FanFic.nl

Liefdestrauma (TC) one-shot

Liefdestrauma

De ijzeren poten van de stoel waar ik op zit voelen ijskoud aan op de huid van mijn kuiten en de vloer die mijn voeten ondersteunt voelt nog kouder aan, maar ik schenk er geen aandacht aan. Mijn hand, die al net zo hard trilt als mijn adem, haal ik door mijn zwarte haar dat na een douche nog steeds vettig aanvoelt. Ook het vieze gevoel kreeg de douche niet weggespoeld.
De wallen onder mijn ogen verraden dat ik vannacht amper geslapen heb, wat ook niet erg verwonderlijk is. Elke keer als ik mijn ogen sluit, zelfs nu nog, voel ik de pijn opnieuw, zie ik zijn gezicht weer voor me, lijk ik het allemaal opnieuw mee te maken.

Liefdesverdriet, het maakt je ziek, en als je ziek bent zit je niet lekke in je vel, en dat merkte Tom. Uren had ik me in mijn kamer opgesloten voor Tom durfde te komen vragen wat er aan de hand was. Ik zei dat het niets was, dat het wel weer over zou gaan, maar mijn tranen verraadde dat er meer aan de hand was. Tom vroeg er verder niet naar, maar heeft me meegenomen naar een fuif zodat ik mijn gedachten kon verzetten.
Die fuif was echt precies wat ik nodig had en het was een van de best avond ooit, en tegelijkertijd ook het begin van mijn hel.
Het begon als onschuldig dansen, maar al snel voelde ik armen om mijn lichaam heen kon ik de lippen, waar ik al zo lang naar verlangde, proeven. Ik wist dat het de drank was, anders had dit wonder me nooit zien staan op zo’n drukke fuif.
Onderweg naar huis werd ik overladen door kussen, en ik genoot ervan. Ik wist dat ik de enige was die het zich zou herinneren, maar had te lang verlangd naar die zachte lippen om te weigeren.
We belandden in mijn bed, naakt. Ik wilde nog niet verder, maar ik kon er niets aan doen. De alcohol bepaalde wat er gebeurde. De dronken had de macht over de nuchtere, die nuchtere herinnert zich die macht nu maar al te goed.

Beweging in mijn bed laat me opkijken. Een naakt lichaam stapt uit mijn bed en verlaat met gesloten ogen, vast van de kater, mijn kamer.
Even later komt Tom, enkel in boxer, mijn kamer in.
“Hey, heb jij mijn meisje gezien?”�
“Welk meisje?”�
“Euhm, ja, ik herinner me niets meer van gisteren, dus ik weet niet meer hoe ze eruit zag. Maar ik moet er toch echt een gehad hebben want ik was naakt toen ik wakker werd en-”�
Hij maakt zijn zin niet af en als ik me omdraai zie ik dat hij me raar bekijkt.
Het zal hem waarschijnlijk opgevallen zijn dat ik alleen in mijn boxer achter mijn bureau zit, maar ik nooit alleen in een boxer slaap, en ik ook niet voor liefde voor een nacht ben.
Tom komt naast me staan en kijkt me verward aan.
“Bill, antwoord me alsjeblieft eerlijk, ja of nee, heb-hebben wij vannacht samen geslapen?”�
Ik kijk hem even aan, maar sla dan mijn ogen neer.
“Ja.”�
“Wat?! Bill, zeg me alsjeblieft dat je dronken was, dat je niet wist wat je deed!”�
Ik slik en zucht enkel. Tom neemt met een hand mijn kaak beet en uit woede knijpt hij mijn gezicht bijna fijn.
“Antwoord me!!”� Ik slik opnieuw.
“Nee, ik was niet dronken.”� Bang kijk ik op, en ik zie dat mijn angst terecht is.
“Je hebt me gebruikt! Dat is wat je de hele tijd al dwarszat, je bent gewoon een vuile flikker, en nu heb je me gebruikt!!”�
Ik zie een gebalde vuist de lucht inschieten en voel diezelfde vuist me van mijn stoel afslaan.
“Ik haat je! Vuile hoer!”�
Ik weet niet waar ik de kracht vandaan haal, maar sta toch recht en kijk hem aan terwijl hij mijn kamer uit wil lopen.
“Je hebt godverdomme geen enkele reden om mij te haten!”� Woest draait hij zich naar me om. “Jij bent notabene de gene die mij geneukt heeft! Ik heb je proberen te stoppen, maar je was zo zat dat het je allemaal niets kon schelen! Het deed fucking veel pijn en ik heb je zeker 50 keer gesmeekt om te stoppen, maar deed je dat? Natuurlijk niet! Je dacht alleen aan jezelf! Je deed mij pijn voor je eigen pleziertjes, en dan haat je mij, terwijl het allemaal je eigen schuld is!!”� Ik sta op mijn benen te trillen wanneer ik de laatste woorden geschreeuwd heb en zou elk moment in tranen kunnen uitbarsten.
Verward kijkt Tom me aan en ik hoop dat hij aan mijn gezicht kan zien de ik de waarheid spreek.
“Heb, heb ik je echt, pijn gedaan?”�
“En nog geen klein beetje.”� Het laatste beetje woede is in mijn stem te horen.
“I-ik, ik, Bill, ik, het, het spijt me, ik …”� Hij raakt niet uit zijn woorden, maar ik blijf hem zo rustig mogelijk aankijken, wachtend op wat hij te zeggen heeft.
“Bill, het spijt me echt van wat ik net gezegd heb! Ik, ik herinner me echt niets meer van gisteren en ik dacht … Bill het spijt me echt vreselijk! Ik, ik moet echt dringend leren om minder te drinken.”�
“Dat is waar.”� Zeg ik terwijl ik een glimlach niet kan onderdrukken.
“Bill, kan je het me alsjeblieft vergeven?”�
Ik sla mijn ogen neer en mijn gezicht vertrekt als ik de beelden van gisteren weer voorbij zie flitsen. Kan ik hem dit vergeven?
Ik voel zijn armen om mijn lichaam en hij laat zijn kin op mijn linkerschouder rusten.
“Je weet toch dat ik je nooit met opzet echt pijn zou doen. Alsjeblieft Bill?”�
Hij drukt een kusje op mijn schouder en kijkt me hoopval aan.
“Komaan Bill, we vergeten gewoon wat er gebeurd is. Niemand hoeft dit te weten, toch?”�
Ik zucht en draai me in zijn armen om zodat zijn handen op mijn onderrug belanden. Ik sla mijn armen om hem heen en ik weet dat ik het hem vergeef.
“Het spijt me echt dat ik je pijn gedaan heb.”� Fluistert hij in mijn oor terwijl hij over mijn rug wrijft.
Ik kijk hem aan en zie dat hij het echt meent, maar ik wil dat hij nog iets weet van deze nacht.
“Tom?”�
“Hmm?”�
Zonder twijfel druk ik zacht mijn lippen op de zijne en kijk hem dan weer aan.
“Zo voelde het vannacht.”�

[reacties??]

Reacties: