Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » .: Finding Identity :. [TK] » 36. Brighter days
.: Finding Identity :. [TK]
36. Brighter days
Geeuwend en kreunend wordt ik wakker. M'n hoofd bonkt en mijn ogen doen zeer van vermoeidheid. Wat heb ik vreselijk slecht geslapen. Ik ben wel drie keer wakker geworden en lag te rillen van de kou, ondanks ik mijn kleren nog aan had en een dubbele deken over me heen had liggen. Het gemis van Tom maakt me ontzettend beroerd en het doet me pijn te moeten weten dat hij zich ook zo voelt. Zelfs Bill liet gisteravond aan de telefoon merken dat hij doodongerust was. Ik zou dolgraag níº mijn koffers willen inpakken en regelrecht naar de jongens toe gaan, maar aangezien m'n hersenen nog niet optimaal functioneren, is dat te riskant. Straks raak ik nog meer herinneringen kwijt, net als gister. Ik kreeg gewoon téveel informatie en prikkelingen tegelijk.. Hoelang moet dit nog doorgaan?
Een zucht ontsnapt uit mijn mond en met tegenzin ga ik op de rand van m'n bed zitten. Hoe moet ik de dag vandaag gaan doorbrengen, denk ik moedeloos en strijk m'n hand door mijn lange haren. Misschien kan ik naar de Hall of Memories gaan om wat te airbrushen. Bij die gedachte verschijnt er een lichte glimlach op mijn gezicht. Een airbrushtekening van Tom.
Alsof er van binnen een knop is omgedraaid sta ik op en loop naar het raam. Gelukkig is het droog en schijnt de zon weer, precies wat ik nodig heb.
Op dat moment klinkt er een dof trilgeluidje. Ik kijk om en zie mijn mobiel op de grond naast m'n bed heen en weer bewegen, terwijl het schermpje begint op te lichten. Snel raap ik het op. Er is één nieuw berichtje. Even voel ik mijn hart tekeer gaan, maar al snel begint het weer minder te worden. Tom heeft natuurlijk mijn nummer niet. Ik open het berichtje.
Noaa!
lekker gedroomd? wilde ff zeggen dat
het gister echt super gezellig was!
je moet me nog ff alles vertellen
over Tom he? omg ik kan gewoon niet geloven dat ik BILL heb gesproken!!
xx. Cher
Ik lach en schud m'n hoofd. Die Cheryl is me er eentje. Altijd zo enthousiast en vrolijk. Meteen sms ik een berichtje terug, terwijl het balkje van de batterij in beeld komt. Shit, denk ik dan. Bijna op..
Voor ik ga ontbijten, zet ik m'n mobiel aan de oplader en loop dan met een bos verwilderd haar en half gekreukelde kleren naar beneden.
Dit verhaal is geweldig,
geef me een melding als je verder gaat,
Kirsten