Hoofdcategorieën
Home » Jonas Brothers » Because I love you, [Jonas Brothers] » Chapter 31
Because I love you, [Jonas Brothers]
Chapter 31
Ik was nog steeds in mijn persoonlijke hel. Ik had de hoop allang opgegeven om uit deze nachtmerrie te komen. Dagen lang heb ik naar het water gestaard, zoekend naar een oplossing. Maar het lukt me gewoon niet.
Steeds als ik mijn ogen dicht doe zie ik Nick voor me. Hoe zou het met hem gaan? Die vraag spookt dagelijks door mijn hoofd. Ik zuchtte en ging languit liggen op het zand. Ik wou dat er nu een grote golf kwam en die me meenam naar de duisternis. Ik voelde mijn ogen wazig worden, en veegde gauw mijn tranen weg. ‘Ik mis je Nick.’ Fluisterde ik zachtjes. En toen begon het harder te waaien. Het water werd steeds meer woester. Het leek wel of het straks hard ging stormen. Ik had nog steeds geen idee waar ik was. Ik dacht aan Nick, zoals altijd. Ik wist dat ik dood was, ik voelde het gewoon. Eigenlijk vond ik dit wel fijn, geen pijn meer. Ik sloot mijn ogen en probeerde niet aan Nick te denken. Ergens hoorde ik in mijn hoofd de stem van Nick die tegen me praatte, en vertelde hoeveel het hem speet. Ik wilde zeggen dat hij zich schuldig hoeft te voelen. Ik wilde schreeuwen dat ik van hem hield, en dat ik altijd bij hem zou zijn. Maar hoe hard ik ook schreeuwde, ik kreeg geen antwoord terug..
Ik werd wakker van een hand op mijn schouder, en ik gilde. Ik draaide me om en keek in het gezicht van een klein meisje. Geschrokken sprong ik op en liep achteruit. ‘Het is oké.’ Zei ze zachtjes. Het meisje had een schattig, wit jurkje aan. Ze had een glimlach op haar gezicht. Haar ogen waren helder blauw. M-maar die ogen ken ik. Ze stond op de foto met Nick die hij me liet zien. Ze was 8 en had leukemie. Ze had nog een paar maanden te lven en ze wou graag dat haar droom uitkwam voor haar afschuwelijk droom. Haar droom was ooit een van de Jonas Brothers ontmoeten. Het liefst wou ze Nick ontmoeten. Nick ging naar het ziekenhuis en zorgde haar droom uitkwam. Voor die dag was ze even haar lot vergeten. Nick zei dat het mooiste wat er is om een meisje zo gelukkig te zien...
Het meisje liep naar me toe. Ik keek recht in haar heldere blauwe ogen. ‘B-ben ik echt dood?’ vroeg ik zachtjes, ik hoopte zo dat ze zou zeggen dat dit maar een nachtmerrie was, en ik straks gewoon wakker zou worden in de armen van Nick. Ze schudde haar hoofd. ‘Wil je iets voor mijn doen?’, zei het meisje. Ik knikte. ‘Ga het licht niet in, je moet er tegen vechten! Hoe zwaar het ook is. Ik heb de strijd verloren, maar jij kan nog vechten. Het leven is te mooi om op te geven’ Zei ze glimlachend en liep voorzichtig achteruit. ‘Ik ga weg. Maar Kate, vecht ervoor! Vecht voor je ware liefde!’ en toen loste ze langzaam op en was ik weer alleen…
Het ging steeds harder stormen en het water had al mijn voeten bijna bereikt, maar ik rende gauw naar de bomen toe. Ja ik weet het, bomen op een strand. Ik had de hel toch wel iets anders voorgesteld. Toen voelde ik steken in mijn hart, en ik had moeite met ademhalen. Ik zakte neer op de grond, en een waas kwam voor mijn ogen. Het voelde alsof al het leven uit me gezogen werd. Ik hoorde de woorden van het kleine meisje in mijn hoofd. ‘Vecht Kate, vecht!’ hoorde ik haar nog steeds roepen. ‘Vecht..’ fluisterde ik tegen mezelf. Toen hoorde ik zijn stem zo duidelijk, dat het leek alsof hij naast me stond. ‘Vecht Kate, verdomme Kate vecht!’ hoorde ik zijn stem roepen, waar ik altijd naar zou luisteren. Dood of levend. Of iets ertussen in. De pijn in mijn lichaam werd erger, en zijn stem werd steeds zachter totdat alleen mijn naam nog werd gefluisterd. Ik wilde opgeven, dit was toch geen leven. Ik wilde hier helemaal niet blijven, ik wilde naar Nick toe. En dat zou me lukken, hoe dan ook. Maar het werd me te veel. ‘Vergeet me niet Nick.’ Fluisterde ik terug, en liet de pijn in golven over me heen komen, totdat ik werd overspoeld door de pijn. Het laatste wat ik zag was zijn gezicht voordat ik mijn ogen sloot en het opgaf.
Reacties:
neeeeeeeeee!!!!!!!!
maak haar weer levend!!!
dit is geen leuk einde
ze moet blijven leven
ik ben het eens met xEmma
NEEEEEEEEEEEE!
Kate mag niet dood!
Neeeee!
*Springt verhaal in en reanimeert*
Please, laat hoor leven, voor mij, voor Nick?
Please?
Maak. Haar. Levend. NU! groooommmttt!
Het verhaal MOET een happy End hebben! Nick en Kate moeten nog lang samen leven, kindertejs krijgen, trouwen... Niet in dei volgorde, mag ook anders ,maar ze moet leven!