FanFic.nl

Our own Humanoid world

20. donderdag late namiddag 25/02/2010

Bill point of view
We zaten in een restaurant ergens in de buurt. Ik bestudeerde Jorinde aandachtig. Ze droeg vandaag geen make-up. Ze had wallen en haar huid was best bleek. Volgens mij droeg ze wel lipglos, maar dat zag ik niet zo goed. Ze luisterde mee met een gesprek dat Tosca en Danny waren aan het voeren. Ze glimlachte maar slapjes. Haar glimlach was fake, dat zag zelfs het kleinste kind, maar waarom valt het mij alleen op? Ik draaide mijn hoofd naar Tom toen Jorinde me aan keek. Ik probeerde in het gesprek te komen, en dat lukte me zoals altijd. Over een paar uur moeten we weer optreden. Ik zie er best naar uit. “Zo jij bent weer eens vrolijk Bill,”� merkte Gustav op. “Jah, ik heb zin in het optreden,”� gaf ik toe. “Ik ook broertje,”� zei Tom. Ik bekeek het menu. Ik had wel zin in een lasagne. Een ober kwam onze bestelling opnemen. Iedereen bestelde grootse gerechten. Jorinde bladerde nog in het menu. “Euhm, voor mij kleine spaghetti,”� zei ze. “Geen honger meisie?”� vroeg Tom die langs haar zat. “Jawel hoor,”� zei Jorinde. Ze gaf Tom een por en grijnsde. Na een tijd kwam ons eten. Iedereen begon meteen te eten. Ik had ook best wel honger gekregen van al dat oefenen.

Na het eten keerde we allemaal terug naar de concertzaal. Tom, Georg, Gustav en ik gingen ons omkleden voor de show. Nadat ik dat had gedaan liep ik richting toiletten. In de gang kwam ik Jorinde tegen. Ze zat te roken. “Hier kunnen ze je elk moment snappen,”� grijnsde ik. “Ik heb hem bijna op hoor,”� zei ze. Ze blies een wolkje rook uit. “Doe geen domme dingen,”� zei ik nog voor ik de toiletten in ging. “Ja mama!”� riep Jorinde me na. “Ik vind het leuker dat je me papa noemt,”� zei ik plagend terug. “Oké papa,”� lachte Jorinde. Ik hoorde haar voetstappen weggaan.

Na mijn toiletbezoek ging ik terug naar de jongens. “Hoelang nog?”� vroeg ik. “Kwartier,”� zei Georg. Hij zat nerveus aan zijn haar te prullen. Ik knikte en ging langs Makbule op de bank zitten. “Slaap je bij mij vannacht?”� vroeg ik zachtjes. “Ja, is oké,”� zei ze en glimlachte. Ik glimlachte tevreden. Ik staarde nerveus voor me uit. “Ben je nerveus?”� vroeg Makbule. “Jah,”� zuchtte ik. “Na al zoveel jaren op het podium te hebben gestaan?”� vroeg ze. “Ja,”� zei ik. “Rare kwast,”� lachte ze en stond op. “Jongens het is zo ver,”� zei David die binnen kwam. Ik sprong hyper op. De jongens volgde mijn voorbeeld, enkel hadden zij minder energie dan ik. Achter het podium kreeg ik mijn micro. Eerst ging Gustav op, in zijn magische bol, of hoe ik het ook kan noemen. Dan gingen Tom en Georg op en dan kwam ik uit die bol. Noise galmde door de zaal. Er waren zo veel fans. Er was ook veel geschreeuw. Dit geeft me echt een kick. Dit is waar ik van hou.

Makbule point of view
“Waar hangt Jorinde uit?”� vroeg ik aan Tosca die ondersteboven naar me keek. “Ik weet het niet, ik heb haar niet meer gezien sinds we hier binnenkwamen,”� zei ze. “Ach, die komt wel terug,”� gniffelde ik. “Doet ze altijd,”� zei Tosca. Ze probeerde een skittle van tafel te nemen. “Zeg Danny, we moeten eens een liefje voor je vinden,”� zei ik. Hij keek nu op van zijn boekje. “Waarom?”� vroeg hij. “Omdat jij anders eenzaam bent,”� lachte Tosca. “Wat dacht je van Georg in een jurk?”� vroeg ik. “Ja, is dat niet sexy?”� lachte Tosca. “Nou, toch liever niet,”� lachte Danny. “Pas die laptop eens?”� vroeg ik. Danny gaf me de laptop. Hij was blijkbaar van Bill. Ik downloade photoshop. “Geef me even en dan heb je je droomvriendin,”� zei ik. Ik ging op internet op zoek naar een foto van Georg en opende hem in photoshop. Na veel plakwerk kwam ik tot een mooi resultaat. “Zo Danny, jou lieve droomvrouw,”� zei ik. Ik duwde hem de laptop in zijn handen. “Eeek haal dat weg!”� zei Danny. Hij trok een vies gezicht. Ik lachte me dood. “Zullen we hem op Bill zijn achtergrond zetten? Vind hij vast leuk,”� zei Tosca. Ik begon nog feller te lachen en deed wat Tosca zei. “Zet er als tekst bij ‘Bill Kaulitz zijn ultieme droomvrouw,”� lachte Tosca. “Je bent geniaal,”� grijnsde ik en deed wat Tosca zei. “Zullen we even naar het concert gaan luisteren?”� vroeg Danny. “Ga alvast maar, wij komen zo,”� zei Tosca. “Oké,”� zei Danny en weg was hij. Net dat moment kwam Jorinde binnen. “Is hier wat te drinken want ik heb dorst,”� zei ze jammerend. “In de koelkast denk ik,”� zei ik. Jorinde maakte een blikje bier open en kwam naar ons toe. “Wat doen jullie?”� vroeg ze voor ze een slok nam. “Bill zijn droomvrouw op zijn achtergrond zetten,”� zei Tosca. “Hoezo?”� vroeg Jorinde. Ik liet de laptop aan Jorinde kijken. Ze verslikte zich in haar drinken en proestte het uit. “Hoe geniaal kan je zijn?”� lachte ze. “Zeer geniaal blijkbaar,”� gniffelde ik. “Kom, we gaan nu even luisteren, Danny wacht vast op ons, kom je mee?”� vroeg Tosca aan Jorinde. “Ga alvast maar, ik kom zo,”� zei ze. We knikte en verlieten de kamer. “Dronk ze nou net bier?”� vroeg ik nieuwsgierig. “Ja, zal ze lekker vinden,”� zei Tosca. “Ik ben niet zo into alcohol,”� zei ik. “Tja, daar is Danny,”� zei Tosca. We liepen naar hem toe. “En hoe is het concert?”� vroeg ik. “Geweldig!”� zei hij. “Kan ook niet anders,”� zei Tosca. “Ja, totaal gelijk,”� zei ik. We begonnen automatisch alle 3 mee te zingen. Gewoon omdat het zo leuk is. Jorinde kwam nu ook aan rennen. Ze blies een grote bel met haar kauwgom. Ik prikte erin en begon te lachen. Jorinde deed hetzelfde. “En is het goed?”� vroeg ze. “Natuurlijk,”� zei Danny. “Kan ook niet anders,”� zei Jorinde. Ze glimlachte breed. Volgens mij is die goed aangeschoten.

Reacties: