FanFic.nl

The She-Wolf and the Leech. [gestopt]

#Onmenselijk

Na nog eens anderhalve dag begon de pijn eindelijk weg te trekken. Gwen had vanwege de pijn bijna niet geslapen, maar toch was ze niet moe. En honger had ze ook niet. Gwen verwonderde zich er niet teveel over. Misschien had ze teveel stress ofzo. Maar toch bleef het een beetje aan haar binnenste knagen.
Gwen stond op en begon richting het dorp te lopen. Lag het aan haar of waren haar zintuigen scherper? Als ze omhoog keek kon ze elk bladnerfje tot een afstand van tien meter onderscheiden. Elk geluidje, elk bladgeritsel kon ze horen. En haar reukvermogen… Het was dat Gwen wist dat ze niet droomde want ze kon het zelf nauwelijks bevatten. Ze rook zo scherp! Wat had die jongen met haar gedaan?
Plots hoorde Gwen een paar mensen. Ze keek rond en ja hoor: twee wandelaars stonden een eindje beneden haar, druk zoekend op de kaart waar ze heen moesten. Gwen rook ze. Ze roken naar bloed, lekker bloed. Ze had zin om die twee weerloze mensen te bespringen en leeg te zuigen. Ze zette zich schrap voor de aanval, maar een klein stemmetje in haar hoofd riep: Gwen! Gwen! Waar ben je mee bezig?
Gwen kwam weer tot zichzelf en schudde haar hoofd om de moordlustige gedachtes kwijt te raken. Waar was ze mee bezig? Waar kwamen deze gedachtes vandaan? Was ze gek geworden ofzo? Ze draaide zich om en rende in paniek weg van de wandelaars, bang dat de bloeddorst terug zou komen. Er klopt iets niet, riep een stem in haar hoofd. Het duurde een fractie van een seconde voordat Gwen besefte wat het was. Ze stopte abrupt en hapte naar adem. Te snel! , bonste het in haar hoofd. Ze ging te snel! Het was onmogelijk, onmenselijk. Het kon gewoon niet. Ze keek achterom. Op normale snelheid, menselijke snelheid, zou ze de wandelaars nog moeten zien. Dan zou ze ongeveer op 100 meter afstand zijn. Maar de wandelaars waren niet meer te zien. Ik ben niet menselijk, flitste het door Gwens hoofd.

Reacties: