”� zei Bill. “Okeey, je hebt toch wel een sleutel bij je?”� vroeg Makbule. “Ja hoor,”� zei Bill en greep in zijn broekzak. “Oké, geef,”� zei Jorinde. Ze opende de deur en liet ons binnen. We slopen naar Tom zijn bed. Hij lag te snurken. Echt snurken dan. Bill scheen met zijn mobiel op Tom. Makbule en ik goten alle worminhoud over Tom. Hij begon meteen te gillen als een meisje. We lagen allemaal plat van het lachen. Zelfs Bill stond te grijnzen als een mafketel. Tom keek naar mij. Hij gaf me een teleurgestelde blik. “Geestig,”� bromde Tom. Hij ontwormde zich. “Ik ben weg!”� riep Jorinde door de kamer en weg was ze. Onderweg trok ze Bill mee. Makbule en ik volgde automatisch. “Wacht maar!”� riep Tom ons na. “Ooh dat was geestig,”� grijnsde ik. “Dat was gewoon geniaal,”� zei Jorinde. “Arme Tom,”� gniffelde Bill. “Je slaapt vannacht maar bij ons, want als we je nu bij Tom laten, ben je morgen dood,”� zei Makbule. “Ja, is oké”� zei Bill.

Er waren twee tweepersoonsbedden. Ik en Mak sliepen al langs elkaar dus moest Bill wel langs Jorinde liggen. “Ik wil Bill aan Jorinde koppelen maar ik denk dat die gast op mij is,”� fluisterde Makbule tegen me. “Je kan de liefde niet forceren,”� grijnsde ik. Niet dat je mijn grijns kon zien in het donker. “Ging dat maar,”� fluisterde Makbule. Ik lachte. “Ik heb met Tom gezoend,”� zei ik nu. Makbule veerde recht. “Vertel me alle sappige details,”� zei ze. Ik lachte. “Hij kan best goed zoenen,”� zei ik. Makbule gniffelde. “Meer!”� zei ze. “Euhm, hij zei dat hij me leuk vond.”� “En zoende je terug?”� vroeg Makbule. “Natuurlijk,”� gniffelde ik. “Zou hij nu dan boos zijn op je?”� vroeg Makbule. “Waarschijnlijk wel, maar dat vind ik niet zo erg,”� zei ik. Makbule gniffelde.

Het was rond 3 uur in de nacht toen Makbule me wakker maakte. “Hmm, wat?”� vroeg ik. “Kijk,”� gniffelde Makbule. Ze scheen met haar mobiel op Jorinde en Bill. Ik gniffelde nu ook. Jorinde lag gewoon in Bill zijn armen. “Slapende mensen zijn onschuldig,”� zei ik. “Of net niet,”� grijnsde Mak. Ik lachte. “We moeten hen nog meer in elkaar leggen niet?”� vroeg ik. “Ja, kom,”� giechelde Mak. “Maar als ze nu wakker worden?”� vroeg ik. “Dan hebben we pech,”� zei Makbule. Ze scheen op de twee. “Hmm teddybeer!”� mompelde Bill. Ik lachte meteen. “Sst,”� grijnsde Makbule. “Gemuteerde op holgeslagen Boskikker!”� tierde Jorinde opeens. Ze veerde recht. Ik schrok en ging meteen een stap achteruit. Jorinde had Bill in zijn gezicht geslaan dus hij werd ook wakker. “Wat is er aan de hand?”� vroeg hij. “Ik droomde, denk ik,”� zei Jorinde. Makbule gniffelde. “Wat doen jullie trouwens hier?”� vroeg Bill verward. “Niets,”� zei ik snel. Ik en Makbule gingen weer slapen. “Ik schrok me rot,”� lachte ik. “Ja, ik ook,”� zei Makbule. “Nou, slaap goed,”� zei ik. “Ja, jij ook,”� zei ze.

Reacties: