FanFic.nl

it all starts in the fifth year

hoofdstuk 22

‘Mijn leven is een hel Aily. Ik heb standaard een masker op. Oh, wat is Fred toch grappig, zie eens hoe goed hij het op school doet en zoveel vrienden. Het gaat verdomme helemaal niet goed met me. Aily sloeg haar armen weer om hem heen. Het werd haar duidelijk dat het erg diep bij hem zat en dat het er echt uit moest. ‘Wat is er gebeurt?’ vroeg ze voorzichtig. Voor hem was het genoeg om te praten.
‘Vorig jaar is de liefde van mijn leven verongelukt. En het was allemaal mijn fout.’ Tranen stroomden over zijn wangen. Aily pakte zijn hand en gaf er een kneepje in, ‘Vertel eens wat over haar.’
‘Sasja was een dreuzelmeisje met donker haar en ontzettend mooie bruine ogen. Ze was nergens bang voor. Ik kwam haar tegen op straat en het was gewoon pats, boem, in een seconde wist ik dat ik haar niet meer moest laten lopen. Ik raapte al mijn moed bijeen en liep naar haar toe. Ik vroeg haar of ze ook wat met me wou drinken. Ze keek me aan en zei dat ze van haar ouders niet met vreemden mee mocht lopen. Ze keek me nog een keer glimlachend aan en liep toen weg.’ Een kleine glimlach kwam op zijn gezicht bij die herinnering. ‘Ik heb een week in die straat rondgelopen in de hoop dat ik haar tegen zou komen, en mijn geduld werd beloond. Ik kwam haar weer tegen. Toen ze me zag moest ze glimlachen. Ze zei dat ze al gehoopt had dat ik er zou zijn. Daarna gingen we wat drinken in een dreuzel cafe, vreemd drinken hadden ze daar, cola ofzo, maar in ieder geval, we werden steeds meer verliefd en we werden een stelletje. Ik vond het verschrikkelijk om te liegen tegenover haar, dus ik vertelde al vrij snel wat ik was, een tovernaar. Ze dacht niet eens dat ik een grapje maakte, ze zei gewoon, “ik wist wel dat je anders was”�. Daarna gaf ze me een kus en zei dat ze nog steeds van me hield, en dat het scheelde dat ik geen wrat op mijn neus had. Blijkbaar hebben dreuzels sprookjes met een tovenaar en die heeft altijd een wrat op zijn neus of zoiets.
Maar al snel moest ik weer naar school, we beloofden elkaar dat we brieven zouden schrijven. Ik moest echt ontzettend lachen toen ze vroeg wat het adres van Zweinstein was. Ik legde haar uit dat wij onze brieven met uilen verzonden. Ik had haar ogen nog nooit zo zien twinkelen. Ze vond het fantastisch, een brief versturen met een uil. We hadden veel contact en in de kerstvakantie kwam ze naar het nest toe. Ze zei dat het de leukste vakantie was die ze ooit had gehad.
Het duurde echt ontzettend lang voordat de zomervakantie begon. En eindelijk was het zover. Sasja en ik waren niet bij elkaar weg te slaan totdat we op een avond een meningsverschil met elkaar kregen. Ik moest die dag erna naar de weg is weg en Sasja wou graag mee, maar naar mijn idee was dat niet echt een goed plan. Boos liep ze naar haar fiest toe en fietste boos weg. Daarna is het helemaal mis gegaan. Ze keek niet goed uit en werd geschept door een vrachtwagen. Ze was op slag dood.’ Verder kwam Fred niet. Hij was helemaal bleek en viel weer in de armen van Aily. ‘Ik was haar kwijt, Aily, en het was mijn schuld. Als ik nou ja had gezegt had ze nu nog geleefd.’
‘Nee, Fred, het was niet jouw fout. Ik weet dat het heel moeilijk is om dat te geloven, maar het is echt zo. Als iemand overlijd is het moeilijk om niet te denken als ik dat had gedaan of als ik zo had gereageerd. Je krijgt Sasja er niet mee terug.’
‘Wel waar, dan was ze nu nog bij me geweest.’
‘Fred mag ik je iets vragen?’ Hij keek haar aan en knikte.
‘Wat zou Sasja er van vinden als ze je zo zag zitten?’
‘Ze zou me een dikke schop onder mijn kont geven.’
‘Ze zou willen dat je verder ging met je leven Fred, dat is denk ik wat ze wil.’
‘Je hebt gelijk Aily, maar het zo ontzettend moeilijk, ik kan haar niet laten gaan.’
‘Maar hoe reageerde je familie?’
‘Iedereen was er voor me. Ma was bang dat ik mezelf iets zou aandoen, dus hield ze me 24 uur per dag in de gaten. Later besloot ik dat ik mijn familie er niet meer mee moest lastig vallen. Dat ik gewoon niet meer aan haar moest denken. Maar nu is het zo moeilijk. Jij en Ron, George en Hermelien, Ginny en Harry... En ik ben alleen, alleen met een leeg bloedend hart.’ Bij Aily liepen de tranen ook al over haar gezicht, Fred keek haar aan, ‘Ben je nu aan het huilen vanwege mijn verhaal?’
‘Ooh sorry Fred, stomme hormonen, en het is gewoon geen leuk verhaal. Maar Fred ik zal er altijd voor je zijn, bij mij mag je uithuilen, schreeuwen of gewoon niks zeggen.’
‘Dank je Aily. Ik denk dat het tijd is dat ik mijn verdriet ga verwerken, hoe weet ik nog niet maar ik denk dat ik je steun hard kan gebruiken.’
‘Mag ik je een tip geven? Schrijf een brief naar Sasja. Schrijf erin dat je ontzettend veel van haar houdt, en hoe je je op dit moment voelt. Maar vertel ook dat je hebt besloten dat je verder gaat met je leven, maar dat ze altijd een plekje in je hart zal hebben.’
Fred knikte, ‘Dat is een goed idee, zou jij het als ik het af heb willen lezen. Zodat ik het gevoel heb dat toch nog iemand die brief leest.’
‘Dat wil ik met alle liefde doen.’ Fred keek haar dankbaar aan. ‘Moeten we ook kijken hoe het met die twee daar onder gaat?’
‘Nou ik denk niet dat ze het erg op prijs stellen als wij komen kijken.’ Aily liet haar hoofd weer in haar kussen zakken.
‘Aily, ga slapen. Ik kan zien dat je moe bent. Ik ga geloof ik ook maar even liggen, die rotemoties hebben me uitgeput.’ Hij sloeg een deken over haar heen en ging op het bed naast haar liggen.

Reacties: