Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » If I were a boy. *Tom kaulitz* » Hoofdstuk 8: Het bewijs
If I were a boy. *Tom kaulitz*
Hoofdstuk 8: Het bewijs
Was dit dan het bewijs dat hij echt loog tegen me als hij zei dat hij van me hield? Saskia had al die tijd gelijk gehad, en ik had het geweten. Mijn benen werden zwaar en stopten met hun automatische snelle pas. Ik wilde niet weten waar hij met haar naar toe ging, ik wist al wat ze gingen doen. Ik kon het niet aan om daar aan te denken. Ik voelde me zwak, ik had beter naar mijn hart geluisterd en onmiddellijk terug naar het hotel gerend. Maar zou ik dan eeuwig leven in een leugen.
Ik wilde hem niet met de waarheid confronteren, maar ik moest. Het was een soort van onuitgesproken regel. De confrontatie ging voor mij nog harder zijn dan voor hem. Voor hem was het gewoon dagelijkse kost. Ik voelde me duizelig en ging zitten tegen een bakstenen muur in de koele schaduw. Alles draaide voor m’n ogen en ik werd duizelig. Ik gaf over in de goot.
Ik voelde me super slecht toen ik terug naar het hotel wandelde. De deuren stootte me af en ik bedacht dat Saskia vast nog niet klaar was met shoppen en sloeg een andere straat in. Daar zag ik hem weer op een bankje, ze zat op zijn schoot en kuste hem. Ik werd weer misselijk en draaide me vlug om voor hij me zou opmerken. Ik kon dit niet langer aan. Hier hield het op.
Het bewijs was overduidelijk. Hij gebruikte me gewoon, was ik dan zijn escorte?
Voelde hij dan helemaal geen wroeging? Ik voelde me zo alleen en gebruikt dat ik rende en rende. Het kon me deze keer niet schelen waar m’n voeten me naar toe brachten. Als het maar ergens ver weg was.
Huizen slokten me op, bomen overschaduwde me en mensen keken me aan toen er tranen op de grond vielen. Ze maakten donkere plekken op het lichte asfalt. Ik stop toen ik ergens een parkje zag. Ik ging zitten op een bankje onder een boom. Het was er verlaten en het lag afgelegen. Geen drukke weg. Een vijver trok mijn aandacht. Het oppervlak glinsterde in de zon en deed pijn aan m’n ogen als ik er lang naar keek. Maar niets kon de pijn verzachten. Misschien…
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.