FanFic.nl

All I want for christmas is you { ... Bill ... }

Part four: Christmas 2006

Hier waren Bill en ik 17 jaar en ik was al in verwachting. Ik weet wat jullie nu denken: 'Zo jong...' Eigenlijk ben ik al op 16 zwanger geworden omdat Bill en ik en september verjaren. Het gebeurde op een avond, allebei dronken en paar maanden later er achtergekomen dat ik zwanger was. Ik denk dat jullie er wel een verhaaltje bij konden maken.

Het was moeilijk voor ons. Ten eerste waren onze ouders al redelijk kwaad, wat eigenlijk wel begrijpbaar was. Gelukkig hadden ze het na een tijdje geaccepteerd. Bill beloofde me, ook al was hij op tour, er altijd voor me te zijn als er iets fout ging. Want in 2006 begon Tokio Hotel al heel populair te worden.

Maar ik was dus rond Kerstmis uitgerekend, een kerstkindje dus. Ik en Bill waren zo gelukkig, maar Bill moest met een Kerstmis een optreden geven. Het was een concert waar verschillende artiesten kwamen. Natuurlijk kon hij dat niet annuleren, maar de gynaecoloog zei dat de kans zeer klein was dat ik juist op de uitgerekende dag ging bevallen, maar omdat er op Kerstmis al zoveel speciale dingen gebeurd waren, liet Bill zijn gsm op staan wat hij normaal nooit deed. Als ik zou moeten gaan bevallen zou hij meteen naar me komen zei hij. Maar ik wist ook dat het haast onmogelijk was voor hem, maar met Bill weet je nooit.

We hadden besloten dat ik bij mijn ouders Kerstmis zou vieren dit jaar voor het geval ik weeën moest krijgen. Ik voelde die me morgen me kiplekker, geen pijn of niets. Ik dacht dat ik me slecht zou voelen omdat de baby vandaag zou komen. We wisten ook het geslacht niet dus dat maakt het nog spannender voor ons. Ook al had een dikke buik en overal enkele kilo’s bijgekomen, ik accepteerde mijn ronde vormen nu. Ik kon er toch niets aan veranderen en Bill vond het zo sexy zei hij altijd, dus dat deed me ook wel goed. En zo kreeg ik natuurlijk ook geen laag zelfbeeld.

Ik ging me klaarmaken en tegen 5 uur ging ik naar mijn ouders. Bill belde me al een hele dag om te vragen of alles ok was. Hij was altijd zo bezorgd om me. We aten gezellig tot ik pijn kreeg. Ik voelde de pijn regelmatig en dat was dus teken dat de baby ging komen. Mijn mama zag het en ging direct met me naar het ziekenhuis. Mijn papa belde Bill ondertussen al. Bill ging zo snel mogelijk komen als hij kon. Toen we in het ziekenhuis waren ging alles opeens heel snel, te snel. Bill was er nog niet en het ging niet meer lang duren.

Een half uurtje laten had ik al 10 cm opening en Bill was er nog steeds niet. Ze brachten me naar de verloskamer en ik mocht al beginnen te persen. Gelukkig bleef mama bij me, alleen zou ik het niet kunnen want het deed verschrikkelijk veel pijn en ik was dan nog maar 5 minuten aan het persen. Opeens gaat de deur open en zie je Bill staan, buiten adem. Bill kwam direct naar je en kuste je. Bill: Sorry schat, ik kon echt niet eerder komen. Jij: Is ok, je bent er nu toch Bill: Is waar. Mama ging weg en Bill bleef bij je. Je dacht dat je Bill zijn hand ondertussen wel al had fijngeknepen. Na een zware bevalling van 2 uur had je het kleintje in je armen. Bill kreeg er zelfs tranen van in zijn ogen. Het was een meisje. Jullie noemden haar Lexy, Lexy Kaulitz. Het was een prachtig kindje. Een mooier meisje hadden jullie nog nooit gezien. Het was zo klein en breekbaar.

Jullie werden zo een gelukkig gezinnetje. En een kerstkindje. Ze was juist op 25 december om 23:58 geboren. Dus juist een kerstkindje, vanaf nu wisten jullie dat er volgend jaar met kerstmis weet iets speciaal ging gebeuren …

Was het goed?

Next: Christmas 2007

Reacties: