FanFic.nl

Your automatic heart

001

Het is niet eerlijk. Ik zie hem kijken, maar niet naar mij. Hallo, ik sta hier.
We zaten al 2 jaar in dezelfde klas, ik en Tom maar hij zag me niet staan. Zelfs toen ik naast hem zat, had hij al mijn signalen niet opgemerkt. Was hij blind ofzo? Hij wilde het misschien niet zien, hij zag ons als vrienden, niet meer niet minder. Ik zuchtte en keek toe hoe hij zijn ogen niet van Annabell af kon houden. Komaan Tom, ze is echt niks voor jou, dacht ik bij mezelf, maar het hardop zeggen durfde ik niet. Ik wilde hem niet kwaad maken. De bel ging, dus onze pauze was afgelopen. Ik keek niet meer achterom naar Tom, maar liep meteen door naar de rij. Barst, dacht ik, wat zie je toch in hem?

Gelukkig was net het laatste uur aangebroken. Gelukkig, ik kon niet langer aanzien hoe hij Annabell zat uit te kleden met zijn ogen. In de klas vermeed ik zijn blik. Annabell zat van voor, het stuudje. Ik snapte echt niet wat hij in haar zag. Ze was zo anders dan iedereen. Zo weird. Bill zat op de tweede rij, aandachtig mee te volgen. Tom natuurlijk op de laatste rij, naast mij. Verdorie, hopelijk kregen we snel andere plaatsen, ik kon me zo echt niet concentreren. Eindelijk hoorde ik het belsignaal dat ons verloste van dit saaie lesuur. Ik raapte snel mijn boeken bijeen, propte ze in mijn tas en wou opstaan. Een hand sloot zich om mijn pols, ik keek opzij en zag dat Tom me doordringend aankeek.
‘Wat is er toch met jou? Waarom vermijd je mij?’ Vroeg hij.
‘Alsof je dat zelf niet weet.’ Antwoordde ik nors en liep de gang op, Tom verbaasd achterlatend.
Hij kon me even gestolen worden. Misschien moest ik eindelijk beseffen dat het nooit iets tussen ons wordt. Misschien is hij echt helemaal niet in me geïnteresseerd.
Hij is wel mijn beste vriend, maar is er dan echt niets meer.
Ik liep de straat op, ik had niet door dat Tom nog steeds achter me aan liep.
‘June wacht nou!’
Ik luisterde niet en liep gewoon door. Hij kwam naast me lopen en keek me vragend aan.
‘Vertel dan wat er is, ik ben je beste vriend, tegen mij kan je dat wel zeggen.’
‘Hoelang is het al geleden dat we nog eens hebben afgesproken? Beste vriend?’
‘uuhm, ja zie je, ik.’
‘Ik dacht het wel, nou prettige dag.’
Ik liet hem achter en sloeg het straatje in waar ik woonde. Ik ging langs achter naar binnen en ging onmiddellijk naar mijn kamer. Even later trilde mijn gsm in mijn broekzak.

Sorry J
ik snap echt niet wat er is. Je kan toch niet alleen maar kwaad zijn omdat we niet meer afgesproken hebben. Ik wil echt weten wat er met je is, je bent mijn beste vriendin en ik wil niet dat je verdrietig bent. Als je toch beslist om het me te vertellen, kom dan vanavond naar onze plek onder de wilg. Alsjeblieft, ik wil niet dat je iets stoms doet, ik ben echt bezorgd om je.
XXX je Tompiewompie

Oké misschien was ik iets te bot geweest, maar als ik het hem zou zeggen, zou hij me vast niet meer als zijn beste vriendin willen. Ik wou hem niet kwijt als vriend. Maar ik hield echt super veel van hem. Ik dacht elke dag aan hem. Ik wist zeker dat hij het verkeerd zou opvatten en kwaad worden. Misschien zelfs helemaal vermijden. Dat wou ik echt niet. Ik zat hier een uur op mijn kamer, en toen in een impulsief moment stuurde ik hem een smsje terug.

Hey, tompiewompie
sorry dat ik zo bot deed, maar ik kan het je niet vertellen.
Ik wil je niet kwijt als vriend. Sorry. X J.

Reacties: