Hoofdcategorieën
Home » Overige » American Idiot » Holiday
American Idiot
Holiday
Hear the sound of the falling rain,
Coming down like an Armageddon flame,
The shame,
The ones who died without a name,
Hear the dogs howling out of key,
To a hymn called "Faith and Misery"
And bleed the company lost the war today
I beg to dream and differ,
From the hollow lies,
This is the dawning of the rest of our lives
On Holiday
Hear the drum pounding out of time,
Another protester has crossed the line,
To find the money's on the other side,
Can I get another Amen? (Amen!)
There's a flag wrapped around the score of men.
A gag,
A plastic bag on a monument
I beg to dream and differ,
From the hollow lies,
This is the dawning of the rest of our lives
On Holiday
The representive from California has the floor
Zeig Heil to the president gas man,
Bombs away is your punishment,
Pulverize the Eiffel tower?
Who criticize your government,
Bang, Bang goes the broken glass, and
Kill all the fags that don't agree,
Trials by fire setting fire,
Is not a way that's meant for me,
Just cause,
Just cause because we're outlaws, yeah!
I beg to dream and differ,
From the hollow lies,
This is the dawning of the rest of our lives,
I beg to dream and differ,
From the hollow lies,
This is the dawning of the rest of our lives
This is our lives on holiday
‘Nee, mike. Serieus. Je gaat niet. Maakt niet uit wat je verder doet.’ ‘Mam, ik ga. Maak niet uit wat je zegt. Dat weet je zelf ook. Je houdt me niet tegen.’ Mike’s moeder zucht. Nee, het is waar. Ze houdt hem niet tegen. Dat is echt iets dat hij van zijn vader heeft. Schijt aan de regels en doen wat je wilt. Al is Mike niet zo’n rebel als zijn vader. Maar op Mike heeft ze ook geen vat, of controle. Ze weet niet waar hij uithangt ’s avonds laat, waar hij naar toe gaat midden in de nacht. Of waar hij aan denkt als hij lang uit het raam staart, ze weet niet wat Mike uit spookt. Nee, ze houdt hem niet tegen.
‘Mike..’ probeert ze nog een keer. Mike schudt zijn hoofd. ‘Nee mam. Ik blijf niet hier.’
‘Waarom wil je er heen?’ gaat zijn moeder verder.
Mike draait zich verbaast naar zich om, dit had hij niet verwacht. Hij verwachtte een boze blik, geschreeuw en misschien een klap in zijn gezicht.
Mike haalt diep adem. ‘Ik wil niet sterven zonder een naam. Ik wil wat bereiken, mensen moeten mijn naam weten. Ook over 30 jaar nog.’
‘Kun je dan niets anders verzinnen?’ ‘Nee.’ En Mike draait zich om en gaat naar zijn kamer. Hij gaat, en dat staat vast. ‘Moet ik smeken om te dromen en verschillen?’
Zijn moeder kijkt hem aan, bijna smekend. ‘Nee dus.’ Is zijn conclusie.
Al snel is het de dag van de demonstratie. Als Mikes moeder in de vroege ochtend in Mike’s kamer komt is hij al weg. Ze begint te huilen. Ziet ze Mike ooit nog terug? De demonstraties tegen de regering worden steeds feller. Het zal niet lang duren voordat er doden vallen. En straks is het Mike..
Wat Mike niet weet. En wat eigenlijk niemand weet, is dat Mike’s vader een felle demonstrant was. Hij noemde zich zelf een vrijheidsstrijder. Hij vocht voor vrijheid van meningsuiting. Daarbij ging hij ook wel eens te ver. Zo heeft hij in een nacht 3 regerings mensen vermoord..
Snel wendt ze haar gedachten af, zo ver komt het bij Mike niet. Dat laat ze niet gebeuren!
Op het plein voor het stadshuis is het al snel druk. Al honderden demonstranten hebben zich daar verzameld, klaar voor de demonstratie. Ze zijn zelf zo vroeg dat de regeringsleiders er nog niet zijn. Als Mike aan komt is Brad er ook al, en al flink dronken zo te zien. ‘Hee, Jesus.’ ‘Hooi gozer’
Samen lopen ze naar het voorste gedeelte van de demonstratie. ‘Hier’ zegt Brad en hij duwt iets in Mike’s handen. ‘Wat moet ik hier nou mee?’ zegt Mike met een licht hysterische ondertoon. ‘Ja, gast.. Schreeuw het nog harder..’ Brad wacht even en als hij zeker weet dat niemand mee luisterd gaat hij verder. ‘Als die stomme ‘leidertjes’ moeilijk gaan doen, dan schieten wij ze toch gewoon overhoop..? De politie zal echt de dader niet vinden hoor. Er zijn duizenden demonstranten, dat lukt ze echt niet..’
‘Brad, ben je gestoord ofzo. Wil je zo graag onderdak hebben? Kom dan maar bij mij slapen.’ Zegt Mike met nog steeds de hysterische ondertoon. ‘Nee gast. Dit is wat we gaan doen. Dit bedrijf hier voor ons gaat vandaag de oorlog verliezen!’
Als de leiders van California dan eindelijk arriveren roept het hele publiek ‘boeeee!’ want aan deze mensen hebben ze niets. Allemaal onbenullige dingen doen ze, meer niet. De leiders beseffen ook dat het publiek woedend is en vlucht snel het stadhuis in. Daar zijn ze tenminste veilig. Als de Leiders na een half uur nog niet naar buiten komen, vliegen er stenen door de lucht. Ze raken het raam en gaan er dwars door heen. Rinkelend glas valt op de grond. De andere demonstranten reageren hierop. Het regent stenen in de richting van het stadhuis. Het lijkt alsof er een glasbak wordt geleegt, overal ligt glas en breekt glas. De leiders vluchten naar de andere kant van het gebouw. Weg van de massa. Nog even en dit wordt hun dood..
Brad ziet dat de leiders weg willen. ‘Laat ze niet ontsnappen, hier moeten ze voor boeten!’
‘Brad, kom op. Wat wil je gaan doen..? Schieten? Nee toch?’ ‘Misschien.’ Zegt Brad en hij trekt Mike naar de andere kant van het gebouw. Daar breken de demonstranten alles af. Er zijn vlaggen met teksten rond het gebouw gewikkeld, een plastic zak hangt om het hoofd van een standbeeld van de president. Een lichtgevende prop vliegt richting het gebouw. Overal breekt nu paniek uit. Een deel van het parkje er om heen staat in de fik.
De leiders van California komen nu ook in actie. Jammer genoeg hebben de demonstranten het ook in de gaten. Met z´n alle rennen ze naar de leiders toe. Brad zet zijn pistool op scherp. Mike kijkt hem aan. ´No way. Echt niet Brad.´ Brad trekt een gemene glimlach en rent verder. Mike zucht maar rent toch door. Hij kan zijn beste vriend niet in de steek laten. Hij moet hem stoppen. De regeringsleiders willen snel naar hun auto´s rennen.. Maar de demonstranten zijn te snel. Toch lijken ze rustig te blijven, ondanks dat ze woedend zijn. Mike komt naar voren om te praten. ´Kunt u het niet aan passen, er zijn genoeg mensen die er tegen zijn..´
´Nee, het spijt ons. We kunnen er niks meer aan doen.´
Dat is voor Brad de druppel. Hij pakt zijn geladen pistool en schiet de leider van California neer. Dwars door het hoofd. De man is opslag dood. ´Shit..´ zegt Mike, net voordat de hel losbarst.
De hel had waarschijnlijk niet als dit geweest. Maar het lijkt er op. Iedereen is nu in paniek en rent alle kanten op. Mensen rijden de straat op, waar auto´s rijden en worden overreden. Mensen schreeuwen in de hoop hun vrienden terug te vinden. Mensen worden overhoop gelopen en vertrapt op de grond. Niemand weet wie er heeft geschoten. Misschien wordt er zo meteen wel nog een keer geschoten. Weinig mensen hebben gezien dat het Brad was. Mike staat er nog, naast de man, wiens leven overhoop is geschoten. Brad staat er ook nog bij, hij kan niet bewegen, en niks zeggen. De branden aan de andere kant zijn overgeslagen naar de andere bomen, rondom het hele gebouw fikt het nu.
´Hoe kon je?´ schreeuwt Mike. ´Wat gaat er in dat zieke hoofd van jou om?´
‘Ik… Ik.. Ik weet het niet..’ stameld Brad. ‘Waar dacht je dat je mee bezig was?’ Mike loopt naar Brad toe en geeft hem een duw. ‘Ik schiet jou toch ook niet overhoop.. Zelfs niet als je hele stomme dingen doet?’ En mike geeft hem nog een duw. Nu begint Brad ook bij positieven te komen en boos te worden. ‘Man, had dan helemaal niet gekomen! Had lekker thuis gezeten bij de moeder van je!’ ‘Waag het niet om kwaad te spreken over mijn moeder! Als je iets over haar zegt..’ werpt Mike tegen. ‘Wat dan..? He! Wat dan?’ ‘Dan schiet ik je alsnog door je kop.’
‘Ach man, dat durf je niet eens!’
‘Da’s wel waar. Maar als je iets kwaads zegt over me moeder, dan doe ik het wel. Van me moeder blijf je af!’
‘Oh, dus ik mag ook niet zeggen wat ze nog meer voor banen heeft, naast werken in het cafe?’
‘Brad, ik zweer het. Hou je kop over mijn moeder!’
‘Ik mag niet zeggen wat ze doet om bij te verdienen, om jou en je armzalige familie eten te geven?’
De twee jongens gaan zo op in hun ruzie dat ze alle vlammen en hitte niet merken. Te veel bezig met hun eigen woede om de vuurzee niet te zien die dichter en dichter bij komt.
‘Nog 1 keer, ik schiet hem echt door je kop als je nu niet je kop dicht houdt. Je gaat te ver. Me moeder is de enige die me tenminste helpt. Dat kan ik van jou niet zeggen, vieze verader die je bent.’
‘Je gaat me toch niet neer schieten, ik kan ent zo goed door gaan. En een vieze verader. Tuurlijk, Mike. Ik een verader. Ik verander niet van gedachten. Ik blijf bij mijn standpunt. Zou jij ook moeten doen.’
‘Brad hou op!’
‘Kan ik er wat aan doen dat je moeder een vieze hoer is, wat jou een hoerenzoon maakt. Kan ik er wat aan doen dat je leven vergalt is. En dat je nooit wat zult worden!?!?!’
‘Aaaargh!’ Dit is de druppel, Mike stormt naar voren en pakt Brad bij zijn keel, samen vallen ze op de grond. Bijna in de vlammen. Brad is de eerste die het merkt, omdat zijn hoofd wordt verschoeid.
‘Mike, shit. Auw, godver. Laat me gaan.’
‘Nee! Niet nawat je over mijn moeder zei!’
‘Mike! Godsamme, ik lig in het vuur.’
Nu schrikt Mike ook. Vuur?
‘Nee, shit! Hier komen we nooit meer uit!’
´We moeten die vent verplaatsen.´
´Jaa doe jij maar lekker. Jij hebt hem neergeschoten.´
Het vuur komt steeds dichterbij en het wordt steeds warmer. Ze komen steeds dichter tegen elkaar te zitten door de dreigende hitte. Na een tijdje is de hitte te sterk. Het neemt hun in zijn macht. Neemt hun mee in zijn hittegolf. Overweldigt hen met zijn macht, zijn kracht en warmte. Sleurt ze in een diep, heet gat. Waar ze waarschijnlijk niet meer uit zullen komen. Waar ze zullen verschoeien, en worden vernietigt. Tot er niks meer overblijft. Alleen een klein hoopje as. Mike en Brad worden meegesleurt in een zwarte draaikolk van hitte en pijn als verweg de sirenes loeien. Hulp is nabij.
Reacties:
W-A-U-W.
Wauw.
Serieus.
Dit verhaal is écht liefde <3
En ik moet het even kwijt, hoe cliché het ook klinkt, maar: je schrijft absolutely ge-wel-dig! :d
Verder dus! xx
