Hoofdcategorieën
Home » Twilight » Morgenrood {afgelopen} » 16.Bella!
Morgenrood {afgelopen}
16.Bella!
‘Ik kan hem niet zien. Net als bij jou’, zei ik een wees naar hem. Hij kromp ineen. Blijkbaar wilde hij niet met het ‘ding’ vergeleken worden.
‘Bella zit in de weg. Zij is er helemaal omheen gevouwen, dus zij is ook… wazig. mIj hoofd barst gewoon helemaal uit elkaar als ik naar de toekomst kijk. De foetus is te onlosmakelijk met haar verbonden. Teon ze voor het eerst besloot…Toen ze wist dat ze het wilde houdenwerd ze meteen wazig in m’n hoofd.’ Ik was even stil en gign toen verder. ‘ik moet toegeven dat het een verademing is om bij jou te zijn, ondanks die hondenlucht. Alles gaat weg. Alsof ik mijn ogen sluit. Het verdooft de hoofdpijn.’
‘Tot uw dienst mevrouw’, mompelde hij. ‘Ik vraag me af wat het met jou te maken heeft… Waarom jullie daarin hetzelfde zijn.’
‘Ik heb niets gemeen met dat monster.’ Zo, hij had er echt een hekel aan. Ik vond het ook vervelend dat het Bella zo kapot maakte, maar het was tenslotte haar… baby. Ze houdt van de foetus, nu al.
‘Nou het moet toch iets zijn’, zei ik uiteindelijk. Hij gaf geen antwoord, hij was te moe. ‘Je vindt het toch niet erg als ik hier blijf, hè?’ vroeg ik aarzelend. ‘Je doet maar. Het stinkt hier toch al.’
Pff... alsof hij zo lekker ruikt. Ik had bijna zin om het te zeggen, maar ik hield me in. ‘En bedankt’, zei ik toen maar. ‘Dit is volgens mij het betse medicijn, aangezien ik geen paracetamol kan slikken.’
‘Mag het wat zachter? Ik probeer te slapen.’ Ik hield meteen m’n mond. Hij moest ten slotte uitrusten. Eigenlijk was-ie ergens wel aardig. Ik bedoel die stank kan ik hem natuurlijk niet kwalijk nemen. Wij houden tenslotte ook niet van hun geur, haha.
Hij lag daar erg ongemakkelijk, in die hoek.
Ik rende naar boven en pakten een donskussen van m’n bed. Er was niemand meer in de kamer. Ze waren allemaal bij Bella. Wat was er eigenlijk met haar aan de hand. Had de foetus weer een rib gebroken? Kreeg ze kramp?
Mijn hoofd deed veel te veel pijn om na te denken. Natuurlijk wilde ik daar ook zo graag bij zijn. Kijken hoe het met Bella gaat, maar het was te riskant.
Ik rende weer naar beneden en propte de donskussen onder z’n kin. Ik zat nog een tijdje naast hem op de grond, maar ik had geen zin om hier op de harde vloer te zitten - niet dat ik daar iets van voel.
Dus ik liep naar de bank en ging erop zitten. Daarna liep ik naar het bed. Dus hier ligt Bella al die tijd. Het deed zo’n pijn om zó aan haar te denken. Kon ik haar maar zien zonder dat ik een hoofdpijn kreeg. Entoen alsof mijn wens uitkwam, kwamen Rosalie met Bella in haar armen, Edward en gevolgd door Carlisle, Esmé, Jasper en Emmet de trap afgesneld.
Ze glimlachte toen ze me zag en ik glimlachte terug.
Reacties:
Waarom doet Jake zo gemeen terwijl Alice eindelijk eens aardig tegen hem doet?
prachtig x