FanFic.nl

A new day, a new dawn [Twilight]

Een huis vol monsters met humor.

Daarom voelde Jake zich de laatste tijd zo miserabel en zo alleen. Hij stond op het randje van depressie. Ik had me aangesteld met Paul maar hij stelde zich niet aan. Hij voelde echt niets anders dan oprechte liefde voor Bella en zij keerde hem zijn rug toe voor een of andere vampier.
Een zielloos monster. Ik rilde van ongeloof. Hoe kon iemand zoveel liefde geven voor de verkeerde persoon. Ik herinnerde het gevoel dat ik altijd had als ik bij Paul was, maar dat van Jake was veel meer, nog meer dan gewone vriendschap. Het was haast onmeetbaar. Geen limiet.
Tranen stroomden over m’n wangen, ik wist dat Sam ze kon zien, maar het kon me niet schelen. Zo lang hij me er niet naar vroeg was alles goed. Ik wilde nu even geen troost want dit ging niet om mij.
We zagen een groot huis midden in het bos. De lichten waren aan dus ze waren thuis. Waar zouden ze anders heen moeten. Niemand geloofden in mythes.
Sam klopte op de deur en een meisje met kort stekend haar deed met een glimlach open.
‘Ik dacht al dat jullie kwamen. Kom erin.’
Het huis was groot, veel groter als dat van Emily en Sam, maar er hing geen gezellige sfeer.
Ze stonden allemaal in de living, Emmett de gespierde, Rosalie de onwerkelijk knappe, Jasper de mysterieuze, Alice de altijd vrolijke, Esmee de moeder, Carlisle de dokter en Edward de eenzame.
Ik zag het aan hun houding dat sommige niet tevreden waren met hun lot, met het monster dat ze geworden waren. Rosalie bijvoorbeeld. Ze gedroeg zich zo arrogant, maar onder die laag, onder dat masker was er iemand die absoluut niet tevreden was met haar leven.
Ik kon er langs zitten, maar ik was er vrij zeker van dat het zo was. Edward zat in een zetel, somber en alleen. Ik wist dat, dat Edward was omdat Leila me hem had aangewezen op school. Degene die niemand goed genoeg bleek te vinden in heel Forks.
Ik vroeg me af of het hem heel veel kwetste, dat niemand aan zijn verlangens voldeed en hij de hele tijd in het gezicht werd gewreven door liefde. Hij moest zich vast vreselijk eenzaam voelen.
Maar nu hij Bella had gevonden, zijn zielsverwant, moest hij zich vast heerlijk voelen, zelfs voor een vampier zag hij er behoorlijk levendig uit. Ik moest glimlachen bij die gedachten.
Sam begon te vertellen maar ik was er niet echt met mijn aandacht bij. Ik keek naar Emmett, die dicht bij Rosalie stond en zijn arm rond haar middel had geslagen. Alsof ze wilden pronken met hun relatie, mij moesten ze niet overtuigen.
Hij snoof in haar haren. Alsof dat zo’n heerlijke geur was, volgens mij stonk ze eigenlijk ziekelijk. Maar het zal wel aan mij liggen, mijn haat voor vampieren was onbegrensd, hoe mooi ze er ook mochten uitzien. Dat gold ook voor de mannelijke kant.
Ik kon die kant namelijk heel goed verdragen. Ze stonken zo dat als ze te dicht bij me in de buurt gingen staan ik haast moest kokhalzen. Ik moest alleen al kotsen bij het idee dat ik hun bebloede mond zou kussen. Jakkes.
We kregen een plaatsje aangewezen op de leren bank, maar we zaten niet echt ontspannen.
Ik voelde me niet echt op m’n gemak in een huis vol moordlustige vampieren, maar Sam had me beloofd dat ze me niets konden.
‘Goed, dus je denkt dat nieuwelingen Milan hebben vermoord.’ Carlisle’ s stem deed me opschrikken. Hij noemde m’n broer z’n naam. Ik sidderde haast. Sam legde z’n hand op m’n dij en ik werd langzaam kalm, het was niet goed om nu woedend te zijn terwijl ze alleen probeerde te helpen. Of dat was toch wat ik moest geloven.
‘Wil je alsjeblieft mijn broer dwingen om geen mensen te vermoorden. Hij is geen monster. Hij is gedwongen het te zijn.’ Ik had mijn mond moeten houden, het was niet goed om het woord monster hier te gebruiken. Zeker niet als het er zoveel zijn. Ik schraapte m’n keel om een beetje nonchalant over te komen. ‘Sorry, niet lullig bedoelt.’
Ik hoorde gegrinnik en was verbaasd. Vampieren met humor, dat was nieuw. Net zoals alles hier in dit vreemde huis.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.