FanFic.nl

What is love? [Twilight]

4. Farrah Çukur.

4. Farrah Çukur.
‘Hoi,’ fluisterde Farrah. ‘Ik ben Farrah Çukur.’
‘Sophia Abercrombie. Aangenaam,’ fluisterde ik terug.
‘Bevalt La Push je een beetje?’ vroeg ze
‘Jawel,’ antwoordde ik. ‘Ik vind vooral de omgeving erg mooi.’ Ik lachte.
‘Dat is dan ook het enige goede aan La Push.’ Farrah lachte. ‘Verder is hier niets te doen. Behalve als je van wandelen houdt.’
‘Of verstoppertje,’ zei ik lachend.
‘Verstoppertje?’
‘Dat speelde ik vroeger altijd in het bos.’
‘Vroeger? Woonde hier familie van je dan?’
‘Mijn neef en tante wonen hier.’
‘Zit je neef hier op school?’
‘Ja.’
‘Hoe heet hij?’
‘Embry Call.’
‘Oh, Embry. Hij is echt knap!’
‘Haha. Sinds zijn haar eraf is zeker?’
‘Ja,’ gaf ze blozend toe.
‘Hoelang is dat al?’
‘Eh, sinds anderhalve maand ofzo.’
‘Is hij ook zo erg gegroeid sinds die tijd?’
‘Ja.’
‘Oké. Toen ik hem twee maanden geleden zag, zag hij er namelijk heel anders uit.’
‘Dat kan ik me voorstellen.’ Ze glimlachte. ‘Hij was eerst drie weken ziek. Toen hij terugkwam was hij minstens vijftien centimeter gegroeid, zijn haar was eraf en hij zag er veel ouder uit.’
‘Oh,’ mompelde ik verstrooid. Raar. Dat hij z’n haar eraf knipt en dan opeens heel erg gaat groeien enzo.
‘Hoort Lefèvre ons echt niet?’
‘Nee. Die man is nogal doof.’ Ze lachte weer.
Lefèvre liep naar zijn laptop toe en zette hem aan. Toen stond hij weer op om de beamer aan te doen. Hij sloot de beamer aan op zijn laptop en ging naar youtube. Hij zette een liedje op met een heel irritant melodietje. Het was het werkwoord aller. [s]Dat liedje bestaat echt, luister het niet als je het niet de rest van je leven in je hoofd wil hebben. Als je dat wel wil; klik
‘Godverdomme, dit blijft nu de hele dag in mijn hoofd zitten,’ vloekte iemand achter ons.
Ik keek achterom en lachte. ‘Wie is dat?’ vroeg ik aan Farrah.
‘Dat is Terrence Redford,’ antwoordde ze. ‘De zogenaamde ‘mooiboy’ van de klas, samen met Matteo dan. Hij en Matteo zijn beste vrienden. Ze lijken heel erg op elkaar.’
Terrence had kort blond haar. Hij was lang en een beetje gespierd. Hij droeg zijn broek net als Matteo op een ‘coole’ manier laag en had een shirt aan waarop stond USA.
‘Je bedoelt zeker niet qua uiterlijk?’ vroeg ik.
‘Goed gezien,’ zei ze met een lach. ‘Nee, ze lijken qua innerlijk heel erg op elkaar. Ze zeggen alles wat ze denken, worden daarom brutaal genoemd door de leraren. Ze doen ook wat ze willen. En ze zijn allebei geliefd bij de meisjes.’
‘Oké dan,’ antwoordde ik met een lach. ‘Ook bij jou?’
‘Hoe wist je dat?’ vroeg ze. Ze bloosde. Het zag er heel schattig uit.
‘Een gokje,’ zei ik met een glimlach. ‘Welke van de twee?’
‘Matteo,’ fluisterde ze blozend.
Lefèvre wilde nu dat iedereen mee ging zingen met de le verbe aller song.
‘Meent hij dit nou serieus?’ vroeg ik.
‘Ik denk het wel,’ antwoordde Farrah met een lach.
‘Iedereen meedoen!’ riep Lefèvre. ‘Je vais, tu vas, il va, elle va, on va. Nous allons, vous allez, ils vont, elles vont. Nog een keer!’
Farrah en ik besloten gewoon te playbacken. Lefèvre was toch doof, dus hij zou niet horen dat we niet mee zongen.
‘Goed, sla nu allemaal je werkboek open op bladzijde 78 en ga opdracht 13 maken,’ zei Lefèvre eindelijk, na drie keer de le verbe aller song te hebben gezongen.
Ik pak mijn werkboek uit mijn tas en zie dat dit hetzelfde werkboek is als ik gebruikte op mijn oude school. Ik sloeg mijn boek open op bladzijde 78 en zag dat ik dit thuis al lang had gehad. Ik grijnsde.
‘Wat is er?’ vroeg Farrah.
‘Ik heb dit thuis allemaal al gehad,’ antwoordde ik met een grijns. ‘Volgende les neem ik mijn oude werkboek mee en kunnen we alles overschrijven!’
‘Wij mogen dan toch ook wel overschrijven?’ vroeg Matteo.
‘Gratis?’ vroeg ik spottend. ‘Nee.’
‘Moeten we betalen?’ vroeg Matteo verontwaardigd.
‘Nee. Maar je moet wel iets doen,’ zei ik met een big smile.
‘Wat dan?’ vroeg hij nieuwsgierig.
‘Dat vertel ik je in de kleine pauze wel, goed?’ zei ik met een lach.
‘Wat ga je doen?’ vroeg Farrah fluisterend.
‘Een date voor je regelen!’ zei ik met een lach.
Ze keek me verontwaardigd aan, maar zei niks. Ze bloosde wel.
‘Oké dan,’ antwoordde Matteo. ‘Afgesproken.’
‘Wat ben ik toch ook goed,’ mompelde ik hoofdschuddend. ‘Te goed voor deze wereld.’
‘Wat een ego,’ fluisterde Farrah naar me.
‘Goed hè?’ fluisterde ik lachend terug.
De rest van de les hebben we oefeningen gemaakt in het werkboek en gepraat. Gelukkig hebben we geen domme liedjes meer gezongen.

Na de les liep ik met Farrah naar Engels, onze volgende les. Onderweg kwamen Ashley Port en Lauren Sones, twee vriendinnen van Farrah, bij ons lopen. Ashley had donkerblond haar, dat tot het midden van haar rug kwam en een lichte huid, duidelijk geen Quileute. Lauren had ook donkerblond haar, alleen dan tot twintig centimeter over haar schouders, ongeveer, met een donkerdere huid dan Ashley. Ze waren allebei ongeveer even lang, rond de 1.65. Het waren twee lieve, grappige meisjes. We konden het dan ook meteen met elkaar vinden.

Engels verliep rustig, er was niks bijzonders gebeurd, dus zal ik er ook geen woorden aan besteden.
Na Engels liep ik meteen naar Matteo toe.
‘Wij moeten praten,’ zei ik met een lach.
‘Oh ja,’ mompelde hij.
We liepen naar buiten, een stukje richting het bos achter de school.
‘Oké, wat wil je dat ik doe?’ vroeg Matteo onderweg.
‘Ik wil dat je op een date gaat,’ antwoordde ik met een lach.
‘Met wie?’ vroeg hij geïnteresseerd.
‘Met Farrah,’ antwoordde ik.
Hij keek me verbaasd aan.
Ik lachte. ‘Wat is er?’ vroeg ik.
‘Hoe wist je dat ik Farrah leuk vindt?’ vroeg hij verbaasd.
‘Vind je Farrah leuk?’ vroeg ik blij.
‘Ja,’ mompelde hij.
Wat nou mooiboy? Die zijn toch nooit zo verlegen?
‘Dat wist ik dus niet. Ik weet wel dat Farrah jou leuk vindt!’
‘Echt?’ vroeg hij hoopvol. ‘Beter.’ Zijn zelfverzekerde grijns kwam tevoorschijn. ‘Nou, dan is mijn werk hier gedaan,’ zei ik lachend.
We liepen pratend terug naar de school. We kwamen Embry, Jacob, Quil en nog een paar jongens tegen die ik niet ken.
‘Eerste dag en nou al een vriendje?’ riep Quil lachend.
‘Grappig, Quil!’ riep ik terug.
Matteo keek me aan. ‘Hoe ken je hen?’
‘Embry is mijn neef.’
‘Aha.’
Ik bedacht me opeens weer wat ze hadden gezegd over die Seth, dat hij ziek was. En dat hij bij mij in de klas zat. Ik besloot om aan Matteo te vragen wat hij over Seth wist.
‘Embry vertelde me vanochtend over ene Seth. Dat hij ook bij ons in de klas zit, maar dat hij ziek is,’ begon ik.
‘Oh, Seth,’ antwoordde Matteo. ‘’t Is nogal een eh, jongetje, zeg maar. Niet echt een eh, jongeman, of zoiets. Snap je?’
‘Ik denk het,’ mompelde ik. Ik zag opeens Embry en Jacob voor me. Die hadden eerst lang haar en toen waren ze ook echt jongetjes. Nu zijn het echt jongemannen. Zou hetzelfde ook met Seth gebeuren? ‘Is Seth al lang ziek?’ vroeg ik toen.
‘Nu je het zegt,’ mompelde Matteo. ‘Al ongeveer twee weken.’
‘Weet je wat hij heeft?’ vroeg ik.
‘Nee, geen idee,’ antwoordde hij. ‘Ik ben wel een keer bij hem langs geweest met Terrence, maar zijn moeder zei dat hij heel erg ziek was en dat we maar beter niet in de buurt kunnen komen,’ vertelde hij. ‘Arme vrouw.’
‘Wat is er dan met haar?’ vroeg ik.
‘Haar man, Seths vader, is vorig jaar overleden,’ antwoordde hij.

Omdat bepaalde leuke lezers te slim waren om maar 1 reactie te plaatsen. I love you guys «3
Maar; het volgende hoofdstuk ga ik met 7 reacties door. Of met reacties van 7 verschillende mensen ^^.

Reacties: