Hoofdcategorieën
Home » Twilight » Morgenrood {afgelopen} » 15.Een middagje bij de hond/weerwolf
Morgenrood {afgelopen}
15.Een middagje bij de hond/weerwolf
Ik verveelde me echt dood hierboven. Niet dat Jasper en Emmet niet leuk zijn ofzo, maar ik wilde iets doen, iets anders dan alleen maar een bed, kast en nachtkastje zien.
Ik ging dus maar naar beneden.
Ik liep de trap af, naar beneden, naar de grote woonkamer. Hmm… Jacob was er niet. Zeker de grens aan het bewaken. Ik had spijt dat ik zo rot tegen hem deed. Of, nou ja, óver hem deed. Ik heb het nooit recht in z’n gezicht gezegd ofzo. Nu ik er over nadenk, heb ik eigenlijk nog nooit rot tegen hemzelf gedaan. Alleen die keer toen Bella en ik naar Italië gingen om Edward te redden van de Volturi.
Ik was nu ongeveer bijna beneden en voelde de pijn weer door m’n hoofd heen schieten. Dit keer was die erger, heftiger alsof iemand me een electroschok gaf. Ik kromp weer in elkaar en liep naar boven, terug naar m’n kamer. Jasper en Emmet zaten er nog steeds.
‘Ja, we kunnen morgen gaan’, hoorde ik Jasper zeggen. ‘Oeh, ja, wat heb ik zin om de keel van een grizzlybeer door te snijden’, zei Emmet opgewonden. ‘Dus… we gaan morgen?’
‘Ja.’
'Zijn jullie van plan om te gaan jagen?’ vroeg ik.
‘Ja, we gaan morgen. Ga je mee?’ vroeg Jasper. ‘Euh… ja hoor, ik ga mee. Maar kunnen we niet beter even wachten? Ik bedoel, totdat het over is?’ Ik zag Jaspers gezicht betrekken. Hier had hij blijkbaar niet aan gedacht. ‘Als jij dat wilt…’, zei hij. Toen keken we allebei naar Emmet. ‘Goed dan, we wachten wel. Maar als dit langer dan vijf dagen duurt dan ga ík in ieder geval.’
‘Ja ja ja, je doet maar’, zei ik verveeld. Hij is af en toe zo hebberig. Bella ligt beneden zowat dood te gaan, en hij denkt aan jagen. Maar eerlijk gezegd had ik ook dorst. Mijn laatste jacht was zes dagen geleden, voordat Edward en Bella kwamen.
Er waren al vijftien minuten verstreken en ik had nog niets te doen. Ik besloot maar om weer naar beneden te gaan. Misschien was het dit keer wel minder erg…
Ik stond op en liep naar de deur. ‘Waar ga je heen?’ vroeg Jasper. ‘Naar beneden, naar Bella.’
‘Maar Alice… je weet toch…’
‘Het doet heus geen pijn meer.’ Hij keek alsof hij me niet geloofde. ‘Echt’, zei ik nog een keer.
‘Oké, maar wees voorzichtig.’ Hij gaf me een kus op m’n voorhoofd. Ik knikte en liep de deur uit. En net toen ik de deur uitliep schoten Rosalie met Bella in haar handen, Carlilse en Edward voor me langs. Ze gingen de kamer die naast de mijne lag in.
De hoofdpijn schoot weer als een stroomschok door me heen. Bella was nu zo dichtbij. Nu moest ik echt naar beneden.
Ik stond nog steeds een beetje wankelend voor de deur toen ook Emmet en Jasper naar buiten schoten, ook naar de kamer. Fijn, iedereen mag erbij zijn en ik weer eens niet.
Ik danste naar de trap en liep heel zachtjes de trap af. Het was nogal stil beneden en toen ik aankwam zag ik dat inderdaad de woonkamer leeg was, alleen Jacob die naast de voordeur zat. Hij zag er nogal moe uit. Ik aarzelde, maar liep toch zijn kant uit.
‘Wil je een kussen?’, vroeg ik.
‘Nee’, mompelde Jacob. ‘Maar dat is toch niet comfortabel?’
‘Nee, daar heb je gelijk in.’
‘En… waarom ga je dan niet ergens anders zitten?’
‘Moe. Waarom ben jij niet boven bij de andere?’, wierp hij tegen.
‘Hoofdpijn.’
‘Hoofdpijn?’, vroeg hij alsof dit totaal iets nieuws voor hem was en draaide zijn hoofd mijn kant op. ‘Kunnen vampiers hoofdpijn krijgen?’
‘De gewone niet.’ Ik zag dat hij daar al helemaal niks van bergeep en veranderde van onderwerp.
‘Waarom ben jij nooit meer bij Bella’, zei beschuldigend. Fijn. Nu denkt hij ook al dat het mijn schuld is. ‘Ik dacht dat jullie zo waren’ Hij draaide zijn wijs- en middel-vinger om elkaar.
‘Zoals ik al zei…’ Ik schoof een paar meter bij hem vandaan en sloeg m’n armen over m’n kniën heen. ’Hoofdpijn.’
‘Krijg je hoofdpijn van Bella?’ Nee natuurlijk niet domkop!
‘Nee, van de… foetus’, ik sprak het woord knarsetandend uit.
Reacties:
Leeeeuk (again)