FanFic.nl

The girl with a broken smile

De jongen...

Als ze wakker word pakt ze haar fiets en rijdt richting het ziekenhuis.
Ze vraagt op welke afdeling Caroline van Dijk ligt en loopt richting kamer 483.
Daar ligt iemand. Maar niet Caroline. Shit. Die vrouw zei toch kamer 483.
Maar dan ziet ze Caroline uit de badkamer komen. Een verpleegster helpt haar.
‘Ga maar lekker uitrusten’. ‘ Heei Caro. Gaat het al een beetje beter?'‘Jahoor.’ ‘Wie is die jongen daar?’. ‘Haha waarom fluister je? Maar het is Gustav, van Tokio Hotel! Hij is echt vet beroemd’. ‘Haha oke dan. Hij is wel cute. Waarom ligt hij in het ziekenhuis?’. ‘Nou, hij is tegen een tram aangereden en heeft een hersenschudding’.
‘Uhm, dames. Ik kan horen dat jullie over mij praten hoor.’ En hij lacht er heel lief bij.
Ze blozen allebei. ‘Ja sorry Gus. Ik stel je voor aan mijn allerbeste vriendin’.
Joy dit is Gustav. Gustav dit is Joy.’ Joy zwaait verlegen naar Gustav. Wat een lekkerding zeg. Hij is echt schattig. Caro heeft echt geluk dat ze bij hem op de kamer mag!‘Heei Caro ik moet gaan, maar ik kom zovaak als ik kan langs oké? Dat moet toch van de docenten want ik moet je huiswerk brengen pff’. ‘Haha is goed. Dan zie ik je morgen’.
Ze geeft haar een kus op haar wang. En zwaait nog even naar Gustav. ‘Misschien tot morgen’.

Ze fiets heel vrolijk naar huis. Eenmaal binnen is haar hele humeur verpest. Haar moeder zeurt weer eens. ‘Waar was je gister? Ik had bijna de politie gebeld’. Ja vast, het boeit je niet eens wat. ‘Bij Caroline thuis en op het plein’. ‘Hoelaat dan? Want je zei dat je ging slapen’.
Oh ze heeft het dus wel gehoord. ‘Ik zou het niet meer weten. Maar Caroline en ik zaten op mijn fiets en toen viel ze. Ze ligt nu in het ziekenhuis met een gebroken been. Allemaal door mij! Ze begint te snikken. Het enigste wat haar moeder zegt is ‘Oh, wat naar. Wil je even de keuken opruimen? Ik ben zo moe, ik ga even liggen’. En voor Joy wat kan zeggen is haar moeder al in de gang. Ruim dit op, was dat af. Fiets even mee met Randy. Ruim samen met Randy zijn kamer op. IK WORDT GEK! Altijd maar helpen. En dan ligt Caroline nog in het ziekenhuis ook! Waarom toch altijd ik? Randy is groot genoeg om te helpen.Door haar woede is ze sneller klaar dan ze dacht. Hmm, het ziet er wel schoon genoeg uit.
Ze loopt naar haar kamer en ploft op het bed. Het is 19.17. Nog lang wachten totdat GTST begint. Wat doe ik ondertussen..

Ze pakt haar mobiel en belt Jessica.
‘Hee Jess. Wist je al dat Caroline in het ziekenhuis ligt?’
‘Nee, ECHT! Hoezo dan?’ ‘Ze zat achterop op mijn fiets en toen kwam Bas aanrijden en viel ze op de grond. Het komt allemaal door mij.’
‘Nee,natuurlijk niet. Waarom zou het nou weer jouw schuld zijn?’
‘Nou ik moest die stomme Bas achtervolgen. Caro zei nog dat ik het niet haalde want hij was op de scooter. Ik ging sneller fietsen en toen viel ze.’
Het is stil aan de andere kant. Zie je wel. Het is wel mijn schuld.
‘Jess, ben je er nog?’ ‘Ja, sorry. Mijn moeder zei iets’.
‘Hmm, oke. Ik zie je morgen oké? Doeeg’
‘Doei, tot morgen’. Ze ligt op haar bed naar het plafond te staren.
Ja ik weet wat ik ga doen. Ze werpt nog snel een blik op haar klok,19.34.
Ze gaat achter de computer zitten en typt bij google : Tokio Hotel
Er staan plaatjes met een paar jongens. Is dat een meisje? Ze giechtelt.
Ze zoekt het op. Nee, het zijn allemaal jongens. Hee, daar is Gustav!
Ik ga snel zijn biografie zoeken. Hmm, hij is 20. Ik 15. Veel te jong dus.
Ze kijkt zielig naar het plaatje. Gustav Schäfer staat er.
Oeps. Het is 20.00! GTST kijken dus. Ze sluit de pc af en gaat voor de tv zitten.

Reacties: