FanFic.nl

Cola Shutdown [S][3-shot]

Bottle one

Hij liep de visagiekamer in en hing zijn lange, zwarte jas op aan de kapstok, naast de deur. In de ruimte rook het zoet, en als je goed rook kon je ook de indringende geur van nagellak ruiken. Slechts één van de zes stoelen was bezet, door een jongen met zwart haar. Hij voerde op zachte toon een gesprek met zijn visagiste, die bezig was met het vijlen en lakken van zijn nagels.
‘Hi Bill,’ begroette de jongen bij de deur hem. De jongen in de stoel keek om en groette hem terug met: ‘Hé Adam,’.
Adam liep verder de ruimte in en voelde zich langzaam benauwder worden. Zijn hart bonsde in zijn keel, en een wervelwind van vlinders woedde door zijn buik. Vanuit zijn ooghoeken keek hij even naar de jongen in de stoel, en zuchtte onwillekeurig. O, wat is hij toch mooi en sexy, geil gewoon, flitste er door zijn hoofd. Goed gezegd gedachten, goed gezegd.
Zijn hand raakte het leer van de stoel. Hij glimlachte naar zijn spiegelbeeld, voor hij zich op de stoel liet zakken.
‘Adam, je bent er al!’ de opgewekte stem van Vanessa, zijn visagiste, klonk vanaf de deurpost. Hij zuchtte opgelucht, terwijl hij opstond.
‘Vanessa!’ hij liep naar haar toe en omhelsde haar.
‘Wacht,’ zei ze, nadat ze elkaar hadden losgelaten. Ze liep terug naar de deur en riep, vlak voor ze die achter zich dicht trok, dat hij moest gaan zitten. Adam gehoorzaamde als een goed afgericht hondje.
Na een minuut of vijf kwam ze weer binnen, met een dienblad in haar handen, waar twee dampende mokken en een pak koekjes op stonden. Ze zetten hem neer op de lange tafel voor de spiegels, en ging op de stoel naast Adam zitten.
‘Dank je,’ zei hij, toen ze hem één van de mokken aanreikte. Ze nam een slok van haar eigen koffie, en begon toen te ratelen over van alles en nog wat. Ondertussen knabbelde hij op een chocoladekoekje. Af en toe zei hij wat, maar Vanessa voerde de boventoon.
‘Is er iets?’ vroeg ze na een tijdje bezorgd.
‘Nee, er is niets,’ was zijn antwoord, maar terwijl hij dat zei, schreeuwde een stemmetje in zijn hoofd het uit. ‘Shit, ze heeft me door! Verberg ik het zo slecht? Dit kan niet goed gaan!’
Gelukkig hield ze het daarbij, en het gesprek ging al snel weer verder over de bloemetjes en de bijtjes.
Toen Vanessa eindelijk haar koffie op had zette ze het dienblad aan het einde van de tafel neer.
Uit automatisme ging Adam recht in de stoel zitten. Vanessa stelde hem goed in en begon daarna met het aanbrengen van zijn make-up.

Hij was er klaar voor. Zijn make-up zat goed; zijn grijze ogen waren zwart omrand en Vanessa had alle oneffenheden op vakkundige wijze weggewerkt. Met wat haarlak was zijn haar in model gebracht. Hij droeg een donkergrijze jeans, die losjes om zijn benen viel en daarboven een zwart shirt met donkerblauwe accenten. In zijn hand hield hij een kartonnen bekertje dat koffie bevatte.
Terwijl hij langzaam door de saai ruimte ijsbeerde, hield hij het groepje van vier jongens, die de grote loungebanken bezet hielden, vanuit zijn ooghoeken in de gaten. Zijn blik was speciaal op de aanvoerder gericht, de zanger van de band. Hij zat in zijn eentje op één van de kleinere banken. Met zijn rug leunde hij tegen de ene leuning, terwijl zijn voeten over de andere bungelden. Net zoals die van Adam, waren ook Bills ogen waren bewerkt met zwarte make-up, alleen hadden ze iets speciaals. Iets mysterieus, sensationeels. Adam wist niet precies wat het was, maar het liet een siddering langs zijn ruggengraat lopen. Een positieve. Op het hoofd van de jongen prijkte een grote, zwarte mohawk. Hij was druk in gesprek met de jongen op de bank naast hem, zijn tweelingbroer Tom, terwijl hij af en toe van zijn bekertje koffie nipte.
Snel wendde Adam zijn blik weer van de jongens af, als hij nog veel langer gekeken zou hebben zou het zijn opgevallen. Hij liep door en ging tegen één van de muren staan. Tot zijn grote opluchting kwam vlak daarna David Jost, de manager van Tokio Hotel, de kamer binnen lopen. Hij boog zich naar de jongens en vroeg in het Duits of ze wilden komen. Daarna keek hij Adam aan. ‘Kom je ook?’
Adam knikte en volgde de jongens langzaam, terwijl zijn ogen zich geen moment van Bill af scheurden.

Op de set van de videoclip stonden ook Adams managers Simon Fuller en Iain Pirie al te wachten. De jongens voegden zich bij hen, waarna de clip snel nog een keer werd doorgelopen. Voor niemand was dit iets nieuws, waardoor er maar met een half oor geluisterd werd.
‘In het instrumentale deel zijn wat aanpassingen verricht,’ ging David verder. ‘Na veel een suggestie van Simon is besloten om dat deel van de clip om Bill en Adam te laten draaien.’ De twee zangers spitsten hun oren. ‘Ik denk dat Simon het idee het beste kan uitleggen.’
‘Oké, zoals David al zei zal deze scène om Bill en Adam draaien. Bill rent naar de leidingen, maar glijdt uit en belandt in de plas cola. Adam rent achter hem aan, probeert hem op te vangen als hij valt, maar valt daardoor zelf ook. De twee jongens zijn doorweekt, plakkerig en liggen bovenop elkaar. Bill ziet dat het niet lang meer goed kan gaan en kust Adam daarom, voor het te laat is. Als hun lippen elkaar raken ontploft de cola-bom en spuit het alle kanten op.’
‘Wacht eens,’ riep Bill meteen nadat Simon was uitgepraat, ‘ik moet Adam kussen!?’ Er klonk woede en verontwaardiging in zijn schreeuwende stem.
‘Bill, Bill, doe even rustig,’ zei David zachtjes. ‘Ga zitten, we kunnen het uitleggen.’ Langzaam dirigeerde zijn manager hem naar een uitklapbaar stoeltje. De jongen wierp een boze blik op de man, maar zei niets. Het komt vast door die Adam, dacht Bill. Hij zag dit natuurlijk als zijn ultieme kans om mij te zoenen en vindt dit geweldig. Maar toen de jonge zanger naar de oudere keek, zag die die verbaasd aan de grond genageld staan. Nee, niet alleen verbaasd, het was alsof Bill angst op Adams gezicht zag.
‘Luister Bill,’ de stem van David haalde hem uit zijn gedachten. De zanger liet zijn ogen rusten op de man voor hem. ‘Al twee en een half jaar vraag je aan me wanneer je uit de kast mag komen. Ik begrijp dat het heel moeilijk voor je is om voorzichtig te moeten leven, omdat je nog niet uit de kast bent gekomen. De paparazzi is overal en als je gespot wordt met een jongen kan dat je behoorlijk wat problemen opleveren. Simon hoorde het en bedacht dat dit een uitstekende gelegenheid voor je is om uit de kast te komen. Bovendien hoef je hem niet echt te zoenen, een filmkus is voldoende.’ De ogen van de manager zochten contact met die van Bill. Ze vonden het. Even maakte David een beleefd knikje. ‘Oké Bill?’ De zanger knikte wat wantrouwig ja. ‘Oké, mooi zo. Ga jullie nog maar even opfrissen, over een half uur verwacht ik jullie weer terug.’
Bill stond op en liep met de rest mee, terug naar de wachtruimte. Toen ze het smalle halletje door waren greep hij Adam bij zijn arm en trok hem mee naar de toiletten.

Reacties: