FanFic.nl

The She-Wolf and the Leech. [gestopt]

#Pijn

Pijn, zoveel pijn... Waar ben ik? Waarom...
Gwen deed haar ogen open. Ze knipperde tegen het felle licht en zag het licht door de bladeren doorschijnen. Ze lag op dode bladeren, tussen de wortels van een boom. Pijn... Ze sloot haar ogen en dacht na. Langzaam kwamen alle herinneringen weer boven. Leah... Ze had haar gewaarschuwd om niet naar Seattle te gaan. En koppig als ze was, was ze toch gegaan. Een bleke jongen met rode ogen had haar het bos ingejaagd, en toen had ze heel veel pijn gevoeld toen hij haar beet... Waarom deed hij dat? En waarom had ze nu zoveel pijn? Droomde ze? Gwen deed haar ogen weer open en beet op haar tong. Het deed zeer, maar ze merkte het nauwelijks door de pijn die de bleke jongen haar had aangedaan. Maar ze droomde dus niet. En waarom duurde het zo lang? Het was al een dag geleden dat hij zijn tanden in haar had gezet. Misschien moest ze maar naar een dokter gaan. Ondanks de waas van pijn stond ze op en leunde tegen een boom. Het voelde alsof ze in brand stond. Ze deed een stap en viel toen neer op haar knieën. Ze stond weer op, wankelde, en viel toen weer neer. De pijn verblindde haar, maakte haar duizelig. Verdomme, waarom verdween het niet? Geërgerd sleepte ze zich toen maar op handen en voeten voort.
Wacht! Misschien kon ze Leah proberen te bellen. Gwen haalde haar mobieltje tevoorschijn en klapte hem open. Geen bereik. Gwen vloekte zachtjes. Als Leah haar zo zag, zou ze vast denken: zie je wel! Was je nou maar niet gegaan! Leah kon haar nog meer vertellen. Leah was een weerwolf! Zij hoefde helemaal nergens bang voor te zijn. Waarom wilde ze dan niet meegaan?

Gwen probeerde te bedenken wat er zou kunnen bestaan waar een weerwolf bang voor moest zijn, maar de pijn maakte helder denken onmogelijk. Ze liet zich vallen op een zacht stukje mos en besloot maar wat te liggen totdat de pijn op zou houden. Het kon toch niet altijd blijven doorgaan?

Reacties: