FanFic.nl

Harry Potter - Mijn Verhaal [GESTOPT WEGENS TIJDGEBREK]

De schim

Harry had een paar zalige dagen achter de rug. De sfeer in Huize Griffel was buitengewoon ontspannen en wanneer hij even rust nodig had, ging hij even aan het meertje zitten die ver achter het huis lag.
“Gefeliciteerd Harry!”� Zei de vrolijke stem van Hermelien.
“Wat? Oh ja! Vandaag ben ik jarig, dat is waar ook,”� Harry schrok op, want hij was helemaal vergeten dat hij vandaag jarig was. Hermelien kwam binnen met een grote berg cadeaus voor Harry, met achter haar Ron, met ook een paar cadeaus.
“Ja, gefeliciteerd, man,”� zei Ron. Harry voelde zich helemaal gelukkig.
“Nou, maak open!”� Drong Hermelien aan. “Deze als eerst. Deze is van Ron en mij samen.”�
Harry scheurde een groot, langwerpig pak open en hij kon zijn ogen niet geloven.
“Een nieuwe bezem!”� Riep hij uit. Deze bezem was nog mooier dan zijn Vuurflits.
Gouden randen, een gelakte steel en geen krasje te bekennen. Harry kon niets uitbrengen. Hij was sprakeloos. Hij heeft gewoon de allernieuwste bezem van de wereld!
“Ik hoop dat je hem mooi vind, man,”� zei Ron.
“Ja natuurlijk! Ik vind hem echt geweldig!”� Was het antwoord en Harry omhelsde zijn vrienden. In de andere cadeaus zat vooral veel snoep. Verder een boek over hippogrieven van Hagrid, en een mooie set ganzenveren van Lupos en Tops.
“Kom, we gaan aan het ontbijt,”� zei Hermelien en ze liepen naar beneden.

De weken bij de familie Griffel waren heerlijk en vandaag gingen Harry, Ron en Hermelien weer terug naar Zweinstein.
“Sneep is dit jaar het schoolhoofd van Zweinstein, wisten jullie dat?”� vroeg Hermelien.
“Wat? Nee!”� Was het antwoord van Harry.
“En,”� vervolgde Hermelien, “We hebben zelfs twee dooddoeners als leraren. De Kragges.”�
“NEE!”� Schreeuwde Harry. “Dooddoeners op Zweinstein? Hoe kunnen ze dat nou doen?”�
Voordat Hermelien wilde antwoorden kwam meneer Griffel binnen.
“Hebben jullie je tassen ingepakt? Want dan gaan we.”�
“Ja, meneer, we zijn klaar,”� antwoordde Ron.
Ze pakten hun tassen en liepen de kamer van Hermelien uit.
“Leg jullie tassen maar in de kofferbak, dan hebben jullie ruimte op de achterbank,”� zei meneer Griffel en dat dezen Harry, Ron en Hermelien dus ook.

De reis naar King’s Cross liep volgens plan en het drietal kwam dus volgens planning aan op het station.
“Dag moeder, ik zal u weer missen,”� huilde Hermelien. Harry wist niet dat Hermelien altijd zo’n moeite had met afscheid nemen.
“Ja, ik zal jou ook missen. We sturen wel kaarten op jullie manier,”� zei mevrouw Griffel.
Harry en Ron zeiden ook netjes gedag en ze gingen met z’n drieën naar de Zweinsteinexpress.
Harry had een onbehaaglijk gevoel. Alsof iets hem sinds dat hij op het station was achtervolgde. Harry liep gewoon door naar de stoomtrein. Toen hij net de trein in wilde stappen, zag hij iets vaags. Een schaduw, een onduidelijk persoon. Een beangstigd gevoel beklemde Harry. Wat gebeurd er?
“Harry? Wat is er? Je ziet helemaal wit,”� zei Hermelien met een geschokt gezicht. “Het leek wel alsof je een spook zag!”�
“Daar sla je nou precies de spijker op zijn kop. Ik zag ook iets vreemds. Een schim of schaduw. Ik weet het niet,”� antwoordde Harry.
“Harry, Voldemort komt echt niet naar perron 9¾ om jou te vermoorden. Hij heeft een paar weken de kans gehad om je bij Hermelien te vermoorden en dat heeft hij ook niet gedaan. Maak je niet druk,”� zei Ron in een poging Harry gerust te stellen, maar in feite maakte het Harry alleen maar banger. Voldemort op het perron? Daar had Harry niet eens aan gedacht.
Dit kon echt niet waar zijn. Anders hadden mensen hem allang gezien en geschreeuwd, aangezien de meeste mensen tegen Voldemort waren. En toch bleef Harry bang.
Hij besloot de gedachte dat Voldemort op het perron was te negeren.
“Kom, laten we maar een coupé gaan zoeken,”� zei hij en ze gingen de trein in.
Na lang zoeken kwamen ze eindelijk in een lege coupé. Harry, Ron en Hermelien gingen zitten.
“Ik heb honger,”� zei Ron en niet veel later kon je zijn buik horen rommelen.
“Nou, je honger wordt snel gestild, Ron. Het etenskarretje is er al,”�
“Iemand iets van de kar?”� Vroeg een schelle maar vriendelijke stem.
Harry en Ron kochten zoveel ze konden en binnen een paar minuten was alles op.
En toen zag hij het weer. De schim. Zou Voldemort bij hem in de coupé zitten? Dat kon toch niet? Nu hoorde Harry ook Voldemorts stem. ‘Harry Potter’ zei hij. Harry werd weer bang.
Nu zagen Hermelien en Ron hem ook.
“Hallo Harry Potter,”� zei de stem van Voldemort.

Reacties: