FanFic.nl

LDGG, Music and Me

chapter three - meeting the crew

Ik staarde naar het grote raam voor me. De auto’s gleden voorbij. De kamer waar ik zat had ik verder nog niet bekeken, alleen het geweldige uitzicht. De afgelopen dagen waren druk, maar het is het beste wat me ooit is overkomen. Toen ik het aanbod kreeg of ik bij Miss gaga in huis wilde komen wonen met nog meer jonge artiesten dacht ik serieus eerst dat het een grote grap was, tot ze me een rondleiding over de etage gaf. Zoveel talent had ze daar verzameld. Je had Merel, met een dijk van een stem. Mauro, knap en drummer, geweldige combinatie. Roy de stille pianist en dan nog Cayra, het meisje waar iedereen zo van hield met haar saxofoon. Volgens hun was er nu nog een talent bij. Ik, Ashley greene met mijn tweedehands gitaar, hoorde er volgens hun echt bij.

Nog in gedachte draai ik me weg van het raam, met mijn gezicht de kamer in. Hij is groot, heeft lichte muren en een groot hemelbed. Mijn gitaar staat op een standaard in de hoek. vanaf mijn kamer kon je mijn oude speelplekje, het station, zien. Zullen mensen me daar missen, omdat ik daar niet meer kom spelen? Glimlachend val ik op mijn bed neer. Morgen gaan we met zijn allen voor de tweede keer repeteren. Het is echt leuk want iedereen houdt van dezelfde nummers. Volgende keer wil Cayra een camera meenemen om ons op youtube te zetten, maar dat gaat echt niet gebeuren hoor!

“ASHLEYYYYYYYY”� mijn deur zwaait open en het vrolijke gezicht van merel komt de hoek om. ‘Heb ik geen privacy meer ofzo?’ ze grijnst en ploft op mijn bed neer. Zelf geef ik maar antwoord. ‘Nee dus, maar what’s up?’ ze wiebelt met haar voeten en kijkt me vragend aan. ‘Jij speelde altijd op het station toch?’ ik knikte. ‘Zullen we dat een keer samen doen, ik heb het nog nooit meegemaakt.’ Ze bloost. O nee dat is waar, Merel zat in een tehuis waar ze nooit mocht zingen of blij mocht zijn. Toen Lady gaga daar langs ging voor talent werd merel ontdekt en ‘adopteerde’ lady gaga haar. Ik glimlachte, merel was degene waar ik het meeste contact mee had en ze was degene die ongestoord mijn kamer binnen mocht lopen. ‘Bedoel je nu?’ ze kijkt naar mijn gitaar, en dan weer terug naar mij. ‘dat ding mag wel van zijn standaard hoor!.’ ‘Dat ding daar, is toevallig wel mijn gitaar hoor. Maar ik ga wel met je mee.’ Ze grijnst en springt gelijk op. ‘maar moeten we dat niet aan Stefani vragen?’ vroeg ik aarzelend. ‘owja jij bent een newbie hier he, je mag gewoon gaan en staan waar je wil op de vrije dagen.’ Ik knikte, klonk best logisch. Ik pakte mijn gitaar, en samen met merel gingen we de vrijheid van het spelen op het station tegemoet.

Reacties: