Hoofdcategorieën
Home » Twilight » My second life as a vampire [afgewerkt] » Did you go mad?!
My second life as a vampire [afgewerkt]
Did you go mad?!
Bella (POV)
Renemee, MIJN Renesmee had Jesse ontmoet. Als hij wist wat Renesmee eigelijk was, zou hij nog meer geïntereseerd raken. Andere wezens mochten niet meteen weten wat Renesmee precies was. Ze wilden vast misbruik maken van haar gave en haar andere voordelen. De volturi had vorig jaar haar een kaart gestuurd met haar verjaardag. Of ze niet langs wilde komen. Edward en ik hadden geweigerd haar daarheen te laten gaan. Veel te gevaarlijk.
Edward. Hij was woedend op Jesse. Dat hij het waagde zich in te laten met zijn dochter. Ik kon het zien aan alles wat hij deed. Daar hoefde ik geen gedachten voor kunnen lezen. Maar het belangrijkste was dat we nu even met zijn vieren moesten praten. Ik wenkte ze mee naar boven, ookal wist ik dat iedereen toch zou mee luisteren.
'Zo, als we nu allemaal even rustig worden, kunnen we normaal praten.'
Ik pakte Edward zijn hand en meteen ging het wat beter met hem.
'Renesmee, even als eerste: Het is beter als je Jesse nooit meer ziet, goed?
'Goed.' Ze leek het niet erg te vinden, gelukkig.
'Dan nu het tweede ding.'
'Ik wil het niet horen mam.'
'O jawel, dit moet even goed opgeheldert worden.'
'Mam, het is echt gewoon pijnlijk om te moeten horen dat jij GEKUST hebt met Jacob.'
'Weet ik lieverd maar..' Ze liet me niet eens uitspreken maar gilde gewoon door. Uiteindelijk kwam Edward ertussen.
'Renesmee, stil nu. Laat ons het dan proberen uit te leggen. Ik weet al wat je wil zeggen.'
We begonnen aan ons verhaal. Na een tijdje begon ze het te snappen. We vertelde haar alles, zonder iets weg te laten. Ik begon door te krijgen dat we eigelijk best veel tegen haar gelogen hadden eerder in dit lange leven.
Renesmee (POV)
Ik begreep het nu. Ookal vond ik het nog steeds een raar idee. Maar mama het redelijk zwaar gehad toen ze nog een mens was. Pap had het ook moeilijk gehad. En Jacob al helemaal. Uiteindelijk was hij degene die niets overhield. Mama had Pap en Jacob had niets. Ik moest het hem wel vergeven: Ik was veel te verliefd.
'Ik begrijp het denk ik wel mama. Maar mag ik nu gaan slapen? Ik ben moe.'
'Ga maar slapen lieverd, we komen er wel uit met zijn allen, goed?'
'Weet ik.' En daarna liep ik naar mijn kamer, klaar om in slaap te vallen en alles om me heen te kunnen vergeten. Voor even.
Reacties:
Ik vind het nog steeds geweldig
ga je weer snel verder?
en krijg ik dan ook weer een melding?
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
is degenie die ik bedoelde
leuk
snel verder
xx melis
melding ?