FanFic.nl

Hayley's kleine zusje

Hoofdstuk 5

Ik hoor Hayley hoesten en kijk voor de zekerheid of ik mijn mobiel in mijn tasje hebt zitten.
‘Je ziet er mooi uit!’ zegt Robert met een glimlach.
‘Dank je, dat kan ik van jou ook wel zeggen!’ zeg ik, terwijl ik mezelf rood voel worden.
Ik stap naar buiten en trek de deur achter me dicht. Robert houd de passagiersdeur voor me open en ik stap in. Hij gooit de deur dicht, loopt om en stapt in.
‘Waar gaan we heen?’ vraag ik nieuwsgierig.
‘Dat zie je zo wel!’ antwoord hij geheimzinnig.
‘Zodat je het even weet, ik hou niet zo van verrassingen!’ zeg ik.
Even fronst hij en zegt dan: ‘Deze vast wel!’
Na een tijdje rijden komen we bij een verlaten meer aan. Het is een groot meer, en het is ergens waar ik nog nooit geweest ben. Mijn mond valt open aangezien de natuur om het plaatje heen gewoon mooi is.
‘En?’ vraagt Robert, nieuwsgierig.
‘Wow, het is prachtig!’ fluister ik.
‘Kom!’ zegt hij, terwijl hij voorzichtig mijn hand vast pakt.
Hij begeleid me naar het strand en daar ligt een deken klaar.
‘Ga maar zitten!’ zegt hij.
Ik ga voorzichtig zitten en Robert doet mij na. Langzaam begint er een gesprek, en langzaam laat ik wat meer dingen los over mijn kindertijd. De liefde die ik niet kreeg van mijn ouders, de tijd dat ik Hayley moest missen. Maar ik geef niet meer weg dan ik wil, hij vraagt alleen maar en ik antwoord. Mijn antwoorden zijn meestal kort en hij vraagt er weer op door. Als hij na een tijdje doorheeft dat ik dit onderwerp wil laten rusten, en dat ik vind dat hij genoeg weet glimlacht hij. De mooiste glimlach die ik ooit heb gezien. Verlegen glimlach ik terug en kijk naar het water. Rob staat op en helpt mij ook opstaan. Hij trekt zijn schoenen en sokken uit en loopt naar het water.
‘Kom, het water is lekker!’ roept hij me toe.
Ik trek voorzichtig mijn schoenen uit en loop ook een klein stukje het water in. Als ik bijna, onhandig als ik ben, struikel vangt Rob mij net op tijd op.
‘Dank je!’ zeg ik zacht.
‘Laten we maar gaan!’ zegt hij met een glimlach. We lopen het water uit, maken onze voeten droog en schoon van het zand en lopen terug naar zijn auto. Hij rijd naar een restaurant, waar ik nog nooit geweest ben, maar wel van heb gehoord dat het aardig duur is. Hij helpt me uitstappen en we lopen naar binnen. We gaan zitten, krijgen het menu en bestellen ons eten.
‘Dus, nu is het tijd voor jou om te vragen, als je wat wilt weten!’ glimlacht hij.
Ik begin met vragen over de dingen die ik graag zou willen weten, maar na 10 minuten ben ik klaar. En dan word ons eten gebracht.
‘Robert Pattinson. Mag ik je handtekening?’ vraagt een meisje achter hem.
Het klonk meer als geschreeuw.
‘Ja natuurlijk!’ zegt hij, als hij zich omgedraaid heeft.
Het meisje loopt naar hem toen, geeft hem een pen en stuk papier en hij geeft haar een handtekening.
‘Mijn zus weet iets over jou dat ik niet weet. Vertel!’ zeg ik, als hij zich teruggedraaid heeft.
‘Wat weet je zus?’ vraagt hij.
‘Geen idee, ze wou het niet zeggen!’ zucht ik.
‘Nou. Daar zou ik eerlijk over moeten zijn, toch?’ glimlacht hij, ‘Ik ben een soort van beroemd. Of zoiets. Ik heb in een paar films gespeeld, Harry Potter als Cedric Diggory. Heb je die gezien?’
Mijn mond valt open en langzaam knik ik.
‘Eh, oké. Dat is cool!’ zeg ik, terwijl ik nadenk.
Hij lacht en ik kijk naar mijn bord als ik voel dat ik rood word. En dan gaat mijn mobiel. Ik kijk op het schermpje en zie dat Hayley belt.
‘Ik moet deze opnemen. Sorry!’ verontschuldig ik me.
Ik sta op en loop naar buiten.
‘Hayley, wat is er?’ vraag ik.
‘He Yana. Ik ben het, Josh! Er is een probleem!’ zegt hij.
‘Wat is er?’ vraag ik, bezorgd.
‘Ik moest Hayley naar het ziekenhuis brengen. Ze ligt nu in de OK. Ze kwamen er achter dat ze blinde darm ontsteking heeft!’ zegt hij.
Ik laat bijna mijn mobiel vallen.
‘Ze word beter, toch?’ vraag ik hem.
‘Ja! Ze waren op tijd. Kan je hier komen, zodat jij er bent als ze wakker word na de operatie?’ antwoord hij.
‘Natuurlijk! Ik vraag Rob of hij me wil brengen. Ik ben daar in ongeveer een half uur, denk ik!’ antwoord ik, hang op en loop terug naar Robert.
‘Is alles goed?’ vraagt hij, als hij mijn geshockeerde gezicht ziet.
‘Hayley word nu geopereerd..’ begin ik.
‘Wat is er gebeurt?’ vraagt hij, terwijl hij voorzichtig mijn hand vastpakt.
‘Blinde darm ontsteking!’ antwoord ik, ‘Kan je me naar het ziekenhuis brengen?’
‘Natuurlijk!’ zegt hij, en zwaait naar de ober.
‘De rekening, alsjeblieft!’ zegt hij.
De ober komt terug met de rekening en ik loop meteen naar buiten omdat ik graag naar het ziekenhuis wil, om te zien hoe het nu met Hayley gaat.

Reacties: