FanFic.nl

Binnentreden in een jongensschool.. [pov: meisje]

hoodfstuk 9.

.
.


.
Mizuki pov:
Ik zat met Nakatsu in de kantine, hij zat vrolijk te praten over zijn droom die hij had gehad over een beer die hem achtervolgden en hem daarna een koekje gaf. Ik luisterde maar met een half oor. ik dacht antuurlijk aan sano, ik moet eigelijk hier zo snel mogelijk wegkomen, want zo gaat het niet langer. Maar wat moest ik tegen me ouders zeggen als ik thuis kom, ja ik had me verkleed als jongen werd verliefd op een jongen dus ik kwam weer naar huis? nee absoluut niet. Ik moest het toch een keer gaan vertellen, maar ik durf dat niet. "Mizuki, luister je wel? " Nakatsu schudde me wakker en ik zag dat hij recht in mijn ogen keek. Ik toverde een lach op mijn gezicht en begon te luisteren naar zijn ooh zo boeiende verhalen. Na een tijdje onderbrak ik hem. "Zullen we wat gaan doen, tis een saaie boel hier" hij knikte van ja en we liepen de kantine uit naar buiten. "Ik ga nog even naar de wc" zei ik vlug en ik liep naar de wc. Ik liep naar binnen en keek naar het urinoir, hoe kon je daar ooit naja "je behoefte" doen, ik deed de deur van het hokje open en liep naar binnen. eindelijk een normale wc. Ik hoorde de wcdeur opengaan en hoorde 2 stemmen. "Sano, vind je ook niet dat mizuki raar doet wanneer hij met jou is?" mijn adem stoke, het voelde alsof mijn hart stil stond en ik hield mijn adem in en luisterde aandachtig. sano mompelde maar wat. "Ach, ik weet niet"

sano pov:
samen met nanba liep ik de wc binnen, ugh waarom moest hij nou mee lopen. "sano, vind je ook niet dat mizuki raar doet wanneer hij met jou is?" ik hoorde zijn vraag en wist niet wat ik moest zeggen. "ach, euh ja ik weet niet" stamelde ik. zonder wat te zeggen liep ik de wc uit.

mizuki pov:
ik hoorde de deur weer dichtgaan en dacht dat ze weer wegwaren, ik trok door en liep naar buiten. Ik keek recht in de ogen van nanba. Ik zag hoe zijn ogen groter werden, en dat hij zeker was geschrokken dat hij mij zag. "ik, ja ik denk niet dat je homo bent hoor" stotterde hij. ik zei niets, wastte mijn handen en liep - bijna rennend - de deur uit. Ik kwam met een keiharde klap tegen de muur aan en voelde hoe de hoofdpijn versnelde. "mizuki?" ik hoorde een stem, maar zag alleen een gedaante. Het werd zwart en ik was buiten mijn bewustzijn.

Reacties: