FanFic.nl

A new day, a new dawn [Twilight]

Sam's verleden & De stoeipartij.

Ik betwijfelde het. ‘Met Leah bedoel je.’ Ik hoorde niets, maar ik was er vrijwel zeker van dat hij knikte en toen liet Emily hem toch naar m’n kamer komen, een paar seconden later werd er op m’n deur geklopt. ‘Binnen.’ Ik veegde m’n tranen af en ging recht zitten op m’n bed. Sam kwam langs me zitten en sloeg z’n arm troostend om m’n schouders. ik kroop dieper weg in z’n omhelzing. Het troostte werkelijk, omdat ik dacht dat hij net hetzelfde had meegemaakt met Leah als ik nu met Paul.
‘Kijk, ik weet precies hoe je je nu voelt.’
‘Oh ja.’
‘Je hebt gehoord dat ik de roedel het zwijgen oplegde over Leah.’
‘Ja, het was niet erg subtiel.’
‘Ik weet het, maar het gaat moeilijk als je elkaars gedachten kan lezen.’
‘En jij gaat het me nu zelf vertellen.’
‘Proberen, maar wil je me alsjeblieft niet onderbreken.’
‘Oké, ik zal proberen.’Hij glimlachte en ik ook. Maar hij was wat waterig.
‘Goed jaren geleden toen ik nog op school zat, had ik verkering met Leah. Maar toen veranderde ik in een weerwolf en ik kon niet rustig worden, ik was twee weken weg. M’n ouders waarschuwde de politie en toen ik terug was dachten ze dat ik op het verkeerde pad was geraakt. Leah was helemaal over haar toeren. En toen kwam haar nichtje op bezoek, Emily Young. Ze was het mooiste meisje wat ik ooit had gezien, en ze is het nog steeds. Het is onbeschrijfelijk het gevoel dat je krijgt wanneer je iemand ziet de je je zielsverwant kunt vernoemen, de persoon waarmee je dood wilt gaan.’
‘En je denkt dat Paul dat gevoel heeft als hij bij Klara is of over haar verteld.’
‘Ik denk het wel, ik bedoel, we zullen het allemaal snel genoeg weten.’ Ik knikte.
‘Ik haat het, waarom kan ik niet gewoon, gewoon zijn.’
‘Het gaat niet, je vader heeft je dit gegeven.’
‘Waarom niet m’n broer,ik bedoel Paul zei dat alleen jongens het kregen.’
‘Normaal gezien wel, maar kijk naar Leah, zij is ook een meisje.’
‘Maar dat wil zeggen dat mijn vader ook een weerwolf was.’
‘Normaal gezien geven zij het gen door.’
‘Maar wie was mijn vader dan.’
‘Dat weet ik echt niet.’
Ik zuchtte en keek naar hem, hij had me echt getroost, hij had me laten inzien dat Paul er gewoon niets aan kan doen. Ik had stom gereageerd. Ik moest mijn excuses gaan aanbieden.
‘Ik denk dat ik nog iets moet doen.’
‘Bedankt.’
‘Je bent familie.’ Ik glimlachte en gaf hem een knuffel.
Hopelijk was hij nog op het strand. Ik rende en rende naar het strand en daar zat hij inderdaad. Maar er zat een meisje naast hem. Dat moest vast Klara zijn. Ze had lange zwarte haren tot op haar heupen. Ik zag niet veel omdat ik alleen haar achterkant zag. Dus ging ik maar naar haar toe. ik was niet meer jaloers, eerder blij voor Paul. Paul draaide zich om, ‘Hey Lien.’
‘Lien dit is Klara, het meisje waarover ik je vertelde.’ Ze zat in dezelfde houding dicht tegen hem aan als ik altijd zat. Maar zij was zijn vriendin, ik was gewoon een vriend. ‘Hoi. Leuk je eindelijk te ontmoeten.’ Ik glimlachte en Paul ook.
‘Sorry Paul, ik wilde niet..’
‘Het is al goed. Ik had het je niet moeten vertellen.’
‘Jawel, als we elkaar niet alles vertellen wat voor vrienden zijn we dan.’ Hij glimlachte en ik ging langs Klara zitten. ‘Sorry, maar ik was een beetje kinderachtig.’
‘Ach, het is je beste vriend, natuurlijk reageerde je zo.’
Ik glimlachte ‘maar, ik zal niet jaloers reageren als Paul bij je is omdat ik weet dat je niet zo iemand bent.’ Ik knikte snel. ‘Natuurlijk niet, ik ga echt niet tussen jullie inkomen. Het was gewoon, ik had het niet verwacht.’ We praatten nog wat verder. Ze was best een toffe en misschien konden we wel vriendinnen worden. Rond drie uur in de namiddag ging ze naar huis. Haar ouders dachten dat ze op school zat. Ik vond haar hoe langer hoe leuker.
Toen Paul haar thuis had afgezet waren we met z’n tweeën alleen. ‘Sorry dat ik zo kinderachtig reageerde.’ Hij schudde z’n hoofd. ‘Nee ik snapte je wel, je was gewoon overdonderd denk ik.’
Ik knikte, ja dat zal het geweest zijn. Ik had geen gevoelens voor hem, ik was alleen bang dat ik mijn allerbeste vriend zou kwijt raken. ‘Ik was bang dat ik je zou kwijt raken.’
‘Mij raak je nooit kwijt, ook al wil je van wel.’ Hij lachte en we gingen naar Emily en Sam.
Sam gaf me een knipoog toen ik aankwam. ‘Hé, mag Paul nog even blijven?’
‘Tuurlijk.’
We gingen naar het bos, daar waren tenminste alleen. Toen we bij de rotsen aankwamen gingen we zitten, het was ons vast plekje.
‘Wat vond je van Klara?’
‘Ik vond haar wel leuk.’ Hij glimlachte. ‘Ze is vast geweldig als vriendin.’
Hij knikte en staarde verliefd voor zich uit. ‘Sam zegt dat je ingeprent bent.’
hij keek me aan maar zei niets. ‘Ja ik denk het ook. Maar is dat zo slecht dan?’
‘Nee, ik denk het niet. Ik hoop gewoon het allerbeste voor je. Je verdient het.’
‘Bedankt Lien.’
‘Graag gedaan.’
‘Ik weet wel dat jou tijd ook nog komt. Gewoon wachten. Het komt wel.’
Ik glimlachte. ‘Dat denk ik ook wel, maar ik zoek er niet achter, dan komt hij niet.’
‘Misschien word je ook wel ingeprent. Dan gaat alles veel gemakkelijker.’
‘Is het dan echt gemakkelijker.’
‘Ja bij mij wel ik bedoel Klara was al een heel jaar verliefd op me, maar ik zag haar niet tot ik veranderde voor het eerst. Toen zag ik dat ze voor me zat voelde ik me zo licht in m’n hoofd.’
Ik glimlachte en gaf hem een stomp tegen z’n schouder. ‘Wat het is waar, ze is alles waar ik van hou. Ze is zo mooi en slim.’ Ik glimlachte, het was geweldig om te zien hoe m’n beste vriend gelukkig was met een ander meisje. Hij verdiende dit en ik was stom om zo jaloers te zijn.
‘Sorry dat ik zo reageerde, het was niet m’n bedoeling om..’ Maar hij legde me het zwijgen op.
‘Als je nog een keer sorry zegt dan sla ik je.’ Ik lachte. ‘So..’ Hij sloeg me. Maar niet hard.
Ik sloeg hem terug, blijkbaar was het harder dan ik gepland had. ‘Gemenerik!’
Hij sloeg me terug. Het werd een lacherige vechtpartij

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.