FanFic.nl

Our own Humanoid world

19. Donderdag middag 25/02/2010

Jorinde point of view
Iedereen zat lekker te genieten van het mooie weer. We zaten met z’n allen op een terrasje hier kort bij. Tosca en Tom hadden wel meer aandacht voor elkaar. Ik keek af en toe vertederd toe. Makbule en Danny waren nog steeds aan het discussiëren over het tijdschrift. Georg en Gustav praatten over een nieuw spel dat ze hadden gekocht en ik slurpte aan mijn glas ice tea. Bill zat zijn nagels te bekijken. Het zou me niets verbazen mocht hij zo meteen een spiegel te boven halen en kijken of zijn make-up nog goed zat. Dan zou ik wel lachen. “Zeg Bill, zeg jij hier eens wat op!”� zei Makbule. Ze gaf het tijdschrift door aan Bill. Hij bekeek het aandachtig. “Dat ben ik en dat ben jij,”� zei hij. “Dat weet ik nou ook weer, maar ze denken dat ik je vriendin ben,”� zei Makbule. Bill glimlachte. “Laat ze zeggen,”� zei Bill en hij ging weer verder met zijn nagels te bekijken. Ik keek eens links van me en zag Tosca en Tom een hevige tongzoen delen. Oké, dit wordt wel heel klef. Ik zette mijn nog volle glas neer. “Zeg klef klef, ga ergens anders klef doen,”� mopperde Bill. Hij was me voor met een opmerking maken. Tom stak enkel zijn tong uit en ging verder. “Zeg eens, ik ben hier weg als ze voor mijn neus enkel gaan klef doen,”� zei Bill. “Ik ga mee,”� zei ik en schoof mijn zonnebril hoger op mijn neus. “Wij blijven hier,”� zei Makbule tegen Danny die ook al wilde opstaan. “Waarom?”� vroeg hij zielig. “Daarom,”� zei Makbule streng. Ik had haar meteen door en grijnsde even onopvallend.

Bill en ik liepen een stukje verder. “Waarom heb je mijn sigaretten gejat?”� vroeg Bill. “Euhm,”� begon ik. “Tom zei het me,”� zei Bill. “Heeft dat stuk malloot geklikt?”� vroeg ik. “Euhm, jah,”� gniffelde Bill. “Hmm, dat krijgt hij nog terug,”� mompelde ik. Bill lachte. “Wat ik dus eigenlijk vroeg, waarom heb je ze gejat?”� vroeg hij. “Bub, zomaar,”� zei ik. “Ik raad het je niet aan om er aan te beginnen,”� zei hij. “Mag ik ze houden?”� vroeg ik. “Je luistert niet naar me,”� mopperde Bill. “Omdat Tom net hetzelfde zei vanmorgen,”� zei ik. Ik sloeg koppig mijn armen over elkaar. “Kom, we gaan even zitten,”� zei Bill. Ik volgde hem naar een klein muurtje rond een boom. “Roken is slecht,”� probeerde Bill me duidelijk te maken. “Gast je rookt zelf,”� zei ik. “Dat weet ik, en ik probeer ook te stoppen,”� zei Bill die een sigaret op stak. “Dat zie ik,”� gniffelde ik. “Zolang je maar geen kettingroker wordt, en geen jointjes gaat roken,”� zei Bill vastbesloten. “Je lijkt mijn moeder wel,”� grijnsde ik. Bill begon te lachen en gaf me toen een sigaret. “Ik houd je in de gaten!”� zei Bill. Hij maakte een beweging met zijn vingers. “Houd wel je mond hierover wil je,”� zei ik. “Ik zwijg als een graf,”� zei Bill. Ik nam een trekje. “En vertel me nu wat er op je hart ligt,”� zei Bill. Ik lachte. “Hoe kom je er nu ineens bij dat er iets is?”� vroeg ik. Bill haalde zijn schouders op. “Je bent stil vandaag,”� zei Bill. “Ik ben normaal hoor,”� zei ik. Ik lachte. Hoe kwam hij er nu in hemelsnaam nou bij dat er wat was? “Als jij het zegt,”� zei Bill. Hij nam een trekje en blies de rook weer uit. Ik gooide mijn peukje op de grond en stak een kauwgom in mijn mond. “Je speelt het slim,”� gniffelde Bill. Ik lachte. “Bedankt,”� zei ik. Bill zijn mobiel ging af. “Met Bill.”� … “Ja, we komen.”� Bill hing weer op. “We moeten gaan,”� zei Bill. Hij stond recht en trok mij ook recht. “Zeg Bill?”� vroeg ik. Hij draaide zich meteen naar me toe. “Ja?”� vroeg hij. “Oh, niets laat maar,”� glimlachte ik. “Oké,”� zei Bill en liep weer verder. Ik kon mezelf wel op mijn kop slaan. Waarom zei ik nou niet dat ik hem wel leuk vond? Ach ja, volgende keer dan maar. Als er een volgende keer komt trouwens.

Iedereen stond ons op te wachten bij dat terrasje waar we daarnet nog zaten. “Tom heeft je drinken leeg gezopen,”� zei Tosca. Ik lachte. “Is niet erg, ik had toch geen dorst meer.”� We liepen terug richting het concertzaal. Makbule kwam naast me lopen. “En?”� vroeg ze. “Er is niets gebeurd,”� lachte ik. “Maak dat iemand anders wijs,”� zei Makbule. Ik lachte. “En toch is er niets gebeurd,”� grijnsde ik. Makbule gaf me een por. We liepen backstage de zaal binnen. De jongens gingen soundcheck doen. Alweer. Danny had meteen de kop skittles ingepalmd en ging in de zetel zitten. Ik plofte naast hem en probeerde een rode skittle te bemachtigen, maar dat lukte niet zo aardig. “Danny af,”� zei ik, maar dat hielp ook al langs geen kant. “Asjeblieft,”� zei ik zielig. “Oké, omdat je het zo lief vraagt,”� zei Danny. “Dankje,”� zei ik vrolijk en nam een rode skittle. “Niet meer?”� vroeg hij. “Nee,”� zei ik en stak de rode skittle in mijn mond. “En wanneer ga je weer uit met Tom?”� vroeg Makbule nieuwsgierig aan Tosca. “We delen een kamer in het volgende hotel,”� zei Tosca. “Oeeh dat wordt serieus,”� grijnsde ik. “Hij is echt romantisch als het er op aankomt, maar hij is nog steeds kwaad op me van de wormen,”� lachte Tosca. “Vind je niet erg,”� grijnsde Makbule. “Ruzie met Tom is grappig weetje,”� zei Tosca. “Middelvingertjes,”� gniffelde ik. “Natuurlijk,”� grijnsde Tosca.

Danny en ik verveelden ons en begonnen skittles naar elkaar te gooien. Ik ontweek er zoveel mogelijk maar soms kwam er één tegen mijn hoofd. “Auw,”� zei ik toen er weer eentje tegen mijn hoofd vloog. Danny lag plat van het lachen. Ik gooide er meteen één terug en die was meteen raak. Nu begon ik te lachen. “Kindjes,”� zei Makbule hoofdschuddend. Danny en ik keken op. “Mag ik meedoen,”� grijnsde ze breed. “Natuurlijk!”� zei Danny. Hij gaf een lading skittles aan Makbule. “Ik ben bij jou Mak,”� zei Tosca. Meteen begon iedereen op iedereen te gooien. Net dat moment kwam Georg binnen. “Zeg mensen komen jullie…aauw,”� riep hij uit. Meteen stopte iedereen. Een rode plek begon zich te vormen op Georg zijn voorhoofd. “Wie gooide die skittle tegen mijn kop?”� vroeg Georg. “Ik was het niet!”� riep Danny snel. “Ik ook niet,”� zei ik. “Wij ook niet,”� zei Tosca. “Ach ja, komen jullie mee eten?”� vroeg hij. “Ja, is goed,”� zei Makbule. Iedereen ging overeind. “Maar ik heb nog geen honger,”� zei ik zielig. “Kom nou,”� lachte Danny en sleurde me mee.

Reacties: