FanFic.nl

it all starts in the fifth year

hoofdstuk 23

Hermelien kwam bijna huppeld de kamer van Fred, George en Leo in. ‘Fred, je kan Aily weer...’ Ze had veel verwacht maar niet dat zowel Aily als Fred lagen te slapen. Hoofdschuddend liep ze naar het bed van Fred en schudde hem wakker. ‘Fred, wakker worden, het is vijf uur.’
‘Hou op, vijf uur.. Ben je helemaal gek geworden?’
‘Het is vijf uur in de middag Fred.’ Hij deed zijn ogen open en ging zitten. ‘Is het al vijf uur? We zijn in slaap gevallen. Zal ik Aily laten slapen?’ Hermelien knikte, ‘Dat lijkt me een goed plan.’ Fred stapte uit bed, rekte zich uit en liep naar het bed waar Aily lag. Voorzichtig tilde hij haar op. Aily bleef slapen maar ze mompelde, ‘Niet daar Ron, daar ben ik kietelig.’ Fred glimlachte en liep de trap af. Hij legde haar op bed neer en deed een deken over haar heen. Hij keek even naar haar. Fred besloot dat het tijd was om de tip van Aily uit te voeren. Hij zou een brief aan Sasja schrijven.

Aily werd zachtjes wakker gekust. ‘Goedemorgen schoonheid, je hebt een lange nacht achter de rug.’ Ze deed haar ogen open. ‘Hoe laat is het dan?’
‘Het is nu negen uur, ik wou even kijken of je nog bij bewustzijn was, volgens Fred heb je om twee uur je ogen dicht gedaan.’
‘Wat, maar dan heb ik.. Hoe lang heb ik geslapen?’
‘Bijna 20 uur.. Blijkbaar had je het nodig..’
‘Ja dat denk ik dan. Heb je trouwens al ontbeten? Ik sterf van de honger.’ Ron schudde lachend zijn hoofd.
‘Dobby.’ Zei Aily. Met een zacht plofje stond Dobby in de kamer. ‘Mevrouw Aily, Meneer Ron, wat kan ik voor u doen?’
‘Zou je voor mij en Ron een ontbijtje kunnen regelen?’
‘Natuurlijk Mevrouw Aily.’ Hij buigde en was weer met een plopje weg.
‘Dat vind ik een heel goed idee, schoonheid van me.’ Hij boog naar voren en gaf haar een kus. ‘Aily, ik heb zoveel zin in je, weg met dat ontbijt, ik wil jou. Denk je dat het alweer zou mogen van onze Heler?’
‘Mmmh, dat weet ik nog niet, misschien als je het heel teder en voorzichtig doet.’
‘Tedere seks, met heel veel plezier vandaag.’ Bij boog weer naar haar toe en gaf een heel voorzichtig kusje. ‘Is het zo teder genoeg?’
‘Ik denk dat het een heel goed begin is.’

‘Ron dat was super, helemaal fantastisch.’ Ron knikte, en glimlachte, ‘Ja, dan ben je bij mij aan het goede adres.’
Aily pakte een kussen en sloeg Ron ermee. ‘Het is nou niet de bedoeling dat je naast je schoenen gaat lopen, meneer.’
‘Sorry mevrouw, maar wilt u misschien een lekker broodje?’ Hij stapte uit bed en pakte een dienblad van de tafel af.
‘Maar hoe komt die daar nou?’ vroeg Aily.
‘Schatje, je hebt Dobby zelf gevraagt om een ontbijtje.’
‘Maar, maar, dan heeft Dobby ons gezien. Merlijns stinkende grote teen! Dobby heeft ons gezien terwijl we terwijl we...’
‘Even diep ademhalen Aily, je ziet een beetje witjes.’
‘Vind je het logisch.. Dobby heeft ons gezien terwijl we lagen te vrijen..’
‘So what, hij verteld het heus niet door. Hij zou nog liever zijn hand afhakken. Dus een lekker broodje met jam?’
‘Hoe kun je er zo licht over denken. Maar geef me dat broodje maar, ik sterf van de honger. En zou je me straks onder de douche kunnen zetten?’

Hermelien en Ginny moesten erg lachen om het verhaal van Aily. Al snel besloot Aily dat zij de enige was die het echt niet leuk vond en begon maar over gistermiddag.
‘Maar Hermelien vertel eens over gister middag..’
‘Oh, Aily, echt heel erg bedankt.. Het was de beste dag uit mijn leven. Ik begreep al niet waarom ik “duizend magische kruiden”� moest. Maar toen deed ik de deur open en overal kaarsjes. En daarna vertelde George wat hij van plan was.. Het was zo ontzettend fijn.’
Er werd zachtjes aan de deur geklopt. ‘Binnen,’ zei Aily. Fred stapte aarzelden naar binnen. ‘Oh, ik zie dat je al bezoek hebt, ik kom straks wel even terug,’ zei hij snel.
‘Nee Fred, blijf maar. Hermelien en ik waren toch al van plan om op te stappen.’ Aily keek Ginny aan, gaf haar een knuffel en fluisterde in haar oor, ‘Ik zou echt niet weten wat ik zonder jou moest.’ Glimlachend keek Ginny naar Hermelien, ‘Opschieten Her, ik snap niks van het huiwerk van Omber, en je had beloofd om me te helpen.’
‘O ja, heb ik dat gezegd. Daar kan ik me niks van herrinneren.’
‘Misschien was je nog in gedachten bij George daar heb je nu al een dag last van.’
‘Ginny hou op. Zo erg is het niet.’ Hermelien gaf Aily ook een knuffel en liep daarna met Ginny de deur uit.
Fred stond nog steeds aarzelend bij de deur. Het leek net alsof hij nog zat te twijfelen of hij wel de goede beslissing had genomen.
‘Kom anders naast me zitten Fred, het is een tweepersoons bed.’ Langzaam liep hij naar haar bed toe. ‘Ik heb je tip gebruikt. Ik heb een brief geschreven.’ Uit zijn gewaad haalde hij een stuk perkament. ‘Het was echt zo ontzettend moeilijk om te schrijven. Het voelt net alsof ik weer afscheid van haar heb genomen. Maar ik blijf bij mijn standpunt zou je hem willen lezen Aily.’
‘Alleen als je dat echt wilt Fred.’ Als antwoord gaf hij haar de brief. Ze pakte het aan, deed het open en begon te lezen.

Mijn aller allerliefste Sasja,
Nu ik dit schrijf ben je bijna al twee jaar weg uit mijn leven. Het begint al goed dropje van me want ik lieg nu al. Je bent niet uit mijn leven, je zit nog altijd diep heel diep in mijn hart. Als je me zo zag zitten zou je me een ontzettende harde trap onder mijn welgevormde kontje (om maar even jouw term te gebruiken) geven. Ik zou van jou door moeten leven, plezier maken en een nieuwe liefde vinden, maar het is zo ontzettend lastig.
Leven gaat me erg gemakkelijk af. Ik blijf maar doorademen en mijn hart doet ook nog zijn werk, dus die wens heb ik in ieder geval al voldaan.
Plezier maken gaat iets moeilijker maar ik merk dat het steeds gemakkelijker gaat. George en ik zijn druk bezig met onze grote wens. Een toverfopshop. Als je kon meemaken wat voor experimenten wij uitvoeren, ik geloof dat je dan helemaal blauw lag van het lachen. Zullen we dan maar de deal sluiten dat ik heel hard aan deze wens van je werk?
Een nieuwe liefde is er nog niet. En ik weet ook niet of ik daar al aan toe ben. Nu is het vooral erg moeilijk. Het lijkt wel alsof heel Zweinstein verkering heeft. Dat maakt me opzich niet eens zo heel veel uit, maar dat mijn familie ook last heeft van de verliefdheidskoorts is toch een heel stuk lastiger dan ik dacht. Ik heb zowel George, Ron als Ginny nog nooit zo blij gezien. Ron maakt het helemaal belachelijk want hij wordt al vader. Je zou hem eens moeten zien glimmen van trots. Ik weet wat je nu zou doen. Je zou achter me gaan staan, je hele arm uitstrekken en door m’n haar gaan woelen. En boos worden als ik wat door m’n knieën ga zodat je er gemakkelijker bij kan. Daarna zou je zeggen dat ik me niet zo druk moet maken en alles op mijn eigen tempo moet gaan doen.
Lieve Sasja, met deze brief wil ik duidelijk maken dat ik ontzettend van je hou en dat ik je nooit zal vergeten, maar dat het tijd is om door te gaan.
Ik zie je al voor me staan met een glimlach die zegt: eindelijk heeft hij het door.
Het is tijd om door te gaan. Ik schrijf het nog maar eens een keer neer om mezelf ook te overtuigen.
Je weet dat ik altijd van je zal blijven houden en ik zal je nooit meer vergeten.
Dag ontzettend lief dropje van mij,

Ik hou van je,

Fred.

Reacties: