Hoofdcategorieën
Home » Harry Potter » Doin' it the Slytherin way [HP] » Dix-sept. Draco’s great idea.
Doin' it the Slytherin way [HP]
Dix-sept. Draco’s great idea.
Dix-sept. Draco’s great idea.
Draco’s point of view.
In de grote zaal aangekomen plofte ik chagrijnig tegenover de twee dikste meelopers van de hele school neer. Juist, Crabbe en Goyle. De enige reden dat ik nog vrienden met ze was, was omdat ze zichzelf waarschijnlijk pijn zouden doen als iemand ze niet zei wat ze moesten doen.
Ik schepte verveeld wat aardappelen en vlees op mijn bord toen ik de irritantste stem ooit hoorde. Je weet vast wel wie ik bedoel, Pansy Parkinson.
‘Haaai Dracie!’ kirde ze. ‘Hoe was je wandeling? Vast saai zo alleen.’
‘Voor de laatste keer, Pansy. Ik heet geen Dracie. Als je me nog één keer zo noemt...’ zei ik boos. ‘En nee, het was niet saai. Ik kon me heerlijk op mijn gedachten concentreren. Zo zonder bepaalde mensen.’
Ze keek me verdrietig aan, maar herpakte zich snel. ‘Tja, bepaalde mensen kunnen soms heel vervelend zijn,’ ratelde ze. ‘Maar ik niet!’ Ze glimlachte dom naar me.
Wat een irritant kind... Ik had de neiging haar te slaan, of op z’n minst te vervloeken. Ik besloot haar maar gewoon te negeren en te ‘genieten’ van mijn ‘heerlijke’ maaltijd.
Eloïses point of view.
In de Common Room aangekomen moest ik met iemand praten. Anders zou ik ontploffen. Ik zag dat Chanel bezig was met Blaise, Michael met Brooke en Thomas met Em. Chris keek me vragend aan, waarschijnlijk omdat ik er zo woest uitzag. Ik keek hem veelbetekenend aan - ik wilde hem wel roepen, maar dan zou ik zo de aandacht trekken. Daar had ik geen zin in. Hij snapte het en volgde me naar de kamer die ik deelde met Chanel, Em en Brooke.
Ik plofte op mijn bed neer en hij kwam naast me zitten.
‘What’s up?’ vroeg hij met een bezorgde ondertoon.
Ik vertelde hem wat Draco had gedaan.
Hij keek woedend voor zich uit. ‘Hoe durft hij zomaar aan jou te zitten!’
Ik keek hem verbaasd aan. Hij werd zo boos. Ik vond het echt lief dat hij zo boos werd, terwijl hij me pas net kende. ‘Rustig, Chris. We pakken hem nog wel terug,’ zei ik geruststellend tegen hem.’
‘Sorry,’ zei hij zacht. Hij keek me lief aan. ‘Ik liet me even meeslepen. Ik kon niet tegen het idee dat hij jou had gekust... eerder dan ik.’
Ik keek hem vragend aan.
‘Eloïse... ik denk dat ik je wel leuk vind,’ zei hij terwijl hij me lief aankeek.
‘Ik denk dat ik jou ook wel leuk vindt,’ gaf ik toe. Ik bloosde - dat was ook voor de eerste keer, geen enkele jongen heeft mij ooit laten blozen.
Hij boog zijn hoofd naar me toe en zijn lippen drukten zachtjes tegen de mijne. Hij kuste me heel voorzichtig, alsof hij bang was afgewezen te worden. Ik glimlachte. Ik voelde dat ook zijn mondhoeken omhoog krulden.
Draco’s point of view.
Na het eten stalkte Parkinson me, dus ik besloot snel een wc in te gaan. Daar kon ze me, gelukkig, niet volgen.
Na mijn ‘hoognodige’ toiletbezoek ging ik naar de Common Room. Ik zag dat ze er allemaal zaten. Blaise, Chanel, Emily, Brooklyn, Wilkes, Ebb en Press. Er ontbraken er twee. Eloïse, mijn Eloïse - nou ja, nog niet. Maar dat zou nog wel komen - en Bole.
Ik had al zo’n vermoeden waar Eloïse en Bole zouden zijn. En ik hoopte dat dat vermoeden niet zo kloppen.
Ik plofte neer in een stoel en pakte mijn huiswerk voor Potions, wat ik op de tafel had laten liggen voordat ik ging wandelen.
Na een aantal minuten bleek dat mijn vermoeden wel waar was. Eloïse en Bole kwamen samen Eloïses - en ook die van Emily, Brooklyn en Chanel - kamer uitgelopen. Bole had zijn arm om haar heup gelegd.
Ik balde boos mijn vuisten. Ik zou hem op dit moment zo graag vervloekt hebben. Jammer genoeg zou ik dat niet kunnen doen. Ik wist dat ik Eloïse dan pijn zou doen. Dat zou ik niet mogen doen, dan zou ze me nooit vertrouwen.
Opeens kreeg ik een fantastisch idee. En ik wist dat dat idee niet kon mislukken.
Eloïse point of view.
‘Eloïse...’ begon Chris zachtjes. ‘Ik weet dat ik je pas net ken, maar... zou je mijn meisje willen zijn?’ Hij keek me hoopvol aan.
‘Natuurlijk wil ik dat,’ zei ik tegen hem. Ik lachte naar hem. Het was zo’n schatje.
Hij lachte stralend naar me. ‘Zullen we weer terug gaan, naar de Common Room?’
Is goed.’
Hij sloeg zijn arm om mijn heupen heen en we liepen samen terug de Common Room in. Ik zag Draco naar ons kijken. Hij keek jaloers. Ik moest bijna lachen om die blik.
We gingen op de bank zitten bij de rest. Lang kon ik niet zitten.
‘Eloïse. Onze kamer. Nu!’ beval Chanel lachend.
Ik volgde haar lachend. ‘Wat is er?’ vroeg ik quasiverbaasd.
‘Heb je nu iets met Chris?’
‘Ja.’
‘Hoe kwam dat? Vertel ons alles!’ zei Brooke gretig.
Ook Emily keek me vragend aan.
Ik vertelde ze over het gesprek - en de kus - tussen Chris en mij net, op dezelfde kamer als waar we nu zaten. Brooke en Em keken me dromerig aan.
‘Ik wou dat ik zo’n lief vriendje had,’ zuchtte Brooke dromerig.
‘Ik heb er zo één,’ zei ik plagerig.
‘Ja, ik ook,’ zei Chanel plagerig.
‘Niet eerlijk!’ riep Em. Ze trok een pruillip.
‘Nou, Em, volgens mij vindt Thomas jou wel leuk,’ zei ik grijnzend.
‘Ja. En jij mag ook niet zeuren, Brooke. Michael vindt jou zeker weten leuk,’ voegde Chanel eraan toe.
Draco’s point of view.
Ik liep enthousiast de Common Room uit, naar Snape’s kantoor. Ik klopte op de deur.
‘Binnen,’ klonk Snape’s kille stem.
‘Hallo, professor,’ groette ik hem beleefd.
‘Hallo, Draco,’ groette hij mij terug. Eigenlijk moesten de leraren de leerlingen aanspreken met mister of miss en dan de achternaam. Maar Snape deed dat niet, hij had me altijd al speciaal behandeld. Niet dat ik dat erg vond. Ik genoot ervan. Het was erg handig op zo’n moment als nu.
‘Professor, ik had een idee. En ik dacht, misschien kunt u me helpen?’ begon ik voorzichtig. Ik wist dat als Snape het weigerde, ik geen kans meer had. Ja, misschien bij Dumbledore. Ik had geen zin om met die seniele oude gek te gaan vragen of hij mij wilde helpen. Gadverdamme.
‘En wat is dat dan voor idee, Draco?’
‘Nou... vorig jaar hadden we toch een bal?’
‘Ja, Draco.’ Hij zuchtte, hij snapte al wat komen ging.
‘Ik vroeg me af of er dit jaar ook een bal zou zijn?’
‘Nee, Draco. Professor Dumbledore wist niet dat de leerlingen het zo leuk vonden.’
‘Ik wel. Ik dacht, misschien kunnen we dat dit jaar weer doen?’
‘Dat zou kunnen.’ Hij klonk weifelend.
‘En ik dacht aan een gemaskerd bal, om het nog leuker te maken.’
‘Hmm... dat zou professor Dumbledore vast interessant vinden, Draco. Ik zal het er met hem over hebben.’
‘Bedankt, professor. Dat waardeer ik zeer.’ Ik lachte naar hem.
‘Dat weet ik, Draco.’ Zijn mondhoeken krulden omhoog.
‘Nou, goedenavond, professor,’ groette ik hem weer.
‘Goedenavond, Draco.’
Ik liep zijn kantoor uit, terug naar de Common Room. Ik grijnsde. Mijn plan zou zeker gaan werken!
Reacties:
Oeh een gemaskerd bal
Anyways, keileuk
Snel verder hoor
mag ik weer een melding?
xx