FanFic.nl

Morgenrood {afgelopen}

25.Gillende pijn

Ik bleef nog lang in de woonkamer zitten terwijl ik de erger wordende goofdpijn negeerde.
Bella sliep nog steeds en snurkte zachtjes. Edward keek nog steeds met die strakke en verdrietige blik naar haar. Nou begon ik me ook om hém zorgen te maken. Hoelang al had ik geen glimlach gezien op z’n gezicht? Precies, heel lang niet.
Hij hoorde m’n gedachte en keek even naar me en keek toen weer naar Bella.
Rosalie zat aan de andere kant van de bank, aan Bella’s voeten, en keek nog steeds voor zich uit. Zelfs zij kon niet zo wreed zijn als Leah net was.
Ik zag toen dat Edward zin had om Leah over de rivier te smijten, maar dat zou hij nooit doen.
Sinds wanneer kwam Leah eigenlijk op voor Jacob. Voor zover ik weet haat ze hem, toch? Ik wist dat Leah het moelijk had in de roedel. Het enigste meisje…
Naast mij stond Edward ineens op. Hij liep naar de voordeur. Wat gaat hij nou doen?
‘Naar Jacob,’ antwoordde hij vlak op mijn gedachte. Eindleijk was Jacob er. Ik zou niet weten hoelang ik hier nog kon blijven zitten als hij ní­et kwam. Natuurlijk kan ik gewoon naar boven gaan, maar dat wil ik niet. Ik wil hier bij Bella blijven voor het te laat is…
Vreemd hoe ik elke keer denk dat het goed met haar komt en ik toch nog zorgen maak dat ze nog maar weinig dagen te leven heeft.
Toen werd Bella wakker. Ze kwam overeind met een slaperig gezicht en keek de kamer rond. ‘Waar is Edward?’ mompelde ze terwijl ze gaapte. ‘Hij is even naar buiten. Hij komt zo terug,’ beloofde ik haar.
‘Waarom is hij naar buiten?’ vroeg ze nu wat wakkerder.
‘Hij wacht Jacob op.’ Ik zag dat ze een beetje in elkaar kromp, dus zei ik er vlug achterna: ‘Met goede bedoelingen.’
‘Oké. Rose, kun je even die beker aangeven,’ zei ze en wees naar de beker bloed die op tafel stond. Rosalies hand schoot ernaar toe en gaf het aan Bella.
Ze nam een flinke teug en zette de beker bloed op de bank.
OP hetzelfde moment kwam Edward met Jacob binnen.
‘Hè hè,’ zei ik terwijl ik mijn hoofd heen en weer zwiepte alsof hij te laat was.
‘Ook hoi,’ zei hij met een knikje en lipe naar Bella toen.
‘Hé Bella.’
‘Hé Jake.’
Hoe gaat-ie?’
‘Goed. Ik heb net een beetje geslapen.’
‘Ja, Edward zei dat al.’ Hij keek haar even aan en Edward zei vijf seconden later: ‘Dank je.’ Ik draaide me verbaasd om. Hè? Waar ging dí¡t over? Mmm… het zal wel. Ik haalde m’n shcouder op en draaide me weer om.
Bella maakte aanstalten om op te staan. ‘Mag ik een beetje lopen. Ik voel me zo stijf.’
Edward leek niet blij met die beslissing en vroeg aarzelend: ‘Weet je het heel zeker?’
Ze knikte. Rosalie hielp haar overeind.
Bella strekte zich even uit. ‘Nog één dagje,’ zei ze met een hand op haar bolle buik.
Ze stond op en door die beweging viel de beker bloed om. Ze boog zich naar voren om de beker op te pakken, maar ik was haar voor.
Toen klonk er een schuerend geluid vanuit haar buik.
‘Nee!’ hijgde ze maar haar stem stierf weg toen ze in elkaar zakte. Rosalie ving haar nog net op. Edward stond er ook met uitgestoken handen.
‘Bella?’ vroeg hij. Zijn gezicht vertrok van paniek.
‘Bella? Bella?!’ vroeg zij hij daarna wat harder en paniekerig.
En toen schreeuwde Bella het uit van de pijn.

Reacties: