FanFic.nl

Ridiculous

1. Monopoly

Suki PoV.

Ik maak een draai, en dan is de dans afgelopen. Urban Dance, perfecte manier om stress weg te werken. Mijn opgestoken haar doe ik los, en schuif het elastiekje om mijn pols. Ik loop de danszaal uit naar de kleedhokjes.
Op een bankje plof ik neer, en ik pak een flesje water uit mijn tas. Ik drink het in één keer leeg.
Terwijl ik het weer wegstop, pak ik mijn mobiel. Vier gemiste oproepen. Laat me even raden... Tessa, Nadezhda, Yasmine en Kayley. Maar Kayley zou dat nooit doen, Tessa heeft haar zeker gedwongen.
Mijn coach komt binnen gelopen. Zijn shirt is uit - en oh mijn god, wat is het eigenlijk een lekker ding!
Als hij deze kant op komt, glimlach ik lief en knik naar hem. Hij geeft me een knipoog en loopt verder. Als ik kon smelten, konden ze me nu op gaan dweilen.
Ik hoor geroezemoes als ik mijn huis binnenloop.
‘Mam?’ roep ik.
‘We zijn hier, lieverd.’ krijg ik als antwoord. Wie is we?
Nee. Nee! Niet nu! Ik ben al zo slechtgezind, zonder reden.
Ik ren snel de keuken binnen, en zoals ik al dacht, mijn vrienden zitten gezellig aan tafel monopoly te spelen.
‘Hey Soek, we kwamen even langs.’ babbelt Tessa vrolijk.
‘Waarom zijn jullie hier?’ zeg ik, haast sissend.
‘Nou, doe eens niet zo aardig, we komen speciaal voor jou.’ mompelt Yasmine, die van haar geld naar haar pion kijkt.
‘Speciaal? Jullie zijn er gewoon altijd. Soms lijkt het echt of jullie gewoon hier wonen.’ Ik gooi mijn tas in de hoek, pak een stoel en schuif hem bij aan tafel.
‘Stiekem wonen we ook hier, alleen heb jij dat nog niet door.’ zegt Kayley met een glimlach.
‘Waarom spelen jullie - in godsnaam - monopoly?’
‘We spelen niet in godsnaam, maar in onze eigen naam. En waarom niet?’ lacht Nadezhda en schuift haar pion verder. Ze trekt een kaart, haar gezicht verandert naar standje ‘zuur’ en ze verzet haar pion naar de gevangenis.
‘Oké, vergeet maar dat ik dat heb gevraagd.’
Mijn moeder brengt vijf glazen frisdrank en een schaal koekjes en zet het op tafel.
Kayley heeft blijkbaar al drie keer achter elkaar gewonnen, en Tessa zeurt dat ze al haar monopolygeld is verloren.
‘Kayley speelt gewoon vals,’ zeurt Tessa, ‘Dat vond ik nou net iets voor jou.’ vuurt ze terug. Tessa blaast haar wangen op en vouwt haar armen over elkaar.
Nou, dit zijn mijn vriendinnen. Gek op kinderlijke spelletjes, zingen, voor de fun ruzie met elkaar maken, en noem het maar op. En ik hoor daar bij.
‘Meiden, ik hou van jullie.’
‘He wat?’ klinkt het in koor.
Ik schud mijn hoofd, ten teken dat er niks aan de hand is. ik sta op en loop naar mijn slaapkamer. Mijn kamer is een rotzooi. Kleren overal, lege zak chips en colablikjes.
Mijn muren hangen vol met posters en foto’s, en ik maakte het af met een reuze radio-installatie. En natuurlijk mijn bed, want ja, dat is toch wel het belangrijkste. Ik trek mijn kledingkast open en pak er een simpel, wit topje en een korte jeansbroekje uit.
De groep is verplaatst van de keuken naar de woonkamer. Kayley heeft haar koptelefoon op en is bezig met en op haar kleine laptop, Nadezhda krabbelt wat in een schrift, Yasmine en Tessa kijken naar de tv, die aanstaat.
Ik ga ervoor staan en krijg meteen een ‘Hey!’ naar me toe geschreeuwd.
‘Soek, ga eens opzij, die dude wou net gaan scoren.’ gromt Yasmine. Meiden en voetbal, zucht. Wacht, dat klopt niet, een meisje hoort niet zo fanatiek te zijn met voetbal.
Maar ach, dit zijn geen normale meiden dus een uitzondering mag. Ik plof ook in de zetel en staar wat naar het scherm. Wat is er zo leuk aan kleine bewegende mensjes, die naar een goal toe rennen?
‘Ik heb mijn track af.’ zegt Kayley uiteindelijk, totaal glunderend.
‘Nou, laat eens horen.’ zeg ik. Dan moet ik tenminste niet meer naar voetbal te kijken.
Ze drukt op play en een beat gaat door de kamer heen. Prachtige pianoklanken vullen de ruimte en laten de andere meiden opkijken.
Gitaar, drum, piano, synthesizer. En al die instrumenten heeft ze ook daadwerkelijk, dus ik weet dat ze alles zelf heeft gespeeld.
En daarna volgt een stem. Kayleys stem. Haar prachtige, lichte stem geeft mij kippenvel. Maar ik ben vast niet de enigste.
Nadezhda sluit haar ogen om beter te kunnen luisteren.
Langzaam stopt het liedje, en Nadezh opent haar ogen.
‘Oh Kayley, dat was echt prachtig!’ roep ik. Ze bloost en kijkt snel de andere kant op.
‘Je moet het echt opsturen naar X-Factor of zo.’ oppert Tessa.
‘Ik wil niet naar zo'n belachelijke show. Daar mag je niet doen wat je zelf wilt, en dat is zwí¡k!’ We knikken begrijpend. ‘Ik vind nog steeds dat je er iets mee moet gaan doen.’ zeg ik.
Ze klapt haar laptop toe, en grist de afstandsbediening van het salontafeltje. ‘Laten we film kijken.’

Als iedereen eindelijk vertrokken is, loop ik naar mijn slaapkamer en plof op mijn bed. Ik sluit mijn ogen en val bijna onmiddellijk in slaap, naar dromenland, dromen over mijn te lekkere coach.

Reacties: