FanFic.nl

If I were a boy. *Tom kaulitz*

hoofdstuk 3: Gemis

We waren niet van plan om thuis te zitten wachten dus gingen we naar de bioscoop. Hoewel ik eigenlijk nergens zin had. Ik vond het altijd moeilijk om afscheid te nemen van Tom. Hoe kon ik dan ooit bij hem weggaan?
Saskia koos de film, ik was er totaal niet bij met m’n gedachten. Het was alsof ik in een verdoofde toestand leefde en alles in slow - motion was.
Ik zag amper waar de film overging en de letters van de ondertiteling schoven over elkaar. Ik was niet moe, maar wel vermoeid. Ik was niet eenzaam, maar voelde me wel alleen.
Ik miste Tom zijn aanwezigheid. Ik keek op m’n gsm, maar ik had nog niets ontvangen. Hij zal zijn gsm wel weer af hebben staan, zoals gewoonlijk als hij weg was.
Na de film gingen we nog wat drinken in een klein maar gezellig cafeetje.
‘Je ziet er vreselijk uit Kika.’ Alsof het zeggen van m’n naam, me wakker zou maken.
Ik knikte versuft en dronk aan m’n appelsap. ‘Ik weet het, ik mis hem zo vreselijk. Het is raar we hebben zoveel woordenwisselingen en soms een ruzie, maar toch kan ik het niet uitstaan als hij een dag niet bij me is.’ Ik zuchtte en goot m’n appelsap in één keer door m’n keel, zodat we naar huis konden. In de auto was het stil, omdat al m’n woorden gericht waren op het gemis.
Elke keer dat hij weg was en ik niet wist wat hij nu aan het doen was, of waaraan hij dacht voelde ik me zo vreselijk leeg. Het was gewoon vreselijk dat hij me dit aan deed.
Ik wist wel dat ik mezelf dit had aangedaan, hij had me immers gevraagd om mee te gaan. Hoewel ik diep vanbinnen wist dat als ik mee was geweest, mijn humeur er toch niet beter op was geworden. Het ging niet meer goed tussen ons twee.
Ik liep met slappe benen naar mijn kamer. Het bed lag er nog steeds bij hoe Tom het vanmorgen had achtergelaten. Ik ging op zijn plaats liggen en rolde me op tot een bolletje.
Plotseling schoot ik wakker. Mijn gsm had geluid gemaakt en ik pakte hem gretig van het nachtkastje. Het was Tom. ‘Ik mis je, alles in orde. Tom’
Ik glimlachte en een gelukzalig gevoel verdrong het depressieve gevoel van eerst. Het was alsof ik een energie stoot had gekregen.
Ik ging naar de keuken om een kleine snack te eten. ‘Heeft Tom al iets laten weten?’ Vroeg Saskia vanuit de living. Ik hoorde haar tokkelen op haar laptop. Ze was misschien bezig aan een nieuw verhaal. Ze was schrijfster, een passie.
‘Ja, hij heeft laten weten dat hij me mist.’ Ze snoof luidruchtig en vol ongeloof. Ik negeerde het en pakte een yoghurtje uit de koelkast en ging langs haar zitten.
‘Gaat het weer een beetje?’
‘Ja, na die sms van Tom ben ik weer bijgekomen.’
Ze glimlachte begrijpend. Het was alsof we elkaar al jaren kenden. Ik was over een maand twee jaar samen met Tom en zei anderhalf jaar. Zolang kende ik haar al, anderhalf jaar. In die tijd waren we echt super goede vriendinnen geworden. Ik had iemand nodig, bij wie ik kon uithuilen wanneer ik me slecht voelde en zij had die schouder aangeboden.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.