Hoofdcategorieën
Home » Twilight » Morgenrood {afgelopen} » 21.Misschien een weerwolf?
Morgenrood {afgelopen}
21.Misschien een weerwolf?
Ik zat nog steeds stilletjes achter de bank tot ik een oorverdovende beng hoorde. Het was iets metaals en het vloog de kamer rond.
‘Dom blondje,’ mompelde Jacob. ‘Er. Zit. Eten. In. Mijn. Haar.’
Jacob barstte in lachen uit. Haha. Ik kon het niet laten en ik lachte met Jacob mee.
Bella werd wakker van onze lach en ze vroeg wat er zo grappig is.
‘Er zit eten in haar haar en dat is mijn schuld,’ zei Jacob grinnikend.
‘Dit vergeet ik nooit, hond,’ siste Rosalie.
’t Is anders doodsimpel om een geheugen van een dom blondje te wissen,’ kaatste hij terug. ‘Gewoon even in haar oor blazen.’
‘Bedenk toch eens een nieuwe grap,’ snauwde ze. Blijkbaar was ze het zat om steeds dezelfde soort grappen te horen.
‘Toe nou, Jake.’ Laat Rose met…’ Bella zweeg midden in haar zin. Ik sprong overeind en schoot naar haar toe. Op hetzelfde moment stond Edward over haar heen gebogen en rukte de deken weg. Ze leek te stuiptrekken en haar rug kromde zo dat hij de bank niet eens meer raakte.
‘Hij,’ hijgde ze,’rekt zich alleen even uit.’
‘Carslisle,’ zei Edward op een gespannen toon.
‘Ik ben er al,’ zei Carlisle.
‘Oké,’ zei Bella die nog steeds moeizaam ademhaalde. ‘Over, geloof ik. Het arme jong heeft gewoon niet genoeg ruimte om zich uit te rekken. Hij wordt ook zo groot.’
Jacob zat met verbaasde ogen te kijken.
‘Hij doet me een beetje aan jou denken,’ zei Bella tegen hem.
‘Wil je me nóóit met dat ding vergelijken, asljeblieft.’ Het was meer een eising dan een vraag. ‘Ik had het alleen maar over je groeispurt,’ zei ze gekwetst.
Ze ademde iets makkelijker en haar lichaam zakte ontspannen terug op de bank.
‘Hmm…,’ mompelde Carlisle. Zijn blik was gericht op Jacob.
‘Wat is er?’ wilde hij weten.
‘Nou, jullie oevreenkomsten in ogenschouw genomen…’
‘Overeenkomsten?’ gromde Jacob niet zo blij met dat meervoud.
‘De versnelde groei en het feit dat Alice jullie allebei niet kan zien.’
Jacob’s gezicht stond even vlak. Aan het laatste had hij blijkbaar niet aan gedacht.
Ik was inmiddels op de grond gaan zitten voor Bella’s gezicht.
Ze glimlachte flauw naar me. Dit keer glimlachte ik niet terug, maar bleef haar strak aankijken en tegelijkertijd luisterde ik naar wat Carlisle zei.
‘Ik vraag me af of dat betekend dat we een antwoord hebben gevonden. Of de overeenkomsten in de genen zitten.’
‘Vierentwintig paar,’ prevelde Edward binnensmonds.
Ze begonnen een gesprek met z’n tweeën waarin ik af en toe een opmerking maakte.
Reacties:
leuk!! (ookal hebben ze het fout
)ook zoo iets stoms.. ik had net zoon klein snickertje, (jeweetlwel die in die doosjes zitten met marsjes, milyways en bounties enz.) en t oen ik hem op had bleek dat er een pindastukje achter mun beugel zat! ik peuteren en peuteren terwijl ik zat te lezen.. ineens toen ik de 1nalaatste zin las schiet ie los! ik blij
anyway, dat sloeg nergens op...
maar snel verder please!
Weer leuk geschreven maar heb één opmerking
In het begin was het leuk dat je zinnen liet terug komen maar in dit hoofdstuk zijn er wel erg veel zinnen die letterlijk overgenomen zijn
Misschien moet je anders schrijven zonder Morgenrood erbij
Ik dacht dat het gewoon een half vampier was..
Maar ik heb het boek nog niet gelezen dus.. x'D