FanFic.nl

A new day, a new dawn [Twilight]

wat een mokerslag, voor Bella

. Zodra ik terug op school was kreeg ze ervan langs.
Ik keek al uit naar morgen. Paul was de enige die langer bleef. ‘Hopelijk ben je morgen weer goed.’
Klara was al vertrokken. Ze was geweldig dat ze ons wat privacy gaf en ons vertrouwden. Daarmee werd haar vertrouwen ook niet geschonden.
Hoe meer vertrouwen ze ons gaf hoe minder kans het had te breken.
‘Ja ik hoop het ook, dan kan ik Bella een mep verkopen.’ Hij keek me niet begrijpend aan.
‘Heb je Jake niet gezien. Hij staat op instorten. Bella is blind. Een jongen die zoveel voor een meisje over heeft en dan nog kiest ze het verkeerde monster.’ Hij glimlachte maar ik vond er helemaal niets grappigs aan. Ik was bloedserieus.
De uren verstreken en om half 12 moest Emily Paul de deur uitjagen. Ik voelde me al stukke beter. Ik kon al lopen dus ging ik naar m’n bed met de emmer in m’n hand.
Ik plofte op m’n bed en bleef zo de hele nacht liggen, zonder wakker te worden van de kou want mijn raam stond nog open. Blijkbaar had het slapen me meer goed gedaan dan de pijnstillers die Emily me had gegeven tegen de hoofdpijn. Ik was weer helemaal beter de volgende morgen, hoewel ik nog zwak was. Em zei dat ik mocht bellen wanneer ik wilde als ik me niet meer zo goed voelde.
Dan kwam ze me halen met de auto van Sam. Leila kwam me halen.
‘Lang geleden. Ik denk een weekje.’ Ze glimlachte maar keek bezorgd. Het was alsof ik een heel jaar was weg geweest want ze was vreselijk veel verandert.
‘Waw, je bent verandert.’
‘De tijd blijft niet stil staan.’ Ze glimlachte vriendelijk.
‘En hoe is het nog met jou en Mike.’ Ze keek me met zo’n verliefde blik aan dat m’n antwoord was gekomen zonder woorden. ‘Hoe lang heb je eigenlijk al met hem.’
‘Nu ongeveer een maand.’
‘Proficiat.’
‘Dank je. En jij met Paul.’ Ik keek het raam uit, maar was niet gekwetst.
‘Nee niets, we zijn hele goede vriendin. Hij heeft een vriendin Klara.’
‘Oh, sorry.’
‘Nee, ik niet. Hij is de beste vriend die ik me kan wensen.’
‘En jij bent er mee akkoord dat hij verliefd is op iemand anders?’
‘Ja, ik bedoel, hij is m’n beste vriend, ik moet blij voor hem zijn.’
‘Kwel je toch niet zo. Wat wil jij.’
Ik zuchtte en negeerde haar laatste vraag. Ik wist dat wat ik wilde ik niet altijd kon krijgen.
We waren gelukkig al bij school aangekomen. Ik stapte uit en we gingen zwijgend bij onze vrienden staan. Bella stond er ook bij. Ik sidderde van woede en dat had ze gezien. Ze riep me bij zich.
‘Kijk, het is niet wat je denkt Lien.’
‘Oh nee, heb je al fatsoenlijk naar hem gekeken. Hij bezwijkt haast.’
‘Ik weet dat hij lijd, en ik ook.’ Ik gaf haar een mep en zag Leila en de rest kijken. Ze wreef er over, maar ze had geen tranen in haar ogen. ‘Hoe kun je dat zeggen, jij hebt Edward, hij heeft niemand.
Hij zou zich nog voor een trein werpen om bij jou te zijn en alles wat je doet is blind zijn.’
‘Ik kan er toch ook niets aan doen dat ik niets voor hem voel.’
‘ja dat weet ik, maar je kan hem toch ook niet laten weg kwijnen.’
‘Hij is mijn beste vriend, net zoals Paul jou beste vriend is en je weet best wat ik hier mee bedoel.’
Ik sloeg haar nog eens, nu kreeg ze wel tranen in haar ogen. Edward arriveerde en ik ging terug naar Leila die me vragend aan keek. Maar Jessica was verrukt. ‘Waar sloeg dat nou op?’
‘Dat leg ik je nog wel uit, maar je zult me gelijk geven als ik klaar ben met mijn verklaring.’
Ze haalde haar schouders op en kwebbelde druk over haar weekend met Mike. Ik luisterde maar met een half oor. Mijn gedachten waren nog steeds thuis, bij Paul.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.