FanFic.nl

What's true love?II (AFGEWERKT!!!)

De krant

“sorry”� stamelde hij “ik wou je niet doen schrikken.”� Ik zuchtte en knikte, ij had me inderdaad doen schrikken. De man liep een beetje onwenning de WC’s uit en werd door nogmaals overweldigd door vreemde gezichten. “Ng iemand hier?”� ik horde hoe zwak mijn stem klonk en er kwam geen antwoord, ik checkte de kotjes. Er was niemand meer, geen Draco. Ik liet me tegen de muur naar benenden glijden en trok mijn knieën tot tegen mijn kin. Fred kwam de toiletten in. “joan?”� I keek op en hij kwam naast me zitten. Zijn altijd steunende arm lag rond mijn schouder. Ik liet me zachtjes tegen hem aan vallen en zei met bevende stem: “ik dacht echt dat hij het zou zijn.”�
“ik ook”�
“ik wist niet zeker of ik dat wel wilde”�
“ik ook niet”�
“Ik denk dat ik dat nu wel weet.”�
“ja”� Na er nog even in stilte gezeten te hebben, hielp Fred me recht en liepen we de cafetaria binnen. Niemand sprak, iedereen dacht hetzelfde, hij moest hier wel geweest zijn.
De dagen daarop werd de winkel ondergelopen door mensen die handtekeningen wouden. “We zouden een paar kopietjes in de winkel moeten leggen”� lachte George. Nathalie en Angelie hadden hun handen vol in de winkel. De ochtenprofeet had een artikel gepubliceerd over ons, leidend tot deze overweldiging. Het vulde een dubbele pagina en er stonden veel foto’s bij.


Dracon Flights, een naam die niemand volledig berijpt, maar zeker moet kennen. Na hun debuutmatch in de derdeklasse gisteren is het iedereen wel duidelijk dat ze snel tot een eerste klasse team zullen graderen. Zoals hun thuiscommentator Leo Jordaan al door het gloednieuwe stadion screeuwde, hebben ze de Griekse hongsky lions verpulverd. Hongsky Lions was tot vor kort één van de favorieten in derdeklasse.

Het publiek kwam het nieuwe stadion enthusiast binnen. Niet alleen hebben ze gehoord van de spelers en de voorzitter van dit team, ook ziet het stadion er een uit van de allerhoogste klasse. Het is proper en netjes en overweldigend gracieus.

Er volgde een foto van het stadion.

De tribune vulde zich snel en het publiek werd enthousiast door het luide geschreeuw uit de Dracon Flights’ kleedkamer. Denkend dat we aan een goed seizoen begonnen, maakte Joan Dhanes het enkel indrukwekkender door de grote toelatingspoorten zelf open te duwen. Een ingang om de tegenstander te impressioneren, maar goed dat zij die niet gezien hebben.

Een foto waarop ik de deuren openduw en de spellers boven met het stadion binnen vliegen. (denk hierbij aan Aragorn in LOTR)

Als een ster begroette ze het publiek, dit is ook hoe Joan Dhanes daar onthaald wordt. Haar speelse en ondeugende glimlach naar het publiek veroverde vele harten. Haar tegenstander uitdagend, motiveerd ze het hele team. Een verslag van de match is volledig overbodig, de scores zeggen in dit geval alles: 340-0. Een fantastische duik door de zoeker van het team, de gekende Harry Potter, was het neusje van de zalm. De drijvers, ook al gekende personen, eigenaars van de bekendste shop in Engeland(Tovertweeling fopshop), Fred en George Wemel bleken uitstekende verdedigers. De Wachter hebben we weingig aan het werk gezien, maar volgens Dhanes zou hij ontzettend goe zijn. Zij samen met de wachters Ginny Wemel, Ned Wares en Joan Dhanes zelf, zijn het perfecte vorbeeld van waar Zwerkbal om draait.

Er volgde een matchfoto, waarop Ned net naar beneden dook en George naast hem een beuker wegsloeg.

Na de match kregen we de kans om met de aanvoerders van de teams te praten. Otto Perin, aanvoerder en trainer in Hongsky Lions verteld ons dat hij op elke mogelijke manier verslaan is. “Ze zijn ongeloofelijk goed, ik heb hen onderschat en dat is zowat de ‘understatement’ van het jaar.”� Aldus Otto Perin, hij had niet zoveel verwach van een nieuw team. “Ze zullen sneller dan ooit gezien graderen, ze hebben gewoon géén zwake plek, dat heeft normaal elk team. Ik ben zelf drijver en ik sta versteld van de kracht van die tweeling. Daar komt bij dat je ze onmogelijk in de gaten kunt houden, ze lijken sprekend op elkaar. Dus weet je nooit of je nu de juiste ‘in beeld’ hebt. Ze hebben kracht, snelheid en precisie. Kruml heeft een goed team bijeen geraapt!”� Het is dut voor Perin zo duidelijk als voor ons dat die team niet enkel bestaat uit bekendheden en roem, maar ook uit talent. Otto voelt geen kwaadheid voor deze ontzettende vernedering. “Ze zullen nog tegen veel teams spelen, nog grotere overwinningen halen, dat kan niet anders. Je kan de capaciteiten van dit team niet volledig begrijpen, tenzij je er zelf tegen gespeeld hebt. Ze maken hun eigen spel en doen jou daar in meespelen, je wordt gewoon schaakmat gezet. En dat voel je meer dan dat je het ziet.”� Voegt hij er nog aan toe voor hij naar de kleedkamers loopt.

Een foto van Otto Perin

We spleen Perins positieve woorden door naar Joan Dhanes. “Ja ik weet het, hij is fantastisch, niet?”� antwoord zij alsof Perin de hald van de dag is. “Ik kwam hem net nog tegen en vertelde me dat hij fan was”� (lacht) “gek of niet?”� As ik haar vraag wat ze van haar team vind, kijkt ze me aan alsof ik een beetje achter ben. “Ze zijn goed”� is haar simpele antwoord. Iedereen denkt dat Dracon Flights Kongsky lions vernederd heeft, maar als deze vraag aan Dhanes gesteld wordt haal zij haar schouder op. “Ik denk dat we het spel gespeel hebben zoals het moest, zonder risico’s. Je gaat voor zoveel mogelijk doelen, stel dat hun zoeker de snaai krijgt, dan heb je je wedstijd verloren omdat je sportief wil zijn. Dat zou toc idioot zijn?”� Ze had misschien een punt, maar ik vraag me af hoeveel mensen écht geloven dat ze er niet opvertrouwde dat Potter de snaai voor Ava Nonty zou pakken. Terwijl zij ook naar de kleedkamers loop, komen we Leo Jordaan tegen, in onze poging hem vragen te stellen houd hij zijn handen omhoog. “Luister jongens, ik kan jullie niks vertellen dat jullie nog niet weten, ja ze zijn onwijs goed en ja ze gaan het ver schoppen.”� Aldus commentator Jordaan.

Voorzitter Victor Kruml kunnen we echter wel aan de haak slaan. Op onze commentator dat hij een ongeloofelijk bekende zoeker was, antwoord hij lachend. “Ja en ik ben op weg om een ongeloofelijk bekende voorzitter te worden.”� Daarna gaat hij serieus verder. “Kijk mensen, ik weet waarom ik deze mensen gekozen heb. Ze hebben mij ooit geklopt op het WKJunior, we hadden geen slechte dag, geen excuus niks. Beter dan dat hebben ze ons twee keer geklopt! Ze waren gewoon veel beter, dit team gaat het maken.”� Als ik vraag hoe het komt dat hij zo zeker is kijkt hij me sarcastisch aan. “kom op, eerlijk? Ik wil niet de dikke nek uit hangen, maar dit team is ongeloofelijk goed. De spelers hebben een hoge individuele klasse en zijn samen ontzettend goed. Het is nooit de bedoeling geweest in derdeklasse te blijven. En daarbij heb ik een trainer die een talent kan ontwikkelen in zowat iedere heks of tovenaar. Ze doet mirakels uitkomen, net als hen allemaal.”� Hij lacht nog eens voor de camera en loopt dan richting cafetaria. Ik roep hem nog de vraag na of hij eersteklasse scouts verwacht. “Elke speler in dit team ken gescout worden, maar geen een zal vertrekken, ze leven hun gewone leven hier. Ik ben niet bang voor scouts van andere ploegen, die we binnenkort misschien zelf scouten.”�

Foto van Victor Kurml


Na deze overweldigende prestatie, ben ik net als vele mensen nieuwschierig naar de volgende match van Dracon Flights. Volgende week spelen ze tegen een ander engels team, een laaggerankt team. Als we Dhanes vragen of ze dit team zullen speren haalt ze haar schouder op en antwoord ze: “We zijn een beginnend team, we horen het alles te geven wat we hebben om zo zelfvertrouwen te winnen.”�
Door deze woorden verwacht ik een verschrikkelijke afslachting van de Rowling cocoons volgende week. Hoe lang deze ‘slachtpartijen’ zullen doorgaan tot het Dracon Flights team genoeg zelfvertrouwen heeft, weet ik niet, maar ik kan iedereen al wel verzekeren dat dit team zich snel naar de top zal werken.

In het midden van die twee pagina’s stond een grote groepsfoto. Ik stond in het midden, tussen de tweeling in. Daarnaast stond aan de ene kant Leo, aan de andere kant Victor. Harry, Ron, Ginny en Ned zaten voor ons op één knie.


“wow”� zei George. “Ik denk dat we de indruk gemaakt hebben die je wou dat we makent.
“Ik denk dat we er misschien zelfs wat in overdreven hebben, grijnsde Fred. Ik schoot in de lach “wie had dat nog gedacht?”� De jongens lachten mee, niet omdat het grappig was, maar omdat dit zo goed voelde, wij met ons drietjes, gelukkig.

Reacties: