Hoofdcategorieën
Home » Twilight » Morgenrood {afgelopen} » 13.Verveling
Morgenrood {afgelopen}
13.Verveling
Het was de laatste tijd zo saai, dat het gewoon niet meer normaal was. Emmet en Jasper hielpen Carlilse met uitzoeken wat de foetus was. Het was nu wel duidelijk geworden dat het geen mens was, maar ook geen vampier, want anders kon ik de foetus wel zien, maar het was een blinde vlek in mijn visioenen. Vandaar dat ik altijd hoofdpijn kreeg als in de buurt was.
Rosalie en Edward zaten de hele tijd bij Bella. Ik wist nu wel waarom Rosalie nu opeens zo bezorgd is om Bella. Ze wil het kind hebben en wat betreft Rosalie mag Bella verder stikken. Wat kan ze ze soms zo egoïstisch zijn.
Jacob die kwam ook steeds vaker. Hij heeft z’n eigen roedel opgericht samen met Seth en Leah.
Hij haatte het ‘ding’-zijn manier om het wezen te beschrijven- met heel zijn hart. Hij haatte het omdat het Bella kapotmaakte. Elke dag was ze weer eens zwakker. En haar buik groeide en groeide. Ook iets wat de foetus zo onnatuurlijk maakte; het groeide hard. Heel hard.
Esmé die bezorgt is om Bella, geeft haar eten, drinken, wat ze maar wil. Maar de foetus word er niet beter op en Bella ook niet. Het lijkt wel alsof hij het helemaal niet lekker vind.
Op dat moment kwamen Jasper en Emmet de kamer inlopen. Ik vloog Jasper gelijk om de nek.
‘En? Weten jullie al wat het is?’ Maar aan Jaspers gezicht te zien waren ze nog geen stap verder. Emmet schudde verslagen zijn hoofd. Emmet die altijd vrolijk is en een beetje plagerig is- correctie: zeg maar plagerig zonder ‘beetje’ er voor- was ook een wrak. Ik sloeg mijn ogen neer. ‘O, sorry.’
‘Het is niet jouw schuld’, prevelde Jasper. Hij streek zijn hand over mijn gezicht en gaf me een kleine glimlach.
‘Een beetje minder zwijmel-achtigheid, alstublieft’, zei Emmet met een geïriteerde stem.
Ik trok me los van Jasper en ging naast Emmet op het bed zitten. ‘Aaahhw, is hier iemand z’n liefje aan het missen?’ zei ik met kirrende stem. Hij gromde. ‘Nou zeg, niet zo boos. Wat is er Emmet?’, zei ik daarna met een serieuzere stem. ‘Niks’, bromde hij. Ik zag dat hij er niet over wilde praten. Hij miste Rosalie, terwijl ze een één seconde hiervandaan staat. Maar hij weet dat hij niet naar beneden kan gaan.
Beneden hoorde ik de voordeur open en toen weer dicht gaan. ‘Mmm… wie zou dat nou zijn?’,vroeg ik sarcastisch. ‘Jacob’, zeiden Emmet en Jasper tegelijkertijd. Daarna voegde Emmet er nog aan toe: ‘Je mag best wel wat aardig voor hem zijn, hoor.’
‘Sinds wannneer sta jij aan de kant van de honden?’
‘Dat zal ik je eens vertellen, dametje’ zei hij en stond op. ‘Sinds ik weet dat hij de grens bewaakt, zodat Sam en zíjn roedel ons niet komen aanvallen, niet dat ik dat erg vind, maar nu komt het niet uit. En sinds ik weet dat hij elke dag bekaf hier komt om Bella te zien en om haar een gunst te doen. Dus een beetje meer respect tonen.’ Ik keek hem met open mond aan. Zei Emmet dit nou? Emmet die elk gevecht aanneemt die hij kan krijgen? Emmet waarvan zijn leven alleen maar bestaat uit grizzlyberen, grapjes maken en Rosalie? Ik keek hem nog steeds met open mond aan. ‘Mmm… het zal wel’, zei ik en keek hem onderzoekend aan. Maar ergens had ik spijt dat ik zo onaardig over hem deed. Ik wist niet dat hij zoveel moeite moest doen. ‘O’, zei ik vlug daarna. ‘Maar wat denken jullie zal Bella het... halen of…’ Het was zo moeilijk om zoiets te zeggen over iemand die je heel goed kent. Bella is een zus voor mij. En het idee dat ze nog maar een paar dagen te leven heeft, is gewoon… onvoorstelbaar.
Niemand gaf antwoord, want ze wisten het antwoord al en blijkbaar had niemand zin om het hardop te zeggen. Ik zuchtte. Jasper sloeg zijn armen over me heen, ik was inmiddels bij hem op schoot gaan zitten. Dit keer zei Emmet niets.
En zo zaten we, Emmet op het bed, Jasper op de stoel en ik op zijn schoot. Het zag ernaar uit dat de hoop vervlogen was.
Reacties:
ach gosh, arme Emmett, ja sorry, ik heb echt grote liefde voor hem
Vooral arme Alice natuurlijk ook en voor Jake, en voor Edward en voor iedereen eigenlijk blijft het zielig,
en toch is het een geweldig leuk verhaal (:
Arme Alice toch