FanFic.nl

My second life as a vampire [afgewerkt]

Everything will be okay. Right?

Jacob (POV)
De dagen daarna was Renesmee niet meer boos op me, maar toch was het anders dan eerder. Ze vertrouwde me nog niet helemaal en dat deed verschrikkelijk veel pijn. Zeker nu Seth zo gelukkig was met Linde. Nouja, dan zijn er tenminste 2 mensen echt gelukkig. De meivakantie was aangebroken en niemand hoefde meer naar school. Uiteindelijk kreeg ik het voor elkaar om met Renesmee af te spreken. Ze probeerde me namelijk zo veel mogelijk te mijden.
'Jacob, kom je mee naar buiten dan?' Ze deed heel ongeïntereseerd. Maar aan haar ogen kon ik zien dat ze zenuwachtig was, of bang dat ik niet meer verliefd op haar zou zijn.
'Ja ik kom!' Riep ik dus snel, en wierp haar een glimlach toe. Ik moest zorgen dat dit goed zou komen, ze mocht geen pijn lijden. Ze is Alles voor me.
Edward had me nog eens gewaarschuwd:
'Als je het waagt haar nog maals zo veel pijn te doen, dan draai ik echt je hoofd eraf. Of Bella het goed vindt of niet.'
Wauw. Doodeng.

Ik liep naar haar toe en trok haar mee naar buiten toe. 'Kom, we gaan een stukje op de moter rijden.' Ze kon niet zeggen dat ze het niet wilde, ze was dol op moter rijden.
'Goed dan.' Ze zuchtte en klom bij me achterop en sloeg haar armen om mijn middel heen.
'Hou je vast..' Ik moest haar maar een beetje uit haar schulp lokken.
'Jacob, gedraag je.'
Ik lachtte en liet de koppeling los. We raceten samen een stuk door het bos en gingen toen de weg op.

Renesmee (POV)
Ik moest verschrikkelijk mijn best doen om niet de hele tijd te lachen om Jacobs vrolijke stemming. Hij was zo vrolijk dat ik weer normaal deed.
Na het moter rijden, dumpte we de moter terug in de garage en gingen het bos in om een stukje te rennen/ wandelen. Hij pakte mijn hand, wierp me een glimlach toe die zo mooi was dat ik hem alles vergaf.
'Lieve Nessie. Ik wil gewoon even zeker weten dat je alles goed begrijpt: Ik ben verliefd op je en ik kan nooit meer zonder jou leven.'
Ik wist niks te zeggen, dus ik sprong in zijn armen en kuste hem. We belanden uiteindelijk op de grond, we hadden geen zin meer om te staan. Ik lag in zijn armen en hij streelde mijn haar. We besproken wat er vroeger allemaal gebeurd was, en hij legde me uit hoe het ingeprente werkte. Ik begreep één ding niet.
'Maar Jacob, je zegt dat je al zolang ik besta van mij houd. Niet altijd als liefde maar als broer of zus. Heb je dan nooit even met een ander meisje...'
Hij lachte die prachtige glimlach van hem en gaf antwoord op mijn vraag.
'Nessie, begrijp je mijn gevoel voor jou dan niet. Er was vanaf dat ik jou in je ogen keek, niemand anders meer belangrijk voor me dan jij. Andere meisjes zie ik amper nog.'
Ik vond dit een fijne gedachte. 'Dus Jake, we blijven vanaf nu altijd bij elkaar toch?'
'Voor altijd.'
Die woorden klonken me als muziek in de oren, en ik kuste hem weer.

(Dit stukje heeft geen P.O.V meer)
Niet ver van Jacob en Renesmee vandaan, zat een jongen met een woedende uitdrukking op de grond. Hij luisterde naar het gesprek van de twee en zijn gezicht werd steeds bozer. Hij fluisterde zachtjes voor zich uit. 'Renesmee, is van mij. Ik ben verliefd op haar en ze wordt van mij.' Na die woorden draaide hij zich om en rende terug naar waar hij vandaan kwam.

Reacties: